«Ρε συ, για πες μου μια στιγμή, εκείνη η εντυπωσιακή βουλευτίνα δίπλα στον Κουβέλη ποια ήταν;», ρώτησε τον επί τόπου κοινοβουλευτικό συντάκτη ένας δημοσιογράφος («σεσημασμένος» είναι η αλήθεια για τη λατρεία του στο άλλο φύλο) που σχολίαζε από το θάλαμο του ραδιοφωνικού σταθμού την ψηφοφορία στη Βουλή λίγο μετά τα μεσάνυχτα σήμερα. Όμως ταυτόχρονα έτσι, άθελα του ίσως, συνόψισε και το πού θα μπορούσε να βρει κάτι το ενδιαφέρον στην τριήμερη συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης ένας πολίτης με την υπομονή, την επιμονή και την προσδοκία για να μάθει κάτι πιο ουσιαστικό για το μέλλον του σε αυτή τη χώρα.
Σκούρα τα πράγματα λοιπόν σαν τα μαλλιά της εν λόγω κυρίας. Και είναι σκούρα γιατί σε αυτή τη στιγμή φάνηκε πως οι προεκλογικές υποσχέσεις (για προγράμματα ας μη γίνεται λόγος) ήταν γραμμένες στο χιόνι και τώρα με τις ζέστες πάνε. Και ακόμη δεν βλέπω διάθεση για δουλειά αλλά για «σόου», δηλαδή επίδειξη και θέαμα μόνο.
Επειδή είχα το μαζοχισμό να παρακολουθήσω τις ομιλίες και των τριών ημερών κατ’ αρχάς βαρέθηκα αυτή τη συμπεριφορά των βουλευτών προς τους αρχηγούς τους (πλην εκείνων του Κ.Κ.Ε ). Με το που αρχίζει να κινείται προς το βήμα ο Νο 1 αρχίζουν τα χειροκροτήματα ( κάτι που θυμίζει παράσταση και μάλιστα κωμωδία σε θέατρο όταν βγαίνει στη σκηνή ο θιασάρχης (της Χρυσής Αυγής σηκώνονται όρθιοι και μένουν σιωπηλοί, όπως κάναμε από όσο θυμάμαι όντας στο Δημοτικό ακόμη κι εμείς κάποτε που παρακολουθούσα μαθήματα στη Γερμανική Σχολή μόλις έμπαινε ο δάσκαλος και το κάτουρο, από τον τρόμο μας, έφτανε μέχρι την έδρα του) . Μετά αρχίζει η κλάκα. Λες και είναι στη φέρμα όλη την ώρα να αρπάξουν την πρώτη εξυπνάδα που θα ξεστομίσει ο αρχηγός για ν’ αρχίσει ένα άσκοπο και άκαιρο χειροκρότημα (πάλι κι εδώ όπως γίνεται στα κωμικά θεάματα). Κάτι σαν κι εκείνα τα αμερικάνικα ανθυποσίριαλ που σου βάζουν γέλια και παλαμάκια μήπως και δεν κατάλαβες ότι (και) εδώ γελούν. Στο τέλος ξανά χειροκροτήματα και μάλιστα εκεί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Οι πιο… αρχηγικοί πετάγονται αμέσως όρθιοι, κάποιοι λίγο πιο αμήχανα βλέπουν τους πρώτους, επεξεργάζονται την κατάσταση στο σκληρό τους δίσκο για λίγα δευτερόλεπτα και σηκώνονται μετά. Κάποιοι λίγοι και προφανώς με περισσότερη… αυτοπεποίθηση χειροκροτούν καθιστοί. Αυτή την κακή συνήθεια είδα με λύπη πως τη ζήλεψαν ακόμη και στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α ( μόνο της Χρυσής Αυγής δεν χειροκροτούν τους ομιλητές τους και δεν θέλουν να γελούν στα ενδιάμεσα). Και αυτό το μπες-βγες όταν μιλούν οι της Χρυσής Αυγής και αντίστροφα όταν μιλούν οι Αριστεροί και οι Κομμουνιστές δείχνει όχι μόνον έλλειψη σοβαρότητας αλλά και περιφρόνηση προς την ψήφο των πολιτών. Αυτούς διάλεξαν, προσπαθήστε να τους «κατεδαφίσετε» με επιχειρήματα. Χώρια που έτσι οι αριστεροί μόνο αυξάνουν το εκτόπισμα της Χρυσής Αυγής αφού της δίνουν τόσο σημασία. Στο τέλος της ψηφοφορίας οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έφτιαξαν μια χοντρή ουρά για να σφίξουν το χέρι του αρχηγού Αντώνη. Να ανοίξει ένας άσχετος εκείνη την ώρα και να ψάχνει που είναι (και)η νύφη, για τέτοια εικόνα μετα-γαμική μιλάμε. Συγχαρητήρια του έδιναν για τα όσα είπε(!) ή γιατί τους διάλεξε;
