Εκλογές – Τζόκερ. Εκλογές – καζίνο. Ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, παίζει τα ρέστα του.
Απελπισμένοι παίκτες. Πέντε χρόνια συνέχεια χάνουν. Έφτασε η ώρα; Κλείνουν τα μάτια και με τα δύο χέρια σπρώχνουν ότι έχουν και δεν έχουν μπροστά τους. Βραχνή από την συγκίνηση η φωνή. Μουρμουρίζουν: «Ρέστα».
Ή ρεφάρουν ή φεύγουν. Από το παιχνίδι, τη χώρα, τη ζωή. Τι είπε ο Βαρουφάκης: «Ε, τότε, αυτοκτονούμε».
Για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες, αυτές οι εκλογές είναι τζόγος. Ποντάρουν με την ψήφο τους σε μία ελπίδα. Ξέρουν ότι οι πιθανότητες είναι λίγες. Αλλά έχουν κουραστεί. Δεν αντέχουν πια να παίζουν συντηρητικά και να χάνουν λίγο-λίγο ό,τι έχουν και δεν έχουν. Πάνε για όλα ή τίποτα.
Ο Αλέξης είναι η μεγάλη υπόσχεση. Κι αν του κάτσει; Ο τζογαδόρος λαός, μια ζωή περιμένει «να πιάσει την καλή». Έτσι με τη μία, χωρίς κόπο, χωρίς τον βαρετό και συστηματικό μόχθο του κρυόκωλου προτεστάντη. Με μία φιγούρα, με μία μπραβούρα.
Εκείνος υπόσχεται πολλά. Το μεγάλο Τζακποτ. Τα μισά να κάνει από όσα λέει, πάλι καλά θα είναι. Κι αν δεν κάνει τίποτα, τι είχαμε – τι χάσαμε; Χαμένοι για χαμένοι…
«Φέρε μια ζαριά καλή – και για μένα βρε ζωή».
Ο Αλέξης κλείνει τα μάτια και ρίχνει τα ζάρια. Κι αν του κάτσει; Α, ρε Σόυμπλε, δεν ξέρεις τι χάνεις. Κάθεσαι εκεί – προσθέτεις, αφαιρείς, ξαναπροσθέτεις. Μπακάλικα τεφτέρια. Ενώ με μία ζαριά: «Πάρ’τα Όλα!».
Ναι, οι περισσότεροι παίκτες ξέρουν το ρίσκο. Ελάχιστοι πια πιστεύουν τις υποσχέσεις. Πολλοί περιμένουν κωλοτούμπες. Αλλά κουράστηκαν, απαυδήσανε. Αυτοί οι συντηρητικοί, εκτός από αφόρητα βαρετοί, είναι και εντελώς αναποτελεσματικοί. Τόσα χρόνια, προσπαθώντας να σώσουν τα μαγαζάκια και την πελατεία τους, δεν έκαναν τίποτα. Ούτε μεταρρυθμίσεις, ούτε αλλαγές – μόνο φόρους και περικοπές. Ο άλλος υπόσχεται τον πρώτο λαχνό. Σε όλους.
Γίνεται ο πρώτος λαχνός σε όλους; Δεν γίνεται! Αλλά αξίζει η στιγμή της ελπίδας. Δεν έχεις και εναλλακτικές.
Τζογαδόροι Έλληνες: – Ρέστα! – Τα βλέπω!
«Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…».