Σε έναν ατελή κόσμο, κανείς και ποτέ δεν γεννήθηκε τέλειος. Ακόμη κι αυτοί που κρατούσαν μέσα τους τη λάμψη ενός ειδώλου. Ίσως, δε, αυτοί να είναι και οι πλέον «καταραμένοι». Οταν πέφτουν, ο ήχος της πτώσης είναι εκκωφαντικός. Τον ακούν όλοι, γίνεται γνωστός σε όλο τον κόσμο – τίποτα δεν μένει κρυφό από την ήττα τους.
Συνέβη με τον Ο. Τζέι Σίμπσον που κατέληξε στη φυλακή. Συνέβη με τον Ιαν Θορπ όταν αποκαλύφθηκε ο εθισμός του στο αλκοόλ. Συνέβη με τον Λανς Αρμστρονγκ όταν αποδείχθηκε πως το ντοπάρισμα είχε γίνει τρόπος της ζωής του. Φευ, η περίπτωση του Οσκαρ Πιστόριους είναι διαφορετική. Εντελώς διαφορετική.
Εχουμε να κάνουμε με έναν αθλητή πέραν της έννοιας του προτύπου. Ο επονομαζόμενος «Blade Runner» συνιστούσε την περίπτωση του ανθρώπου που πραγματοποιούσε το ένα ανδραγάθημα μετά το άλλο με την ευψυχία ενός σάρκινου ανθρώπου και τη θέληση χιλίων λεόντων. Ηταν ταυτόχρονα το επιστέγασμα της ανθρώπινης νίκης απέναντι στην έλλειψη και η επικράτηση ενός «υπεράνθρωπου» που δεν υποκύπτει στις δυσκολίες. Ακόμη κι αν αυτές περιλαμβάνουν… ακρωτηριασμένα άκρα.
Η κατακρήμνιση έχει έρθει εδώ καιρό, απλώς την Τετάρτη υπογράφηκε και με δικαστική βούλα. Ο νοτιοαφρικανός αθλητής καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι ετών για το φόνο της φίλη του Ρίβα Στέενκαμπ. Για την οικογένεια της αδικοχαμένης κοπέλας, η απόφαση είναι κάτι παραπάνω από προκλητική – ενδέχεται να είναι και σοκαριστική.
Ο παραολυμπιονίκης, αρχικά είχε καταδικαστεί για ανθρωποκτονία, κατηγορία ωστόσο που το εφετείο μετέτρεψε στη συνέχεια σε δολοφονία. Η δικαστής, Τοκοζίλε Μασίπα, ανέγνωσε την Τετάρτη την ποινή του Πιστόριους σε μία αίθουσα στην οποία παρίσταντο οι συγγενείς της Στέενκαμπ, αλλά και του ίδιου του Πιστορίους, οργανώσεις για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και, φυσικά, πλήθος δημοσιογράφων.
Η εισαγγελία είχε ζητήσει καταδίκη σε τουλάχιστον 15ετή κάθειρξη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ο Πιστόριους υποστήριζε πως πυροβόλησε θανάσιμα την Στέενκαμπ πίσω από την πόρτα του μπάνιου πιστεύοντας πως επρόκειτο για διαρρήκτη. Το δικαστήριο της Πρετόρια αναγνώρισε ότι συνέτρεχαν στην υπόθεση «σημαντικές συνθήκες» για τις οποίες δεν θα έπρεπε να επιβληθεί στον Πιστόριους η μέγιστη δυνατή ποινή.
Ο Πιστόριους είχε αρχικά καταδικαστεί σε πενταετή κάθειρξη, αλλά από τον περασμένο Οκτώβριο βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ο παραολυμπιονίκης οδηγήθηκε την Τετάρτη στο χώρο κράτησης μετά την ανάγνωση της ποινής.
Είναι αυτό το τέλος του δικαστικού και ανθρώπινου δράματος; Η ζωή, τις περισσότερες φορές, γνωρίζει περισσότερα πράγματα από τους ανθρώπους. Επομένως, ποιος μπορεί να γνωρίζει ποιο θα είναι το τέλος;
Η απογοήτευση που βίωσε το ευρύ κοινό με την περίπτωση του Πιστόριους δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται. Η πτώση ενός αθλητικού είδους είναι μόλις μια υποπερίπτωση του γενικότερου «φαινομένου» που τον συνείχε για καιρό. Ο Πιστόριους ήταν από μόνος του μια «κατάφαση» μπρος στη μεγάλη «άρνηση» που τον περίμενε στη ζωή.
Γεννήθηκε με πρόβλημα στα πόδια, με αποτέλεσμα σε ηλικία 11 μηνών να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό. Δεν συμβιβάστηκε και βρήκε καταφύγιο στον αθλητισμό. Χρησιμοποιώντας τεχνητά μέλη έγινε σταδιακά ο «γρηγορότερος άνθρωπος χωρίς πόδια», φθάνοντας να αγωνιστεί μέχρι και τον ημιτελικό των 200 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ηταν το απόλυτο πρότυπο για κάθε άνθρωπο που αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα.
Στις 14 Φεβρουαρίου 2013 η σύντροφός του Ρίβα Στέενκαμπ πέφτει νεκρή από τα πυρά του Πιστόριους, ο οποίος κατηγορήθηκε για φόνο εκ προμελέτης. Στην επιφάνεια ήρθαν άγνωστες πτυχές της ζωής του, όπως προβλήματα με το αλκοόλ ακόμη και χρήση στεροειδών φαρμάκων.
Είναι ανθρώπινο: μέλη του κοινωνικού συνόλου που αντιμετωπίζουν κάποιο «χάντικαπ», με αποτέλεσμα να μην θεωρούν τα πάντα δεδομένα όπως οι υπόλοιποι, τείνουμε να τα εκθειάζουμε στον υπερθετικό βαθμό όταν πετυχαίνουν κάποιο μικρό στόχο. Ο Πιστόριους πέτυχε πολλούς στόχους που δεν ήταν –αντικεμενικά- μικροί. Μάλλον, γι’ αυτό και ο γδούπος της πτώσης του έχει τη δύναμη ηφαιστείου που εξερράγη.