Κατά τα άλλα μερικές καρπαζιές μόνον έπεσαν αλλά αίμα δεν βγήκε. Σαν κι εκείνους τους παλιούς αγώνες κάτς που απλά διάνθιζαν τα μονότονα καλοκαίρια των Αθηναίων. Τσίπρας εναντίον όλων, όλοι εναντίον Τσίπρα. Δεν πουλάτε, ξεπουλάτε τους έλεγε εκείνος, δεν πουλάμε ιδιωτικοποιούμε, απαντούσαν οι κυβερνητικοί. Εδώ βέβαια φθάνουμε σε κάτι πολύ οδυνηρό. Να πουλήσουμε, αν και τα όσα πουλάμε τώρα προσφέρονται σε άθλιες τιμές και ο καλός ο πωλητής αυτό το αποφεύγει. Πιστεύουμε ότι θα ξεγελάσουμε κάποιους και σαν τον κακό μανάβη στη σακούλα θα βάλουμε μόνο τα σάπια; Αν πάλι κάποια είναι κερδοφόρα (π.χ. Ο.Π.Α.Π.) γιατί να πουληθούν και μάλιστα τώρα; Επειδή θέλουν οι ξένοι να δουν κι άλλο αίμα να τρέχει και να επωφεληθούν και οι γύπες; Έγιναν πρώτα όλες οι άλλες οικονομίες; Κυβερνητική βουλευτής κατήγγειλε ότι οι διάφορες Ανεξάρτητες Αρχές στεγάζονται σε κτίρια που μισθώνονται έναντι εκατομμυρίων Ευρώ χωρίς λόγο. Και ο Πρωθυπουργός είπε και το καταπληκτικό: «Δηλαδή τι θα γίνει με το Ελληνικό, θα το πάρει ο ιδιώτης και θα φύγει; Εδώ θα μείνει». Μάλλον πρέπει να μην κάνει τέτοιες αφελείς αποστροφές γιατί θα του θυμίσουμε ότι και το αεροδρόμιο στα Σπάτα εδώ έμεινε όμως δεν αναπτύσσεται άλλο πλέον διότι έγινε από τα ακριβότερα στην Ευρώπη. Έτσι το θέλει ο Γερμανός μεγαλομέτοχος. Και όπως καταγγέλθηκε σε αυτό ακριβώς το τριήμερο υπάρχουν και χρωστούμενα από Φ.Π.Α. εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρώ από αυτό ακριβώς το «υπόδειγμα» ιδιωτικοποίησης όπως το αποκαλούν μερικοί που φορούν τις παρωπίδες ακόμη και όταν ονειρεύονται. Και υπάρχουν και ιδιωτικοποιήσεις που θα πρέπει να τις εμποδίσουμε δίνοντας μάχη σώμα με σώμα αν χρειαστεί, όπως αυτή της Ε.Υ.Δ.Α.Π. Γιατί κάποτε οι ιδιώτες, αν μάλιστα έχουν και δικά τους εμφιαλωμένα νερά, θα το φθάσουν το κυβικό να είναι πιο ακριβό και από το ρεύμα και χωρίς ρεύμα ζεις μέρες και μήνες χωρίς νερό όμως…
Βέβαια και αυτοί από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν μας παρουσίασαν κάτι το σοβαρό και χειροπιαστό. Λες και βαριούνται να πάρουν μολύβι και χαρτί. Οι περισσότεροι στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου της Αθήνας δικοί τους είναι. Δεν κάθισαν όμως κάτω να μας κάνουν μια εναλλακτική πρόταση π.χ. για το Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Όχι πλήρη μελέτη αλλά να πάρουμε μια ιδέα για το κάτι άλλο πέρα από τα μπαρουφοειδή να γίνει πάρκο για το λαό αφού ξέρουμε πως ο λαός αυτή τη στιγμή ούτε καν το πολύ μικρότερο Πεδίον του Άρεως δεν μπορεί πια να απολαύσει παρ’ όλα τα εκατομμύρια που σπάρθηκαν στις αλέες του και αποδομείται καθημερινά.
