«Είναι δύσκολο αλλά θα το παλέψουμε». Η φράση αυτή που όσο να ‘ναι έχει και μια γεύση… μαχητικότητας, ακούστηκε χθες βράδυ από στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών. Από εκείνα, που πιο συχνά βλέπουν τα ανώτερα και κατώτερα κλιμάκια της τρόικας απ' ό,τι τη γυναίκα τους. Η φράση, βγήκε από το στόμα του, λίγο μετά τη συνάντηση με τον Τόμσεν και την παρέα του, οι οποίοι δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι τον τρόπο φορολόγησης των ακινήτων. Και ιδιαίτερα, τα ποσά που αναμένεται να εισπραχθούν από αυτόν. Με δυο λόγια, διαφωνούν και ζητάνε ισοδύναμα μέτρα περίπου 150 εκατομμυρίων ευρώ για να κάνουν δεκτό το σχέδιο.
Σ' αυτό το σημείο, είναι χρήσιμο να κάνουμε ένα φλας-μπακ. Για δυο ή και τρεις ολόκληρες εβδομάδες, η πολιτική ζωή κινείτο γύρω από ένα βουλευτή με το όνομα Δάνης Τζαμτζής. Ήταν ο «αρχικαπετάνιος» της μίνι-ανταρσίας βουλευτών επαρχίας της Ν.Δ. οι οποίοι ζητούσαν να μη φορολογηθούν τα μαντριά και να είναι ηπιότερη ή και καθόλου η φορολόγηση των αγροτεμαχίων. Η κυβέρνηση δυσκολεύτηκε, είναι η αλήθεια. Όχι τόσο από τον περίφημο Δάνη (σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει), αλλά για καμιά περίπτωση Τζάκρη. Εκεί που δεν το περιμένεις, εμφανίζεται απροσδόκητα ένας βουλευτής, δηλώνει ότι θα καταψηφίσει την κυβερνητική επιλογή και δημιουργείται πρόβλημα. Ιδιαίτερα αν η πλειοψηφία πάνω στην οποία στηρίζεσαι είναι εύθραυστη. Τέσσερις-πέντε ακόμα να την… κάνουν και οι κάλπες αποτελούν τη μοναδική επιλογή. Στην κυβέρνηση δημιουργήθηκε ένας πανικός, ο οποίος έγινε μεγαλύτερος όταν και κάποιοι «πράσινοι» Τζαμτζήδες ζήλωσαν δόξα Δάνη. Έτσι, το «αντάρτικο» απέκτησε νέα δυναμική και η κυβέρνηση αναγκάστηκε ν' αλλάξει ρότα. Όχι ότι πήρε καμιά πιο έξυπνη απόφαση (μείωσε τα προσδοκώμενα έσοδα και μετέθεσε ένα μέρος του κόστους φορολόγησης των αγροτών, στους ιδιοκτήτες αστικών ακινήτων), αλλά πίστεψε πως όλα τέλειωσαν εκεί.
Επανερχόμαστε στο χθεσινό βράδυ. Η τρόικα, άκουσε τις κυβερνητικές προτάσεις και είπε ένα ηχηρό «όχι». Αναμενόμενο. Αφού η κυβέρνηση δεν τους παρουσίασε ενα εναλλακτικό σχέδιο είσπραξης των εσόδων; Δηλαδή, η κυβέρνηση υπολόγισε χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Σε κάθε διαπραγμάτευση συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Προτείνει, απορρίπτουν, ξαναπροτείνει, δημιουργείται κλίμα έντασης και ρήξης, γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία των οκτώ με δραματοποιημένους διαλόγους υπουργών με τροϊκανούς, βιώνουμε όλοι ένα κλίμα τρομοκρατίας και στο τέλος κάτι συμβαίνει και συμφωνούν. Αυτό που συμβαίνει βέβαια, είναι να πληρώνουμε ολοένα και περισσότερα. Εμείς, όχι εκείνοι με τις μεγάλες λίστες που έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό, όχι οι άλλοι που φοροδιέφευγαν τόσα χρόνια. Αλλά αυτό, είναι άλλο θέμα.
Η τρόικα χθες λοιπόν, είπε ένα αναμενόμενο «όχι». Και ακολούθησαν άλλα δυο. Για το πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων επενδύσεων και την προστασία από πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία. Νομίζω πως τα πρωτοσέλιδα θα έχουν καλούς τίτλους πάλι. «Αμετακίνητοι οι δανειστές», «Η κυβέρνηση δίνει σκληρή μάχη», θα λένε οι μεν. «Τα δίνουν όλα στην τρόικα», «Η κυβέρνηση των μνημονίων εξοντώνει τον λαό», θα γράφουν οι δε. Και εμείς θ' αναρωτιόμαστε τι επιτέλους θα συμβεί. Νομίζω πως θα το μάθουμε σύντομα. Το σίγουρο είναι πως θα πληρώσουμε πάλι. Το επίσης σίγουρο, πως η κυβέρνηση αδυνατεί να χαράξει μια στρατηγική διαπραγματεύσεων με σοβαρούς όρους και με εναλλακτικά σχέδια. Και σέρνεται πίσω από κάθε Δάνη Τζαμτζή που απλά θέλει να ξαναβγεί βουλευτής…