Το παιχνίδι ήταν φιλικό μόνο στη νοσηρή φαντασία κάποιων αθεράπευτα συνωμοσιολάγνων οπαδών. Ναι, οι σχέσεις των δύο συλλόγων είναι αδελφικές, αλλά στην εξέδρα. Στον αγωνιστικό χώρο, Ερυθρός Αστέρας και Ολυμπιακός έδωσαν μάχες σώμα με σώμα, από τις οποίες οι Σέρβοι βγήκαν νικητές. Από όλες τις ήττες που έχουν υποστεί οι «ερυθρόλευκοι» του Πειραιά στο εικοσαήμερο της μεγάλης αγωνιστικής τους κάμψης, αυτή στο Βελιγράδι ήταν η χειρότερη. Η πιο οδυνηρή.
Ο Ολυμπιακός έχασε με διψήφια διαφορά πόντων (89-78) από έναν αντίπαλο σαφώς χαμηλότερης δυναμικότητας, σχεδόν αποκλεισμένο από την επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, που έπαιζε χωρίς δύο βασικά του στελέχη -και τον πρώτο του σκόρερ- και χωρίς προπονητή στο δεύτερο ημίχρονο (ο Αλιμπίγιεβιτς αποβλήθηκε με δύο τεχνικές ποινές). Ο Ερυθρός Αστέρας δεν τον είχε νικήσει ποτέ, όμως χθες (26/1) του έβαλε 32 πόντους σε ένα δεκάλεπτο. Πέντε ήττες σε έξι εκτός έδρας αγώνες και τέσσερις στους έξι τελευταίους της Ευρωλίγκας είναι πάρα πολλές για μια ομάδα που, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, δεν έχανε ούτε αποδεκατισμένη από τους τραυματισμούς.
Αυτή είναι και η ουσία του προβλήματος: ότι εδώ και αρκετό καιρό, ο Ολυμπιακός έχει πάψει να είναι η ομάδα που παλεύει όλα τα παιχνίδια της μέχρι το τελευταίο λεπτό. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Στην Ευρωλίγκα είναι τρίτος, μαζί με τον Παναθηναϊκό και τη Φενέρμπαχτσε. Στο Πρωτάθλημα, όλα θα κριθούν στα play-offs, όπως πάντα. Στο Κύπελλο έχει προκριθεί στον τελικό, και είναι το φαβορί απέναντι στην ΑΕΚ. Αλλά, στο εξής, κάθε αποτυχία θα έχει συνέπειες. Γι’ αυτό, επείγει να λυθεί το μυστήριο: τι απέγινε ο Ολυμπιακός με την ατσάλινη άμυνα, που είχε κάνει τις υπερβάσεις κανόνα της καθημερινότητάς του;
«Νεκρά διαστήματα» έχουν όλες οι ομάδες. Ακόμη και η Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρ, που στο τέλος της περασμένης περιόδου σήκωσε την Κούπα, μέχρι τον Απρίλιο… δεν βλεπόταν. Η περίπτωση του Ολυμπιακού, όμως -η ευκολία με την οποία χάνει τα ματς, ιδίως μακριά από το ΣΕΦ-, είναι πρωτοφανής. Ηττα με «κάτω τα χέρια» στην Πυλαία από τον ΠΑΟΚ, ήττα στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ, ήττα στο Κάουνας και τη Βαμβέργη, συντριβή στη Βιτόρια και τη Μόσχα, παράδοση άνευ όρων, χθες, στο Βελιγράδι. Ο περυσινός φιναλίστ της Ευρωλίγκας παίζει, αυτή τη στιγμή, το χειρότερο μπάσκετ στην Ευρώπη.
Ακόμη και σε σχέση με την αρχή της εφετινής σεζόν, οι συγκρίσεις «σοκάρουν». Ο Ολυμπιακός με τις τέσσερις νίκες στα πέντε πρώτα ματς μακριά από το ΣΕΦ, στην Ευρωλίγκα, κέρδισε μόλις ένα (την ουραγό Εφές) στα έξι που ακολούθησαν. Σε αυτά τα έξι παιχνίδια, ο μέσος όρος των πόντων που δέχεται ανέβηκε στους 82,7 (από 71), ενώ ο αντίστοιχος των πόντων που βάζει έπεσε στους 63,3 (από 70,5).