Πρέπει και ο κ. Τσίπρας να σοβαρευτεί, να πάψει να ζει στο όνειρο και να στρωθεί στη δουλειά αφήνοντας αυτά τα ανόητα: «σε λίγο που θα γίνουμε κυβέρνηση…». Γιατί υπάρχει και μια παροιμία που λέει: (για να βουτήξεις Αλέξη) μην ξεβρακώνεσαι πριν δεις το ποτάμι.
Λένε πως ο κ. Στουρνάρας ετοιμάζει μεγάλο κόλπο και θα τους τυλίξει τους ξένους που θα έλθουν να επενδύσουν, μέσα σε ομόλογα. Εγώ λέω μακάρι αλλά μέχρι τότε θα ήθελα να έχει καλύτερα αντανακλαστικά. Όταν (τόλμησαν) και του είπαν οι τύποι της τρόικας «Θα φας πολύ ξύλο την Δευτέρα» έχω τη γνώμη πως δεν θα έπρεπε να κάνει πως δεν άκουσε ή να το θεωρήσει απλά κακό χιούμορ αλλά να γίνει μια καταγγελία που να ακουστεί παγκόσμια, που να λέμε ότι δεν δεχόμαστε να μας συμπεριφέρονται έτσι, που να ζητήσουμε να μας ζητήσουν συγγνώμη, ακόμη και να στείλουν άλλους, να τους βγάλουμε ανεπιθύμητους για τη χώρα, να καταλάβουν ότι υπάρχει νεύρο, ότι πέρασε η εποχή «Παπακωνσταντίνου» (που επέστρεφε με τα μάγουλα και το σβέρκο κατακόκκινα). Αλλά εδώ μας κατακράτησαν ολόκληρο δισεκατομμύριο μέχρι να ψηφίσουμε Αντώνη κι εμείς σαν λαπάδες κάναμε πως δεν έγινε και τίποτα, λέγαμε κάπου θα υπάρχει κάποια τέτοια ρήτρα στο συμβόλαιο (ξεχνώντας ότι δεν έχουν μπει καν υπογραφές για όλα όσα περνάμε ώστε να μην μπορούν να γίνουν και δίκες κάποτε).
Τέλος να θυμίσω πως ο κ. Σαμαράς είχε δηλώσει πριν τις εκλογές ότι «θα φάω σίδερα για να έλθουν επενδύσεις στην Ελλάδα». Φαίνεται πως κάποιος πιο συνετός του είπε «Αντώνη μην παίζεις με τα σίδερα γιατί θα κοπείς» κι έτσι δεν ακούσαμε τώρα τίποτα λιγότερο ηρωικό αλλά περισσότερο ρεαλιστικό. Το να φτιάξεις ένα σάκο του μποξ με τη μορφή του Αλέξη και να κοπανιέσαι όλη την ημέρα, όπως έγινε τις τρεις αυτές ημέρες, δεν θα φέρει επενδύσεις και εμείς εξαντληθήκαμε από το θέαμα. E la nave va, που θα έλεγε και ο Φελίνι. Το πλοίο πάει κατευθείαν στα βράχια ενώ το πλήρωμα πλακώνεται στο ξύλο.