Ο πολιτικός χρόνος για την αντικατάσταση του Γιάννη Στουρνάρα ωρίμασε. Ό,τι είχε να προσφέρει το προσέφερε (πολλά και πολύτιμα), ωστόσο οι πολιτικές συνθήκες καλούν τώρα τον Σαμαρά για ένα βήμα μπροστά και αυτό το βήμα θα πρέπει να γίνει με νέο υπουργό Οικονομικών. Να ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει ο διάδοχος του Στουρνάρα, ο άνθρωπος που θα προσαρμόσει την οικονομική πολιτική στις σημερινές πολιτικές και οικονομικές ανάγκες:
• Να μην περιδιαβαίνει στα αδιέξοδα του νεοκεϊνσιανισμού (σε μία χώρα με αποσαθρωμένη παραγωγική βάση), αλλά να είναι οικονομικά φιλελεύθερος και να έχει βαθιά πίστη στις μεταρρυθμίσεις. Να μην κοιτάζει φιλύποπτα την επιχειρηματικότητα, αλλά να τη θεωρεί τον κύριο αναπτυξιακό μοχλό.
• Να έχει την ίδια πίστη με τον Στουρνάρα στην αναγκαιότητα δημοσιονομικής πειθαρχίας (δεν υπάρχουν περιθώρια χαλάρωσης, ούτε οι δανειστές θα το αποδεχθούν). Να έχει μεν το ένα μάτι στην πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά το άλλο στην ανάπτυξη.
• Να μην χαρακτηρίζεται από την ίδια φορολαγνεία με τον προκάτοχό του. Να μην πιστεύει (όπως τόσες φορές έχει πει ο Στουρνάρας) ότι η υπέρογκη αύξηση των φορολογικών βαρών τα τελευταία χρόνια είναι δίκαιη, να αναγνωρίζει πως είναι άδικη και αντιπαραγωγική, αλλά δυστυχώς ήταν τα προηγούμενα χρόνια απαραίτητη.
• Να έχει ξεκάθαρη βιωματική εμπειρία της λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα, εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων που κυνηγούν επιταγές και τιμολόγια. Να μην τους αντιμετωπίζει όλους ως οιωνεί φοροκλέπτες.
• Να έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του το σχέδιο ανάταξης της οικονομίας, τους παραγωγικούς τομείς στους οποίους η χώρα πρέπει να επικεντρωθεί για να αξιοποιήσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα. Να έχει μελετήσει και αξιολογήσει τη σχετική έκθεση της McKinsey.
• Να μπορεί να εμπνεύσει την εσωτερική κοινή γνώμη με μια αναπτυξιακή και μεταρρυθμιστική προοπτική, αλλά συγχρόνως να καθησυχάσει τους δανειστές ότι η δημοσιονομική σταθερότητα δεν θα κινδυνεύσει.
• Να συνομιλεί με τη μεσαία τάξη, η οποία έχει νιώσει βαρύτερα τα πλήγματα της κρίσης και, ούτως ή άλλως, είναι η ραχοκοκκαλιά όχι απλώς του πολιτικού ακροατηρίου της κυβέρνησης, αλλά της οικονομίας. Να μπορεί να διασφαλίσει την ψυχική συμπαράταξή της. Χωρίς την πολιτική στήριξη της μεσαίας τάξης, το εγχείρημα θα διακυβευθεί.
• Να μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής των δανειστών. Άρα να έχει είτε εμπειρία στο διεθνές τραπεζοπιστωτικό σύστημα, είτε τη δυνατότητα να επιβληθεί εκεί ως αξιόπιστος συνομιλητής.
• Να έχει πολιτικές αρετές. Η θέση του υπουργού Οικονομικών είναι πολιτική, όχι τεχνοκρατική. Εκτός των άλλων, ο υπουργός πρέπει να μπορεί να διαχειρίζεται ικανοποιητικά τις ισορροπίες μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων.
• Να έχει επικοινωνιακά χαρίσματα, ώστε τουλάχιστον να αποφεύγει τις γκάφες στις οποίες μας είχε συνηθίσει (ιδίως στην αρχή της θητείας του) ο Στουρνάρας.
• Να είναι απόλυτα αποφασισμένος να μην επιδιώξει την είσοδό του στη Βουλή στο ορατό μέλλον.
Η ιδέα να μετακινηθεί ο Στουρνάρας στην Τράπεζα της Ελλάδος θα είναι μία διαρκής επικύρωση της δέσμευσης της Ελλάδας στη δημοσιονομική σταθερότητα. Αλλά για να πάνε η κυβέρνηση και η χώρα στο επόμενο βήμα, στο υπουργείο Οικονομικών χρειάζεται νέο πρόσωπο με νέα αντίληψη. Υπάρχει αυτό το πρόσωπο; Και αν δεν υπάρχει, Σαμαράς και Βενιζέλος θα πρέπει να το εφεύρουν.