Όταν ένας φιλελεύθερος ακούει κάποιον να χρησιμοποιεί τον επιθετικό προσδιορισμό «εθνικός», ή «λαϊκός», ή κάποια ανάλογη κολλεκτιβίστικη φαντασίωση («εθνικό συμφέρον», «λαϊκό αίτημα» κ.λπ.), τον ζώνουν τα μαύρα φίδια. Και όχι αδικαιολόγητα. Διότι συνήθως η χρήση αυτών των επιθετικών προσδιορισμών δεν προσθέτει πληροφόρηση στο επιχείρημα, αλλά απλά αποτελεί ρητορικό τεχνάσμα για να περιθωριοποιηθεί ο αντίπαλος.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τη λεγόμενη «εθνική διαπραγμάτευση» την οποία διεξάγει η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες και την οποία, σύμφωνα με τις Γραφές «οφείλουμε να υποστηρίξουμε όλοι μας». Γιατί οφείλουμε να την υποστηρίξουμε; Μα, γιατί αποτελει «εθνική» διαπραγμάτευση! Η ταυτολογία σε όλο της το μεγαλείο.
Φυσικά, δεν πρόκειται για μια αθώα ταυτολογία. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη ταυτολογία, που ανοίγει τις πύλες του ολοκληρωτισμού. Διότι, προφανώς, όποιος δεν υποστηρίζει τη διαπραγματευτική φιλοσοφία της κυβέρνησης δεν υποστηρίζει ipso facto την «εθνική διαπραγμάτευση» και συνεπώς δρα «αντεθνικά».
Το εκπληκτικό είναι ότι αυτή την επικίνδυνη ρητορική δεν την προβάλλει τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο όρισμένα επίλεκτα στελέχη της ΝΔ, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη. Η οποία μάλιστα ταυτίζεται με τη φιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ.
Έτσι, λοιπόν, με αφορμή μία πρόσφατη ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δήλωσε: «Κρίμα για το ΕΛΚ. Υποτιμούν ότι σε μία εθνική διαπραγμάτευση είμαστε πρωτίστως όλοι Έλληνες». To επίμαχο σημείο της ανακοίνωσης του ΕΛΚ αφορούσε την έκκληση να σεβαστεί η σημερινή κυβέρνηση τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το στέλεχος της ΝΔ, αν κανείς τυχαίνει να ιεραρχεί την τήρηση των δεσμεύσεων υψηλότερα από την παραβίασή τους, ή αν προτιμά τις θέσεις του ΕΛΚ σε σχέση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε αυτός δεν τυχαίνει απλά να έχει διαφορετικές απόψεις, αλλά δεν δρα… ως Έλληνας!
Δεν χρειάζεται να τονίσω πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η άποψη, ιδιαίτερα στη σημερινή Ελλάδα όπου, μέσω της κρατικοποίησης των τραπεζών, έχουν κρατικοποιηθεί έμμεσα σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα αυτή την απίστευτη ομοβροντία φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας που βιώνουμε σήμερα που κάνει την Βόρειο Κορέα να φαντάζει σαν φιλελεύθερη ουτοπία.
Ούτε χρειάζεται να τονίσω ότι, όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε πρωτοτετής φοιτητής πολιτικής επιστήμης, η «τήρηση των συμβολαίων» και των «δεσμεύσεων» είναι ταυτόσημη στη φιλελεύθερη σκέψη με αυτή καθ' αυτή την ύπαρξη της κοινωνίας.
Αυτό πού απλά θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν υπάρχει «εθνική διαπραγμάτευση». Υπάρχει απλά διαπραγμάτευση, χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να υλοποιήσει ορισμένους στόχους που πηγάζουν από την πολιτική του φιλοσοφία. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και άλλοι στόχοι και ιεραρχήσεις που πηγάζουν απο διαφορετικές φιλοσοφίες ή κοσμοαντιλήψεις. Καμία απ' αυτές δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο «εθνική», καμία απ' αυτές δεν πρέπει να υποταχθεί σε μία άλλη επειδή «είμαστε πρωτίστως όλοι Ελληνες». Απλά, σήμερα, οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ τυχαίνει να έχουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.