Μ’ έναν τρόπο που δεν το πήραμε ακριβώς χαμπάρι, η δημόσια ζωή κατακλύστηκε όχι από ενεργούμενα με ονοματεπώνυμο, ιδιότητα και υπογραφή αλλά από ένα αφαιρετικό συλλογικό υποκείμενο που για λόγους απλής συντακτικής εναλλαγής κωδικοποιείται σε «πηγές», «κύκλους», «κορυφαίους παράγοντες» ή «υψηλόβαθμους αξιωματούχους». Η καθημερινή ειδησεογραφία διαπερνάται απ’ αυτούς, μεταπηδά στα σαλόνια των σπιτιών και φωλιάζει στα άγχη και τις προσδοκίες των ανθρώπων. Βλέπεις, παρά την ανωνυμία και την απροσδιοριστία τους όλοι αυτοί οι «κύκλοι» έχουν άποψη και γνώση για μείζονα ζητήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα όλων μας, π.χ. για τον ΦΠΑ στα νησιά και τα τρόφιμα, για τον ΕΝΦΙΑ, τις συντάξεις, τον κατώτατο μισθό. Και το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι «κύκλοι» σπανιότατα συμφωνούν μεταξύ τους. Αναιρούν ο ένας τον άλλον και καμιά φορά αναιρούν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Εκεί που ετοιμάζεσαι να βγάλεις μια ανάσα ανακούφισης γιατί «πηγές του Μεγάρου Μαξίμου υποστηρίζουν ότι είναι ζήτημα ημερών η επίτευξη συμφωνίας», σφίγγεις ξανά τα δόντια αφού μετά από λίγα λεπτά «υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Κομισιόν βλέπουν εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις και απειλούν με χρεοκοπία», φουσκώνεις με αυτοπεποίθηση ξεκινώντας για τη δουλειά σου γιατί «κορυφαίος παράγοντας που συμμετέχει στις διαβουλεύσεις λέει ότι θα προχωρήσει η αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων» και μετά ξεσπαθώνεις από τα νεύρα σου στην κόρνα του αυτοκινήτου διότι « πηγές του ΔΝΤ διαφωνούν με τις αλλαγές στα εργασιακά», τρελαίνεις το κομπιουτεράκι σου υπολογίζοντας τους 10 διαφορετικούς συντελεστές ΦΠΑ που «έχει γνώση ο κάθε κύκλος» και στο τέλος απλά στοκάρεις ζυμαρικά και φάρμακα για να 'χεις το κεφάλι σου ήσυχο και σκέφτεσαι σοβαρά να πας διακοπές στα νησιά Κέιμαν που έχουν εγγυημένα χαμηλό ΦΠΑ και καλή ποδοσφαιρική ομάδα!
Αυτό που ζούμε είναι ένα brain storming σε δημόσια θέα, για το οποίο ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη και όλοι κρύβονται γύρω από τη μιντιακή δυνατότητα της ανωνυμίας. Μια δυνατότητα που διαμορφώθηκε και έχει νόημα για να προστατεύονται όσοι συμβάλλουν στην παραγωγή μιας έρευνας ή ενός ρεπορτάζ και μπορεί να κινδυνέψουν αν αποκαλυφθεί η ταυτότητα τους.
Η κατάχρησή της από τους φορείς εξουσίας μόνο αμηχανία και ανευθυνότητα υποδηλώνει. Τα non paper και οι off the record ενημερώσεις από την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τα τραπεζικά στελέχη, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ξεπερνούν σε ρυθμούς τα spam και τις προσφορές της κινητής τηλεφωνίας. Δεν είναι απλά ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτίθενται σ’ αυτό το μπαράζ διαρροών και αναλαμβάνουν έναν ρόλο τροχονόμου στο κομφούζιο των αντιφατικών μεταξύ τους μηνυμάτων. Είναι ότι δημιουργείται αληθινή σύγχυση στους πολίτες σε μια συγκυρία εξ ορισμού τεταμένη και ευαίσθητη, η οποία εντείνει την ήδη εμπεδωμένη κουλτούρα του φόβου. Με αυτά τα δεδομένα χρειαζόμαστε επειγόντως την αύξηση των συντελεστών της σοβαρότητας και της ψυχραιμίας.