Μία φορά και έναν καιρό ο νεαρός υφυπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων, Θόδωρος Πάγκαλος, πήγε στον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και του είπε ότι είχε ένα πρόβλημα.
-«Ποιο», τον ρώτησε ο Ανδρέας
-«Το σύνθημα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, δεν το πιστεύω», του είπε ο Πάγκαλος .
-«Και ποιο είναι το πρόβλημα», ανταπάντησε ο Παπανδρέου, «ούτε και εμείς το πιστεύαμε.»
-«Ναι αλλά», του είπε ο Πάγκαλος «σημασία έχει τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι που μας έδωσαν την εντολή»
-«Μα Θόδωρε», του απάντησε ο Ανδρέας «πιστεύεις ότι μας ψήφισαν επειδή πίστευαν ότι θα εφαρμόσουμε αυτή την εξαγγελία; Μας ψήφισαν ακριβώς ελπίζοντας ότι δεν θα την εφαρμόσουμε…»
Με τους σημερινούς ψηφοφόρους αλλά και με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ακόμα πιστεύουν ότι και το μνημόνιο μπορεί να ακυρωθεί και στο ευρώ να μείνουμε. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι η Αγγελα Μέρκελ «μπλοφάρει» και το Βερολίνο δεν γνωρίζει αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει τα όσα λέει. Αν κανείς από τους δύο δεν μπλοφάρει, ετοιμαστείτε για μπλάκ αουτ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να διακηρύσσει ότι η καταγγελία του δεύτερου μνημονίου δεν θα οδηγήσει στην έξοδο από το ευρώ. Για τη θέση αυτή γνωρίζει ότι μπορεί να έχει συνομιλητές στη Ρώμη και το Παρίσι αλλά όχι στο Βερολίνο. Αλλά ακόμα και οι συνομιλητές του στις δύο μεσογειακές χώρες δεν δέχονται να συζητήσουν σε μηδενική βάση πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πληρώνουν επιτόκια μεγαλύτερα από εκείνα με τα οποία δανείζεται η χώρα μας.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις αλλεπάλληλες εξαγγελίες με τις οποίες αποκηρύσσονται οι αποκρατικοποιήσεις απαξιώνει ένα άλλο μέρος των εσόδων χωρίς να τα αναπληρώνει ακόμα και με φορολογικά έσοδα. Την εσκεμμένη σιωπή του Βερολίνου που αντελήφθη επιτέλους ότι οι διαρκείς δημόσιες τοποθετήσεις βοηθούν την αριστερά κάποιοι την διαβάζουν στην Κουμουνδούρου ως ενδεχόμενη υποχώρηση από τις πάγιες γερμανικές θέσεις. Μόνο που με βάση το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ εκείνοι θα κληθούν να πληρώσουν τα παραπάνω κεφάλαια που θα χρειασθούν αν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμοσθεί και να οι Ευρωπαίοι δεχθούν να συνεχίσουν τις πληρωμές (σς κάτι που από καμμία δημόσια τοποθέτηση σε καμμία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν έχει φανεί).
Το Βερολίνο πιέζει τη Μαδρίτη να έχει πάρει θέση κάτω από την ομπρέλα πριν τις 18 Ιουνίου. Η τύχη της χώρας μας, εφ όσον ο σχηματισμός της αριστεράς επιμένει στις θέσεις του, θα κριθεί στην κοινή συνάντηση της Ρώμης στις 22 Ιουνίου, η κα Μέρκελ δεν θα πάρει την απόφαση μόνη της. Αλλά αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε, σχεδόν το 1/3 των χρημάτων θα τα βάλει από το ταμείο της. Και αν αποφασίσει να «κοινοτικοποιήσει» το χρέος των υπερχρεωμένων χωρών με ευρωομόλογα τότε ένα είναι βέβαιο: Το Βερολίνο θα ζητήσει ακόμα σκληρότερους όρους για να τους «πουλήσει» στο εσωτερικό της Γερμανίας και αυτή ψηφίζει. Το 2013.