Ποιος δεν θα ήθελε να περπατήσει συντροφιά με τον Αλέκο Φασιανό στους δρόμους της Αθήνας; Να συνομιλήσει μαζί του για τη γειτονιά που μεγάλωσε, για τα δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας, για τα όνειρα της εφηβείας, για τους ανθρώπους της -τότε πάντα ανοιχτής- διπλανής πόρτας;
Ποιος θα αρνιόταν την ευκαιρία να δει τον Αλέκο Φασιανό να δημιουργεί για το θέατρο; Να τον δει να παρεισφρέει στις λέξεις και τα νοήματα πραγματεύεται το έργο και να τα αποτυπώνει στα σκηνικά με τον δικό του μοναδικό τρόπο; Να παίρνει κόσμους φανταστικούς και να τους κάνει κομμάτια μιας απτής πραγματικότητας η οποία παίρνει ζωή και αναπνέει στα λίγα τετραγωνικά μέτρα μιας θεατρικής σκηνής.
Ποιος θα έλεγε όχι σε ένα οδοιπορικό με τον Αλέκο Φασιανό στη Βάρη, στον κόσμο των αυθαιρέτων συνοικιακών κατοικιών την αρχιτεκτονική των οποίων ο ίδιος θαύμαζε ιδιαίτερα γιατί ήταν σαν τα όνειρα που χτίζονταν με υλικά πρόχειρα και ταπεινά.
Ο σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης και οι συνεργάτες του είχαν την ευκαιρία να τα κάνουν όλα αυτά το μακρινό 1993, να τα καταγράψουν με τον φακό της κάμερας και να τα προσφέρουν απλόχερα στο διηνεκές μέσα από το ντοκιμαντέρ «Τρίπτυχο για τον Αλέκο Φασιανό». Το φιλμ το οποίο περιλαμβάνει και ένα απόσπασμα από τα παιδικά χρόνια του δημιουργού προβλήθηκε στην ΕΡΤ, στο πλαίσιο της εκπομπής «Παρασκήνιο» και ακολούθως στο Μουσείο Μπομπούρ στο Παρίσι, σε ένα φεστιβάλ ειδικά για μεγάλους ζωγράφους από όλον τον κόσμο.
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ προβλήθηκε την Δευτέρα 17/1 από την ΕΡΤ2 ως φόρος τιμής στον ζωγράφο που πέταξε μαζί με γαλάζια και κόκκινα πουλιά στον ουρανό της αιωνιότητας…
Η «συνάντηση» με τον Τσαρούχη
Μερικά χρόνια αργότερα, λίγο πριν την μεγάλη στροφή της χιλιετίας, ο Λάκης Παπαστάθης κατέγραψε μια σχεδόν μεταφυσική συνάντηση του Αλέκου Φασιανού με τον Γιάννη Τσαρούχη, στο σπίτι του δεύτερου, στο Μαρούσι στο οποίο λειτουργεί το μουσείο με τα έργα του κορυφαίου δημιουργού. Ο Φασιανός ανακαλεί και καταθέτει στον φακό και την Ιστορία στιγμές από τη συναναστροφή του με τον Τσαρούχη. Για τον τρόπο που δούλευε, για την αγάπη του για τα ευτελή υλικά τα οποία όπως έλεγε είχαν τη δική τους δυναμική, όπως λόγου χάρη το χασαπόχαρτο που προτιμούσε για να ζωγραφίζει, για τον άβαφο τοίχο που ζωντάνευε από την κίνηση του φωτός, για το ρεμπέτικο και τα 9/8 του ζεϊμπέκικου που όχι μόνο χόρευε με ευλάβεια μύστη αλλά και ανέδειξε με τον χρωστήρα του σε πολλά έργα του…
Και το φιλμ «Ο Φασιανός στο σπίτι του Τσαρούχη» προβλήθηκε από την εκπομπή «Παρασκήνιο» της κρατικής τηλεόρασης, το 1998.
