Το πρωί της Δευτέρας ξεκινούσα το κείμενό μου με τη διαπίστωση ότι το “ναι” που είπε η Βουλή, με τις 199 ψήφους στο νέο μνημόνιο, είναι μισό.
Και ότι το άλλο μισό, πρέπει να το πει το Eurogroup σήμερα. Μόνο που σήμερα, δεν το βλέπω. Αντί της συνεδρίαση για την έγκριση της συμφωνίας με την Ελλάδα οι υπουργοί Οικονομικών θα τα πουν τηλεφωνικώς και ο λόγος είναι ότι, πλέον, δεν αρκούν οι υποσχέσεις που δίνουμε. Δεν αρκεί ούτε καν η απόφαση της Βουλής, γιατί οι Ευρωπαίοι καταλαβαίνουν ότι τα κόμματα ψήφισαν (και πάλι) μία πολιτική που δεν πιστεύουν και δεν θέλουν να εφαρμόσουν. Οι Ευρωπαίοι θέλουν υπογραφές και διακινδυνεύω την πρόβλεψη, ότι τα 130 δις του PSI θα σπάσουν σε πολλές άτοκες δόσεις, ενώ για κάθε μία από αυτές θα δίνουμε γραπτές και προφορικές εξετάσεις – υπό την απειλή της αποβολής.
Τί αξία μπορεί να έχει μία συμφωνία, που διαπραγματεύθηκαν ένας Πρωθυπουργός και τρία κόμματα, ψήφισαν δύο και υπερασπίστηκε στη Βουλή ο εξής ένας, Λουκάς Παπαδήμος (άντε κι ο Βενιζέλος);
Τί αξία μπορεί να έχει μία συμφωνία, όταν αυτοί ίδιοι που την υπογράφουν, διευκρινίζουν ανά δέκα λεπτά – μήπως και μείνει κανένας που δεν το κατάλαβε – ότι δεν την θεωρούν αρκετή να μας βγάλει από την κρίση, δεν τους αρέσει, δεν τη θέλουν, αλλά τί να κάνουμε, μας τη φόρεσαν καπέλο. Και πω, πω, τί κακό είναι αυτό που μας βρήκε!
Πώς φαντάζονται οι πολιτικοί αρχηγοί – διαπραγματευτές, ότι θα προχωρήσει έστω και ένα μέτρο, ή μία μεταρρύθμιση, εάν ουδείς βγαίνει να το υπερασπιστεί και να εξηγήσει στους πολίτες ότι πρέπει να εφαρμοστεί, επειδή το θεωρούν χρήσιμο κι απαραίτητο; Και, ας ξεχωρίσουμε τα “επώδυνα και αχρείαστα” που ζητά η Τρόικα. Εδώ δεν βγαίνει κανένας να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Γιατί το νέο μνημόνιο περιλαμβάνει και ένα – δυο τέτοια, όπως είναι η βελτίωση του φορολογικού συστήματος για να πιάσουμε κανά φοροφυγά.
Και, άντε και ενέκρινε την συμφωνία το Eurogroup από βδομάδα και σώσαμε την παρτίδα με τα ομόλογα κι αποφύγαμε την χρεοκοπία. Μετά; Μετά θα γίνουν εκλογές. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, πιθανώς ή πιθανότατα, θα είναι μία κυβέρνηση που θα αναλάβει να προχωρήσει στην υλοποίηση των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή, που θα πρέπει να μας πείσει ότι πιστεύει σε αυτή την πολιτική και ότι είναι αποφασισμένη να την εφαρμόσει – έστω και αν επιχειρήσει να βελτιώσει την συμφωνία, ή να επαναδιαπραγματευθεί ορισμένα σημεία της. Με την αντιφατική τακτική που επιμένουν να ακολουθούν οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα, για να το πετύχουν αυτό, θα πρέπει να διαθέτουν μαγικές ικανότητες. Αν έχουν, ας τις χρησιμοποιήσουν για να πείσουν και τον Σόιμπλε. Γιατί, έτσι όπως πάει, από συνεδρίαση του Eurogroup πήγαμε σε τηλεδιάσκεψη και, προσεχώς, μπορεί να μας απαντά ο αυτόματος τηλεφωνητής.