Το «μοντέλο Σφαιρόπουλου», που την προηγούμενη τριετία γοήτευσε τους φίλους και τρόμαξε τους αντιπάλους με τα κατορθώματά του, μοιάζει -σήμερα- με συνταγή εγγυημένης αποτυχίας. Ξεπεράστηκε, έτσι ξαφνικά; Δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι παίκτες για να το εφαρμόσουν σωστά; Χάθηκε η σύμπνοια στα αποδυτήρια; Ξέμεινε, η ομάδα, από δυνάμεις λόγω των αλλεπάλληλων τραυματισμών; Ενα είναι βέβαιο: ότι γι’ αυτή την κρίση, την πιο βαθιά της τελευταίας επταετίας στον Ολυμπιακό, δεν μπορεί να ευθύνονται, αποκλειστικώς, τα δύο «μαύρα πρόβατα»: ο Μπράιαν Ρόμπερτς και ο Χόλις Τόμπσον. Το πρόβλημα είναι ομαδικό και η ευθύνη, συλλογική.
Ο Σπανούλης είναι έξω από τα νερά του. Ισως επειδή, στα 36 του, αναζητεί έναν διαφορετικό ρόλο στην ομάδα, που δεν θα φθείρει τα ταλαιπωρημένα του γόνατα. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να διακρίνεις την ατολμία -στα όρια της αμηχανίας- των συμπαικτών του, όταν ο αρχηγός βρίσκεται στο παρκέ. Ο Πρίντεζης, ποτέ δεν ήταν τόσο αναποτελεσματικός. Ο Μάντζαρης διανύει -μακράν- τη χειρότερή του σεζόν στον Ολυμπιακό. Ο Παπανικολάου δείχνει να υποφέρει από έλλειψη ενέργειας. Ο Αγραβάνης και ο Τιλί είναι νοκ-άουτ. Ο Στρέλνιεκς είναι «πτώμα» – το πιστοποιούν και οι αιματολογικές του εξετάσεις. Ο Τόμπσον δεν έχει προσαρμοστεί. Η απόδοση του Ρόμπερτς είναι… λαχείο. Γενικώς, οι νέοι ξένοι έχουν προσφέρει ελάχιστα. Ο προπονητής δείχνει ανήμπορος, προς το παρόν, να βρει τι φταίει και να το διορθώσει. Και οι οπαδοί -όχι όλοι, αλλά αυτοί που κάνουν τη μεγαλύτερη φασαρία στο γήπεδο και στα social media- απαιτούν να «πέσουν κεφάλια».
Το λαϊκό δικαστήριο της Δευτέρας μοιάζει αναπόφευκτο, σε περίπτωση νέας αποτυχίας. Το ντέρμπι του ΟΑΚΑ (για το Πρωτάθλημα) δεν έχει την παραμικρή βαθμολογική σημασία, όμως, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο Ολυμπιακός δεν θα αντέξει κι άλλη ήττα στη σειρά – και, μάλιστα, από τον Παναθηναϊκό, για τρίτη φορά εφέτος. Οι συνήθως ψύχραιμοι αδελφοί Αγγελόπουλοι δείχνουν διατεθειμένοι να στηρίξουν τον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες, πιστεύοντας ότι αυτή η εφιαλτική παρένθεση θα κλείσει συντόμως. Αλλά, εάν η ομάδα τους χάσει πάλι, από τον μισητό αντίπαλο, δύσκολα θα αντισταθούν στην κατακραυγή που θα ακολουθήσει. Οπως πριν από μια πενταετία, με τον Μπαρτζώκα…
Θα ακολουθήσουν τα ματς με τη Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ (1/2) και με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Το πρόγραμμα είναι βαρύ, δεν προσφέρεται για restart. Ο Ολυμπιακός έχει κατορθώσει πολλά ακατόρθωτα τα τελευταία χρόνια, όμως σήμερα δεν «πείθει» ούτε τον πιο φανατικό υποστηρικτή του. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει μπροστά του μερικά εικοσιτετράωρα, ακόμη, για να λύσει το πρόβλημα. Εάν δεν τα καταφέρει, το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι ο ίδιος.