Το πιο εντυπωσιακό ήταν, πάντως, το πόσο χαμηλότονη υπήρξε η αρχική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυστηρή, ασφαλώς, καθώς ουσιαστικά θεώρησε ότι η -εκτός ορίων- έκκληση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας προς τους βουλευτές να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελούσε ευθυγράμμιση με τις επιθυμίες, πάντως με τις απόψεις, του pρωθυπουργού που τον διόρισε. Όμως, με δεδομένο το κλίμα και την οξύτητα των ημερων, η κόντρα προς Στουρνάρα υπηρξε συγκρατημένη.
Η αναφορά του Διοικητή της ΤτΕ σε επικίνδυνη υπό τις σημερινές συνθήκες υποχώρηση της ρευστότητας στην οικονομία, ήταν ό,τι πιο ουσιώδες ακούστηκε μέσα στον ορυμαγδό των κακών ειδήσεων/προβλέψεων/προβολών στο μέλλον. Του ίδιου η αναφορά στο ότι η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών, σημειωτέον, απετέλεσε ζαβολιά: η Ελλάδα προ πολλού έχει αποχαιρετήσει τις αγορές, αλλά λόγω της κακότεχνης αποτυχίας του clean exit της.
Πάντως, η Τράπεζα της Ελλάδος – και ο Διοικητής της …- είναι εκείνος ο φορέας που θα σηκώσει στην ουσία όλο το τράνταγμα των δύσκολων και ολισθηρών ημερών που ακολουθούν. Αυτό ίσως και να εξηγεί τον συγκρατημένο τόνο των αντιδράσεων – αρχικά πάντως.
Αν όμως ανέβει κανείς στον δεύτερο όροφο του Κεντρικού της Τράπεζας, θα δει ότι παραδίπλα από το γραφείο του διοικητή βρίσκεται μια αίθουσα με τα πορτρέτα των προκατόχων του. Διομήδης, Τσουδερός, Βαρβαρέσσος, Ζολώτας (του οποίου κάτι σαν μνημόσυνο στην ουσία έδωσε την αφορμή για τις τοποθετήσεις Στουρνάρα) και Λουκάς Παπαδήμος υπήρξαν και πρωθυπουργοί. Πότε; Οταν οι συνθήκες είχαν βαρύνει αληθινά επικίνδυνα…