Το 1996, ο προϋπολογισμός δεν εκτελέστηκε όπως είχε σχεδιαστεί. Το ξέρω, δεν σας φαίνεται παράξενο. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου, οι δαπάνες ήταν μεγαλύτερες κατά 203,6 δισ. δραχμές – ναι, κάποτε αυτό ήταν το νόμισμά μας – σε σχέση με το ποσό που αρχικά είχε προϋπολογιστεί. Εκείνη τη χρονιά ψηφίστηκε ο νόμος που προέβλεπε το 3,5% του Κρατικού Προϋπολογισμού να πηγαίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συγκινητικό, το ξέρω…

Στην πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 1997, που και αυτός έβριθε από πρωτοτυπία, εμφανίζονταν ορισμένα προβλήματα στην πορεία υλοποίησης των στόχων για τα έσοδα, ενώ είχαν ήδη περιοριστεί ασφυκτικά οι δυνατότητες και άλλων περικοπών στο σκέλος των δαπανών, αφού το μεγαλύτερο μέρος τους, πλέον, αφορούσε δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.

Αναφερόμενος στο αποθεματικό του προϋπολογισμού του 1998, ο τότε υφυπουργός Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, είχε πει πως «παραμένει ουσιαστικά ανέπαφο, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις που χρειάστηκε η καταβολή ποσών που δεν είχαν προβλεφτεί». Και έπεσαν τα χειροκροτήματα…

Ο προϋπολογισμός του 1999 ήταν ένας ιδιαίτερα αυστηρός προϋπολογισμός, με βέργα στα χέρια κ.λπ., συνταγμένος με δύο βασικά κριτήρια: πρώτον, την επίτευξη των δημοσιονομικών κριτηρίων του Μάαστριχτ που απαιτούσαν έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ και, δεύτερον, τη στήριξη της αντιπληθωριστικής πολιτικής για να προσεγγισθεί ο στόχος για πληθωρισμό επίσης κάτω του 3%. Περασμένα μεγαλεία, εν ολίγοις… (Το «εν ολίγοις» πάει στον πληθωρισμό, όχι στα «περασμένα μεγαλεία»)

Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιάννος Παπαντωνίου, «ο τσάρος της Οικονομίας» όπως ήταν το προσωνύμιό του, κατέθεσε τον προϋπολογισμό του 2001. Ο προϋπολογισμός αυτός ήταν ο πρώτος που συντάχθηκε σε ευρώ, εντός ΟΝΕ εποχής. (Να ακουστεί ήχος γκονγκ, παρακαλώ)
Το 2003, όταν η τότε κυβέρνηση συνέτασσε τον προϋπολογισμό του 2004, επιβαρυμένο όχι μόνο με τις δαπάνες των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και το κόστος των προεκλογικών υποσχέσεών της, οι διάδρομοι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους βοούσαν ότι τα μεγέθη του ήταν «οριακά». Έλα, αγάπη μου, φήμες, είπαμε όλοι και, τελικά, δεν μάθαμε ποτέ πόσο έξω έπεσε ο προϋπολογισμός αυτός. Η κυβέρνηση έχασε τις εκλογές και η διάδοχός της έθεσε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιό της για τη δημοσιονομική απογραφή, αλλάζοντας τους κανόνες και τα μεγέθη, όχι μόνο του 2004, αλλά και όλων των προηγούμενων ετών, από το 1999, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μην είναι συγκρίσιμο με τον αρχικό στόχο. Διάολε! Οι Έλληνες είχαν πρόγονο τον πολυμήχανο Οδυσσέα, πώς το ξέχασαν οι Ευρωπαίοι αυτό;

Από τον Μάρτιο του 2005 επιβλήθηκαν νέοι φόροι, αυξήθηκαν υφιστάμενοι και, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, οι οικογένειες υπέστησαν διπλασιασμό του φορολογικού τους βάρους, αλλά το δημοσιονομικό πρόβλημα της οικονομίας παρέμεινε. Μαγικό; Θυμίζω – ενδεικτικά – την αύξηση του ΦΠΑ, των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα, των τελών κυκλοφορίας και του ειδικού τέλους κινητής τηλεφωνίας. Και οι τρεις προϋπολογισμοί που ψήφισε η τότε κυβέρνηση, ήταν, ουσιαστικά, προϋπολογισμοί Τούρκου αγά που είχε ως μόττο το «τον Έλληνα τον κυβερνά η λεπίδα και το χαράτσι».

Βασικός στόχος του φετινού προϋπολογισμού είναι η μείωση του ελλείμματος στο 7,4% του ΑΕΠ, από 9,4% φέτος. Το 2009, το έλλειμμα έφθασε το 15,4% ή 36,2 δισ. ευρώ. Φέτος, η μείωση θα ανέλθει σε ποσοστό 6% του ΑΕΠ (πάνω από 14 δισ. ευρώ), καθώς εκτιμάται ότι το έλλειμμα του 2010 θα κλείσει στο 9,4% του ΑΕΠ ή στα 22 δισ. ευρώ.

Όποιος πιστεύει ότι τον έχουμε παρεξηγήσει τον φετινό προϋπολογισμό, ας σηκώσει το χέρι του. Όποιος ΔΕΝ το πιστεύει, πάλι να σηκώσει το χέρι του, κάνοντας, ελεύθερα, όποια χειρονομία επιθυμεί…Παρακαλώ, προβείτε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News