Ο Μάκης, πιθανόν ο Λάκης, αύριο ίσως ο Σάκης… γιατί όχι και ο Δάκης… Να ‘ναι αναγνωρίσιμος μόνον… Δε χρειάζονται και πολλά πέραν της δημοφιλίας (για οιονδήποτε λόγο, σε οποιονδήποτε τομέα) για να επιτευχθεί το ποθούμενο ποσοστό και μοιάζει να ‘ναι το ασφαλέστερο κριτήριο στις επιλογές υποψηφίων από όλο το κομματικό φάσμα για τις επόμενες εκλογές… Μετά τον Μάη, έχει ο Θεός ή, μάλλον, κάτι θα προνοήσει το κόμμα…
Σκέφτομαι υπομειδιώντας τη μέρα που, μετά την ορκωμοσία του, ο εκλεγείς αναγνωρίσιμος …άκης θα αναλάβει καθήκοντα ως Ευρωβουλευτής, Περιφερειάρχης ή Δήμαρχος. Κάτι θα έχει διαβάσει, κάποια ιδιαίτερα θα του έκαναν οι κομματικοί ιδιαιτερατζήδες, κάτι θα πήρε μυρουδιά από τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντά της θέσης του. Βέβαια στο φυλλάδιο της προεκλογικής καμπάνιας τονιζόταν, αμέσως μετά τας ευδοκίμους υπηρεσίας του, πόσο από χρόνια ασχολήθηκε με τα φλέγοντα θέματα κι ας μην το έδειχνε σ’ εμάς τους ανυποψίαστους με το ως τώρα γνωστό δημόσιο προφίλ του…
Θα έχει κάποιο τρόμο, κάποια αγωνία ή έστω μια συστολή ο …άκης καθώς θα χώνεται βαθιά στην καρέκλα, που τόσο πόθησε; Η άγνοια (ακόμη και κινδύνου) είναι η πιθανότερη αφετηρία και εκεί κάπου αρχίζουν οι υπόγειες διαδρομές. Τα κομματικά «σκονάκια» είναι το λιγότερο κακό– ένα είδος σχολικού βοηθήματος από την εποχή των ιδιαίτερων… Όμως κάθε δημόσιος άνδρας έχει το βάρος της σκιάς του ή αλλιώς Συμβούλους, κάτι τεχνοκρατικά καλόπαιδα παχυλά αμειβόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία. «Σιγά, μην αφήσουμε τον κάθε …άκη ευάλωτο να κάνει γκάφιγκ…», έχει από καιρό σοφά σκεφτεί το προνοητικό κόμμα «…αυτά ούτε σε ελληνικά σίριαλ δε γίνονται» .
Οι κύριοι Σύμβουλοι λαμβάνουν θέσεις εξ ευωνύμων ή εκ δεξιών του εκλεγμένου, ακροβολίζονται, ξεδιπλώνουν την τεχνική της εξουσίας και κάνουν παιχνίδι με συμβουλές, προτάσεις, σχέδια νόμων, ταχύρυθμη εκπαίδευση, επεξηγήσεις ή και καροτσάκι του …άκη, στην περίπτωση που αποδειχτεί ανεπίδεκτος και στόκος. Στη Χαλκιδική λένε πως «το γουρούνι μοδίστρα δε γίνεται» κι όσο εύστροφος κομματικός και να ‘ναι ο εκλεγμένος, αυτός που κατέχει τις τεχνικές δεν είναι ο εκλεκτός του κοινού αλλά ο φυτευτός (με ποια τάχα νομιμοποίηση;) συνεργάτης. Η γραφειοκρατία των τεχνικών της Εξουσίας θα κατατροπώσει ακόμη και τις κάποιες αγνές ενδεχομένως προθέσεις του ανύποπτου δημοφιλούς κι άντε να ελεγχθούν τα γεράκια, που σιγά-σιγά βγάζουν νύχια και αυτονομούνται. Εδώ κοτζάμ Πρωθυπουργός κι από Νομικό Σύμβουλο…
Ο …άκης χωρίς τα φώτα της τηλεόρασης, της πίστας, του σώου, του γηπέδου, μόνος και βυθισμένος στην καρέκλα-σύμβολο, έχει κάτι από τον κλαυσίγελο της μαριονέτας και ερώτημα παραμένει αν και πώς θα ξεπεράσει την ασθένεια της εξουσιομανίας και θα συναισθανθεί. Ίσως κάτι να καταλάβει, αν ακούσει κάποιο από τη νέα σειρά ανεκδότων, που ήδη λέγονται στις παρέες κι αρχίζουν κάπως έτσι:
«…Λοιπόν, είναι σ’ ένα αεροπλάνο για Βρυξέλλες ένας ποδοσφαιριστής, ένας λαϊκός τραγουδιστής, ένας κωμικός, ένας δημοσιογράφος, ένας Πόντιος, ένας… ένας… ένας…».