Όσο μεγαλύτερη κριτική δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του, τόσο καλύτερα τους φέρονται οι δημοσκοπήσεις. Αυτό είναι αλήθεια. Το εκλογικό 16,78% της 6ης Μαΐου, μετατράπηκε σε δημοσκοπικό 25% ή και 30%. Ίσως και υψηλότερο. Γιατί συνέβη αυτό; Από τις έξι Μαΐου και μετά ένα μεγάλο πλήθος γοητεύτηκε από τα επιχειρήματα του Στρατούλη; Ενθουσιάστηκε από τις ηγετικές κινήσεις του Αλέξη και θεωρεί ότι μιμείται επιτυχημένα τον Ανδρέα ; Βρήκε στον λόγο του Στρατάκη και του Μηλιού τις απαντήσεις στα οικονομικά ζητήματα που όλους μας απασχολούν; Η μήπως ανακάλυψαν στην συνιστώσα "Ρόζα" έναν κρυμμένο πολιτικό θησαυρό;
Χλωμά μου φαίνονται ως επιχειρήματα. Αυτά και όλα τα παρεμφερή. Έχω καλύτερη απάντηση. Οι περισσότεροι απ όσους επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τόσο χαμηλό βαθμό αξιοπιστίας ώστε οι κραυγές τους λειτουργούν με τρόπο αντίστροφο από εκείνον που επιδιώκουν. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε κομματικούς αντιπάλους αλλά και μη θεσμικούς φορείς που ασκούν εξουσία. Ιδιαίτερα ο λόγος των δεύτερων λειτουργεί ως μπούμπερανγκ. Εντελώς…
Όταν ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος επιτίθενται στο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με λόγο τόσο κινδυνολογικό, δεν πείθουν κανένα. Τα κόμματά τους διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας και συνέβαλλαν καθοριστικά στην σημερινή κατάσταση. Οι ίδιοι-ανεξάρτητα από βαθμό μικρής ή μεγάλης προσωπικής ευθύνης-εχουν χρεωθεί την συνολική αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού. Και ακόμα και δίκιο αν έχουν (;) σε κάποιες τουλάχιστον από τις επισημάνσεις τους, δεν υπάρχει θετικό γι αυτούς αποτέλεσμα. Αν σιωπούσαν, ίσως να είχαν πετύχει περισσότερα !
Η αναξιοπιστία τους επιτείνεται, επειδή είναι ιδιαίτερα πρόσφατη και η κοινή στήριξη από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ανεξάρτητα από προσωπικές απόψεις για την αναγκαιότητα και το έργο αυτής της κυβέρνησης, η κοινωνία εισπράττει από αυτήν ένα δεύτερο μνημόνιο με ιδιαίτερα επώδυνα μέτρα. Όταν μιλάνε ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, η Γεννηματά, ο Μιχελάκης, βάζω στοίχημα πως πολλοί τηλεθεατές βρίζουν μέσα και έξω από τα δόντια τους και συγκλίνουν σε μια δανεισμένη απο ταινία διαπίστωση: κοίτα ποιός μιλάει… Έτσι, όταν επικαλούνται όλοι αυτοί τις δυνατότητές τους να επαναδιαπραγματευτούν το μνημόνιο, αναρωτιέται εύλογα ένας πολίτης: και γιατί δεν το έκαναν όταν συμφωνούσαν σ αυτό με τους δανειστές;
Ισως, το πιο ακραίο παράδειγμα όλων των προαναφερόμενων, αποτελεί αυτό το τελευταίο με την αθλιότητα έλλειψης φαρμάκων για τους καρκινοπαθείς. Ο φέρελπις Λοβέρδος, μας πληροφόρησε πως και γι αυτό ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ !
Κάτι ανάλογο με τους εκπροσώπους των δυο αυτών κομμάτων, συμβαίνει και με τους υπόλοιπους φορείς εξουσίας που έμμεσα ή άμεσα επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ. Εννοώ ιδιαίτερα τα Μέσα Ενημέρωσης, τα ισχυρά μέσα ενημέρωσης που ως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος δεν είναι και τόσο ισχυρά. Τηλεοπτικοί σταθμοί ή εφημερίδες συγκροτημάτων τύπου που είχαν μια πορεία παράλληλη αλλά και συνδεδεμένη με τις εκλεγμένες εξουσίες. Παρ ότι δεν ήταν αυτός ο ρόλος τους, άσκησαν εξουσία, επηρέασαν αποφάσεις της κοινωνίας, λειτούργησαν με τρόπο παραπλανητικό, αγνοούσαν νόμους (βλέπε συχνότητες"), ταυτίστηκαν με φαινόμενα παρακμής, εκτελούσαν κατά κάποιο τρόπο συμβόλαια εξόντωσης πολιτικών (με την διπλή έννοια), που εγκυμονούσαν κινδύνους για τα συμφέροντά τους. Τα περισσότερα από αυτά έχουν απαξιωθεί σε σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Η υψηλή τους τηλεθέαση, δεν συνοδεύεται απαραίτητα και με υψηλή επιρροή. Πολλοί βλέπουν τα δελτία των οκτώ περισσότερο για να επιβεβαιώσουν την αρνητική άποψη που έχουν γι αυτά, παρά για να πληροφορηθούν.
Αναμφισβήτητα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετατράπηκε σε κόμμα εξουσίας μόνο γι αυτούς τους λόγους. Είναι και οι προσδοκίες (παραπλανητικές ή οχι είναι υποκειμενική εκτίμηση) που δημιουργεί με τις υποσχέσεις του, είναι και κάτι άλλο για το οποίο δεν εχει λόγους να υπερηφανεύεται. Την μετακίνηση προς αυτόν εκπροσώπων μικρών ή μεγάλων συμφερόντων τα οποία από την προσκόλλησή τους με την εκάστοτε εξουσία προσδοκούν οφέλη. Μιλάμε κυρίως για εκπροσώπους του λεγόμενου "βαθέως" ΠΑΣΟΚ που βλέπουν το προσωπικό τους μέλλον στην Κουμουνδούρου.
Σίγουρα, στους λόγους ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε να προσθέσουμε πολλούς ακόμα. Ωστόσο περιοριζόμαστε στις ερμηνείες του φαινομένου που προαναφέραμε στην αρχή. Όσο εντονότερη η κριτική, τόσο καλύτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ…