Είναι σωστή – από τις πιο σωστές που υπάρχουν! – η παραδοχή ότι στην Ελλάδα πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε την αποτυχία. Επειγόντως. Στις επιχειρήσεις, στην καθημερινότητα, γιατί όχι στην πολιτική. Άμα δεν δέχεσαι την αποτυχία, δεν ξαναξεκινάς, δεν χτίζεις αύριο. Άμα την αποδέχεσαι, όχι βέβαια την αποτυχία του κατεργάρη αλλά την απλή διάψευση μιας προσπάθειας, επιτρέπεις στην προσπάθεια να συνεχιστεί αλλιώς. Αυτή είναι η ρίζα της ανάπτυξης. Αυτή είναι η πηγή της ανανέωσης.
(Βεβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι χτίζεις τις «προβληματικές» ως φρούριο κακοδιαχείρισης, που γκρεμίζει τις υγιείς επιχειρήσεις – δεκαετία του ΄80. Ούτε ότι δέχεσαι το διαβόητο άρθρο 99 να καταδολιεύει τους πάντες – δεκαετία του τώρα).
Από εκεί όμως, μέχρι το να επιβραβεύεται η θητεία του Φίλιππου Σαχινίδη ως πιστού υφυπουργού του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στον χαρωπό πλου του Τιτανικού με την αναβάθμισή του σε αναπληρωτή υπουργό του Βαγγέλη Βενιζέλου και, τώρα, σε υπουργό-Τσάρο Οικονομικών του Λουκά Παπαδήμου, υπάρχει μια απόσταση! Συμπαθέστατος ο Φίλιππος, έμαθε και την κοινοβουλευτική πρακτική της οξύτητας, είχε και την θυμοσοφία να αναγνωρίσει ότι «ο λαός θα μας στείλει για τσίπουρα», τότε που, με παρρησία, παραδεχόταν ότι δεν είχε ιδέα για το πού θα βγουν τα νούμερα της οικονομίας. Όμως αυτή η πρακτική, ο Παπακ να ανταμείβεται ως ΥΠΕΚΑ – συν διαχειριστής του «Ηλιος», συν τροπολογών μέχρις εξαντλήσεως το Ελληνικό, συν πιέζων και ύστερα διασώζων την Εκκλησία στα φωτοβολταϊκά της Πεντέλης – ,τώρα να επιβραβεύεται ο Σαχινίδης ως ΥΠΟΙΚ για την επισφράγιση της αποτυχίας, της καλοπροαίρετης έστω αποτυχίας, αυτό, σοκάρει. Ή δεν σοκάρει;
(Βέβαια όλοι γνωρίζουμε τι όντως συνέβη. Την λύση Σαχινίδη θέλησε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ώστε εκ της συγκρίσεως να βγαίνει ο ίδιος ψηλότερος. Αφού πρώτα ήθελε διάδοχό του τον – πρωθυπουργεύοντα – Λουκά Παπαδήμο, ώστε να βγαίνει πάλιν ο ίδιος ψηλότερος. Όμως ο Οσιος Λουκάς ουκ ηβουλήθη συνιέναι, οπότε… Φίλιππος! Και ο Σαμαράς; Α, αυτός δεν είχε αντίρρηση για ο,τιδήποτε, για οποιαδήποτε λύση, φτάνει να μην περιελάμβανε η λύση συμμετοχή/συνενοχή της Ν.Δ.).
Άρα, τίποτε δεν σοκάρει. Ούτε το γκάλοπ που δίνει στα δυο υπερήφανα «μεγάλα» κόμματα 35% μαζί-μαζί.