Κάποτε- αρκετά χρόνια πριν – είχα γνωρίσει έναν υπουργό Εθνικής Αμύνης. Το δόγμα του ήταν απλό. «Ο λαός για να κυβερνηθεί θέλει μια ελπίδα και έναν φόβο. Ο αρχηγός φροντίζει για την ελπίδα, εγώ για τον φόβο». Και κάθε τρεις και λίγο έβγαινε και έλεγε ότι έπρεπε να οπλισθούμε γιατί κινδυνεύουμε. Και όταν δεν το έλεγε ο ίδιος, έβαζε φίλους του να το λένε. Πολιτικούς, επιχειρηματίες, καθηγητάδες, δημοσκόπους, δημοσιογράφους…. Θέλουμε αεροπλάνα, θέλουμε τανκς, θέλουμε βαπόρια, θέλουμε αντιαεροπορικά. Και η Ελλάδα αγόραζε (με διακομματική συναίνεση).
Μετά από κάθε αγορά έσκαγαν δύο τρία σκάνδαλα με τις προμήθειες (που πήγαν; ποιος τις πήρε;) αλλά μόλις το θέμα φούντωνε εμφανιζόταν ξανά ο φόβος του εχθρού και η χώρα πήγαινε σε νέες αγορές. Κάπως έτσι κατέληξε η Ελλάδα να είναι πρώτη στα όπλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεύτερη στο ΝΑΤΟ και τέταρτη στον κόσμο! Τα χρόνια περνούσαν, οι αρχηγοί άλλαζαν, άλλαζε και η ελπίδα, ο φόβος όμως δεν άλλαζε. Αντιθέτως αυξανόταν.
Πρώτα ήταν να μας πάρουν την Θράκη και το Αιγαίο, μετά προστέθηκε η Κρήτη, η Κέρκυρα και η Μακεδονία. Μέχρι και τους ρακένδυτους εκείνες τις εποχές, λαούς των Σκοπίων και της Αλβανίας, είχανε δείξει σαν εχθροί οι φίλοι του υπουργού! Και πήραμε νέα όπλα για τις νέες στρατιές στα βόρεια και δυτικά σύνορα. Τους τελευταίους μήνες όμως ο φόβος άλλαξε. Η Ελλάδα κρατιέται με το ένα χέρι από το χείλος του γκρεμού της χρεωκοπίας. Αυτός είναι ο κίνδυνος που πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουμε.
Ο Μακάριος Δρουσιώτης (τον διαβάζετε και στο protagon.gr) συνάντησε το Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους Κυπρίους δημοσιογράφους τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας του είπε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία πρέπει να σταματήσουν να ανταγωνίζονται στα όπλα. «Επενδύοντας σε όπλα δεν θα κερδίσουμε τίποτε, πρέπει να επενδύσουμε στη φιλία και την αδελφοσύνη» ήταν η απλή σκέψη του Τούρκου. Η είδηση μπήκε στην πρώτη σελίδα της «Ελευθεροτυπίας» αλλά δεν έγινε πρώτο θέμα. Και όμως θα έπρεπε. Ίσως αυτό το απλωμένο χέρι του Ταγίπ να είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Αυτός δεν θέλει τους στρατηγούς, εμείς δεν έχουμε λεφτά, ας σταματήσουμε λοιπόν να πληρώνουμε τον παλιό μας φόβο. Κι ας δυσαρεστηθούν οι φίλοι του υπουργού …