Ο βρετανοαμερικανός καλλιτέχνης Ράσελ Γιανγκ θέλει να γίνει ένας Αντι Γουόρχολ της εποχής μας. Εξετάζει με τα έργα του την έννοια της δόξας και της δημοσιότητας. Στην πρώτη του ατομική έκθεση «Σούπερσταρ», στη γκαλερί Halcyon του Λονδίνου, ο Γιανγκ παρουσιάζει έργα τεραστίων διαστάσεων, με πολύ έντονα, ζωντανά χρώματα και πρωταγωνιστές τα πιο διάσημα πρόσωπα της ποπ κουλτούρας.
Με αυτή την καινούργια του δουλειά, ο Γιανγκ προσπαθεί να προσδιορίσει τι είναι ακριβώς αυτό που κάνει κάποιον «Σούπερσταρ», παίρνοντας ως παράδειγμα την πιο εμβληματική κινηματογραφική σταρ όλων των εποχών, Μέριλιν Μονρόε, και την ιέρεια του στιλ και της πασαρέλας – σε μια εποχή που οι πασαρέλες έγιναν προϊόν μαζικής κατανάλωσης – Κέιτ Μος.
Ενα από τα κυρίαρχα έργα της έκθεσης, είναι ένα τρίπτυχο βασισμένo σε μία φωτογραφία της Κέιτ Μος, σε μια πόζα σέξι λολίτας. Η φωτογραφία αυτή που σηματοδότησε την έναρξη της λαμπρής καριέρας του διάσημου μοντέλου, είχε τραβηχτεί από την Κέιτ Γκάρνερ, βρετανή φωτογράφο και τραγουδίστρια, και είχε προκαλέσει αντιδράσεις, η Μος ήταν μόνο δεκαέξι ετών, όταν είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Vogue στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ο Γιάνγκ χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη φωτογραφία, η οποία αποπνέει μια φυσική αθωότητα, και άλλες παραλειπόμενες λήψεις από εκείνη την φωτογράφιση , και πειράζει τα χρώματα και τα μεγέθη, δημιουργώντας εκ νέου ένα διαφορετικό έργο, ένα σχολιασμό πάνω στην ευαίσθητη φύση της δημοσιότητας και την επίδραση που έχει στην κοινωνία.
Παράλληλα, υποκλίνεται στην Κέιτ Μος, ένα απο τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της εποχής μας, η οποία κατάφερε μετά από τόσα χρόνια να διατηρήσει μια αίσθηση μυστηρίου γύρω από το όνομα της και να βγει αλώβητη από τα δεκάδες σκάνδαλα που της έχει «χρεώσει» κατά καιρούς ο κίτρινος Τύπος, έχοντας ως φιλοσοφία ζωής «ποτέ μην παραπονιέσαι, ποτέ μην δίνεις εξηγήσεις».
Ανάμεσα στις φωτογραφίες της Κέιτ Μος, «ντυμένη» στο φλογερό κόκκινο και στο βαθύ χρυσό, τα χρώματα της νοσταλγίας αλλά και της δόξας, βρίσκεται η Μέριλιν Μονρόε, η πρώτη σούπερσταρ. Υστερα από χρόνια βαθιάς Υφεσης και το μεγάλο Κραχ, η Αμερική είχε ανάγκη από αισιοδοξία και ανεμελιά και η Μονρόε τους πρόσφερε ακριβώς αυτό. Οι θυελλώδεις σχέσεις της με προέδρους, συγγραφείς και αθλητές, τροφοδοτούσαν το αδηφάγο για κουτσομπολιό κοινό, αλλά ήταν η ευάλωτη φύση της και ο πρόωρος θάνατος της που την καθιέρωσαν ως την απόλυτη διασημότητα στην συνείδηση του κόσμου.
* Η έκθεση Superstar φιλοξενείται στην γκαλερί Halcyon, στο Λονδίνο, μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου.