Η έκθεση που τρελαίνει τον αλγόριθμο μέσα στο τοπίο του Πεδίου του Άρεως παρατείνεται έως τις 25 Ιουλίου 2021.
Μία έκθεση που μαγνητίζει το βλέμμα και διεγείρει το πνεύμα. Μια έκθεση που δεν μπορείς να την περιγράψεις, αλλά κυρίως τη ζεις. Μια έκθεση στην οποία η τεχνητή νοημοσύνη δεν εμφανίζεται ως ένα αντικείμενο τεχνολογίας: δεν έχουμε ρομπότ με καλώδια, gadgets, υπολογιστές, φωτάκια και κουμπιά. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ήδη εδώ, στις πόλεις μας και στην εργασία μας, στα αυτοκίνητά μας και στις συνομιλίες μας, στο ίδιο μας το σώμα. Το You and AI έχει έναν πολύ προσωπικό χαρακτήρα για τον καθένα μας. Δεν είναι για την τεχνολογία ούτε για την τεχνητή νοημοσύνη γενικά. Είναι για τον τρόπο που αυτή αλλάζει βαθιά και προσωπικά τον καθένα μας.
Για τον λόγο αυτό, όλα τα έργα της έκθεσης δείχνουν και αναδεικνύουν διαφορετικές πλευρές –κάποιες ιδιαίτερα ποιητικές– της ΑΙ καθημερινότητάς μας: πώς το καλώδιο ενός φορτιστή πάνω σε ένα κρεβάτι μπορεί να θυμίζει κύμα που σκάει σε βράχο και να μπερδέψει έτσι έναν αλγόριθμο· πώς μπορούμε να φέρουμε στη ζωή έναν ρινόκερο που έχει πια εξαφανιστεί· ότι δεν αρκούν τα χαρούμενα χρώματα και σχήματα για να κρύψουν την απανθρωποποίηση της εργασίας με και για τους αλγόριθμους· ότι η τεχνητή νοημοσύνη κρατά και επεξεργάζεται διαρκώς μικροπληροφορίες για την πόλη, από το πού πάμε μέχρι το τι τρώμε, τι ενέργεια καταναλώνουμε και με ποιους συναντιόμαστε· ότι μπορούμε να μεταφράζουμε από γλώσσες και ταυτόχρονα να δημιουργούμε λέξεις σε γλώσσες που δεν υπάρχουν καν· ότι τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε έναν αλγόριθμο, ακόμη κι όταν τον έχουμε μπροστά μας· ότι ίσως μπορούμε να ξεπεράσουμε προκαθορισμένους ρόλους και αντιλήψεις και να αναρωτηθούμε αν ανήκουμε στους εαυτούς μας.
Η έκθεση “You and AI” στο Πεδίον του Άρεως αποτελείται από 25 έργα, τα οποία εξετάζουν τρία θέματα που αντιστοιχούν και στις τρεις διαδρομές της έκθεσης: (1) Την τεχνητή νοημοσύνη ως καθοριστικό παράγοντα για τη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου, της πολιτικής διαδικασίας και της σύγχρονης δημοκρατίας. (2) Τον τρόπο που βλέπουμε την τεχνητή νοημοσύνη και τον τρόπο που μας βλέπει αυτή. (3) Την τεχνητή νοημοσύνη ως μέρος και ως υποκατάστατο του φυσικού περιβάλλοντος. Υπάρχει και μια παράλληλη θεματική που εστιάζει στο ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια αφορμή για να μιλήσουμε για την ταυτότητά μας, ως ανθρώπινο είδος, ως πρόσωπα και ως πολίτες.
Στην πρώτη θεματική, για την τεχνητή νοημοσύνη, τον πολιτικό χώρο, τη συμμετοχή και τη δημοκρατία, αφήνουμε τη τεχνητή νοημοσύνη να μας μεταφέρει σε ένα δαιδαλώδες, ονειρικό ταξίδι, στο “The Wandering Mind: You Start to Wonder Whether It’s a Dream” των slow immediate· βλέπουμε τι συμβαίνει όταν η μηχανή μάς κρίνει ως μελλοντικούς εγκληματίες, στο “The Normalizing Machine” των Mushon Zer-Aviv, Dan Stavy και Eran Weissenstern· διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα απέναντι στη μασκότ της Amazon, στο “ABRA” της Hiba Ali· ανακαλύπτουμε τι αποκρύπτεται όταν η τεχνητή νοημοσύνη ξαναγράφει την κοινωνική ιστορία μας, στο “Insulae [of the Island]” της Nye Thompson· ακούμε κορυφαίες φωνές της γυναικείας ενδυνάμωσης να μιλούν για ζητήματα φυλής, φύλου και τεχνολογίας, στο “Voicing Erasure” των Algorithmic Justice League· αναρωτιόμαστε αν οι αλγόριθμοι διαμορφώνουν τις πεποιθήσεις μας, στο “Epigraph For Non-Physical Entities’ Spirits That Exist Outside Material Cultures” της Κατερίνας Κανά· ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στην πανταχού παρούσα τεχνολογία της παρακολούθησης, αλλά και τον ανοιχτών δεδομένων στον αστικό χώρο, στο “Every Thing Every Time” της Naho Matsuda· περπατάμε πάνω σε έναν αλγόριθμο που μας ποινικοποιεί άδικα, στο “Before The Bullet Hits The Body” του Bill Balaskas και της Stop LAPD Spying Coalition· φανταζόμαστε πιο ηθικές και πιο δίκαιες πρακτικές χρήσης των δεδομένων, στο “The Data Feminism Infographic” των Catherine D’Ignazio, Lauren F. Klein και Marcia Diaz Agudelo.
Στη δεύτερη θεματική, για το πώς βλέπουμε και μας βλέπουν μέσα από αλγόριθμους, αντικρίζουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της μηχανής, στο “Learning to See” του Memo Akten· αφήνουμε τους αλγόριθμους να φανταστούν και να ξαναδημιουργήσουν τη ζωφόρο του Παρθενώνα, με το “Content Aware Studies” του Egor Kraft· χανόμαστε σε ένα πνευματικό ταξίδι μέσα από εικόνες και ήχους, στο “Deep Meditations: A Brief History of Everything in 60 Minutes” του Memo Akten· οραματιζόμαστε queer πρόσωπα πέρα από τους κανόνες για το τι είναι αρσενικό και τι θηλυκό που ενσωματώνουν τα συστήματα αναγνώρισης προσώπων, στο “Zizi – Queering the Dataset” του Jake Elwes· εφευρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, με το “#Whenwordsfail” της Stephanie Dinkins· απολαμβάνουμε τη φανταστική συνάντηση ενός αστρονόμου και ενός νευρωνικού δικτύου, με το “Counting Craters on the Moon” της Κυριακής Γονή.
Στην τρίτη θεματική, για την τεχνητή και φυσική νοημοσύνη, προσπαθούμε να χτίσουμε μια καλύτερη ισορροπία με τη φύση. Ενθουσιαζόμαστε με έναν εκλιπόντα λευκό ρινόκερο του Βορρά που εμφανίζεται ψηφιακά στο πάρκο, στο “The Substitute” της Alexandra Daisy Ginsberg· θαυμάζουμε φανταστικά υδρόβια πλάσματα που μοιάζουν σαν φυσικά, στο “Encounters with Aquatic Chimeras” των Entangled Others (Sofia Crespo & Feileacan McCormick)· ακούμε τη γλώσσα πτηνών που δεν υπάρχουν, στο “Bird Language” της Helena Nikonole, και τα βλέπουμε σε νέες περιπέτειες, στο “Cusp” του Jake Elwes· αναρωτιόμαστε πώς η τεχνητή νοημοσύνη μάς βοηθά να μιλήσουμε στη φύση, στο “nimiia cétiï” της Jenna Sutela· εξερευνούμε μη ανθρώπινους τρόπους κατανόησης του χρόνου, στο “Circadian Bloom” της Anna Ridler· γνωρίζουμε έναν «περιβαλλοντικό μάνατζερ» τεχνητής νοημοσύνης που μπορεί να γίνει απάνθρωπος, αλλά μπορεί να σώσει και τον πλανήτη, στο “Excerpts From Asunder” των Tega Brain, Julian Oliver και Bengt Sjölén.