Η εικόνα ήταν δυσάρεστη και το μήνυμα δυσανάγνωστο. Έλληνες σοσιαλιστές κυβερνητικοί αξιωματούχοι, προνομιακοί συνομιλητές των παλαιστινίων μέχρι πέρσυ και συχνοί επισκέπτες της Ραμάλας, με θέρμη υποδέχτηκαν και με πείσμα υποστήριξαν τη συνεργασία τους με τον πρώην μπράβο, ακροδεξιό κι εθνικιστή Ισραηλινό υπουργό Άβιγκορ Λίμπερμαν, με τον οποίο ακόμη κι ο δεξιός Μπ.Νετανιάχου βρίσκεται σε μιαν αναγκαστική, συχνά θυελλώδη και πάντως δύσκολη κυβερνητική συγκατοίκηση. Σε μια διεθνή συγκυρία που το Ισραήλ βάλλεται από τον ΟΗΕ και την ΕΕ – επειδή συνεχίζει απτόητο τον αποκλεισμό της Γάζας, επειδή κατεδάφισε το ιστορικό ξενοδοχείο Σέφερντ (ως μη ώφειλε) στην ανατολική Ιερουσαλήμ προωθώντας σχέδια νέου εποικισμού κι επειδή εξαπέλυσε τρίτη αεροπορική επίθεση στη Γάζα – σ΄αυτή τη συγκυρία λοιπόν, σύσωμη η ελληνική πολιτική σκηνή ασπάστηκε και καλοδέχτηκε όχι τον Γ.Ραμπίν, αλλά τον Ά.Λίμπερμαν, τον «Λεπέν του Ισραήλ» όπως χαρακτηρίζεται από τα διεθνή ΜΜΕ…
Πώς ήρθαν τα πάνω-κάτω, γιατί και ποιο μήνυμα θέλει να εκπέμψει η ελληνική κυβέρνηση; Στα ερωτήματα αυτά ευλόγως δεν υπάρχουν ασφαλείς απαντήσεις, όμως δια της εις άτοπον οδηγούμαστε σε κάποια συμπεράσματα. Αν η Αθήνα ανέτρεψε την παραδοσιακή φιλο-παλαιστινιακή πολιτική της και βρέθηκε στα όρια της σύγκρουσης με την κοινή ευρωπαϊκή στάση, κάπου αλλού θα «πατά», από κάπου αλλού θα υποστηρίζεται στις επιλογές της.
Το διάστημα αυτό εξάλλου, τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και τα blogs διακινούν αφειδώς πληροφορίες κατά τις οποίες στο θαλάσσιο υπέδαφος του Ισραήλ έχουν βρεθεί σημαντικές ποσότητες κοιτασμάτων φυσικού αερίου που είναι εύκολα εξορύξιμες. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, το Ισραήλ διαχειρίζεται με φειδώ το «μυστικό» του κοιτάσματος «Λεβιάθαν», διότι ήδη κινείται απειλητικά ο Λίβανος (που όμως βυθίζεται στην ακυβερνησία…), ενώ την ανησυχία τους εκφράζουν η Μόσχα και το Κάιρο. Οι πληροφορίες αυτές τέλος – που δεν έχουν δεί το φως της δημοσιότητας στα μεγάλα ευρωπαϊκά και διεθνή ΜΜΕ – είναι σε γνώση της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς το Ισραήλ (λένε) προτείνει στην Αθήνα να εμπλακεί στο δίκτυο μεταφοράς του φυσικού αερίου προς τη δυτική Ευρώπη.
Ο νεοέλληνας επομένως αποδίδει τη μεταστροφή της ελληνικής κυβέρνησης σε «ύψιστα εθνικά συμφέροντα» που συνοψίζονται στον κωδικό «είναι πολλά τα λεφτά…» Τα μυστικά του «Λεβιάθαν» διαχύθηκαν από στόμα σε στόμα και ο Άβιγκορ Λίμπερμαν έλαβε τη μορφή του προπομπού ενός σχεδίου μεσογειακού Ελ Ντοράντο. Η μεταστροφή της ελληνικής κυβέρνησης επομένως κολάζεται, διότι κοχλάζουν οι προσδοκίες μιας πλούσιας προοπτικής.
Το γεγονός εξάλλου ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ρήξη με το Ισραήλ διευκολύνει το νεοελληνικό θυμικό στην αφομοίωση αυτής της μεταστροφής. Ομνύοντας στη φιλία που γεννά «ο εχθρός του εχθρού μου…» οι νεοέλληνες δεν είδαν στο πρόσωπο του Λίμπερμαν τον εθνικιστή ηγέτη που ζήτησε την απέλαση των Παλαιστινίων και στη συνέχεια των ξένων μεταναστών, αλλά ένα ισχυρό σύμμαχο στον συσχετισμό δυνάμεων απέναντι στην Τουρκία.
Ο πονηρός υπαινιγμός άλλωστε του Ισραηλινού αξιωματούχου, που εξελήφθη ως «παράκληση» να μεσολαβήσει η Ελλάδα για να διευκολυνθεί η τουρκο-ισραηλινή προσέγγιση κολάκευσε το φρόνημά μας και δεν αντιληφθήκαμε τον σαρκασμό του κ.Λίμπερμαν. Διότι είναι προφανές, ότι δεν θα αλλάξει στάση ο Ερντογάν επειδή θα τον μεταπείσει ο Γ.Παπανδρέου, ούτε θα εναγκαλιστεί αυτόν που πυροβόλησε ο Άβ.Λίμπερμαν ακολουθώντας τη σχετική προτροπή του Δ.Δρούτσα…
Η ελληνική κυβέρνηση επομένως άλλαξε στάση, διότι αυτό της υπαγόρευσαν τα ελληνο-αμερικανικά συμφέροντα. Διότι η ρήξη στη σχέση Τουρκίας-Ισραήλ προκάλεσε ένα χάσμα στην περιοχή που κλήθηκε να καλύψει η Ελλάδα και διότι μια προσεκτική διαχείριση τούτης της «εξυπηρέτησης», αξιολογήθηκε προφανώς θετικά απ΄την Αθήνα.
Ο «Λεβιάθαν» μπορεί τελικά να αποδειχθεί ένα πλούσιο και γόνιμο κοίτασμα, αλλά επίσης μπορεί να αποδειχθεί ένα κοίτασμα-φάντασμα, που η χρησιμότητά του εξαντλείται στον θρύλλο του. Ο χρόνος θα αποδείξει τι τελικά ευσταθεί, όμως υπάρχει ένα ιστορικό προηγούμενο που δεν θάπρεπε να σκεπάζεται απ΄τη σκόνη της λήθης. Όταν ξέσπασε το ΄73 η ένταση στα ελληνοτουρκικά που εξελίχθηκε με την εισβολή στην Κύπρο, τα «μυστικά» των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου βρίσκονταν και τότε στο φόντο της επικαιρότητας…