Τελικά, εκείνο που υπέρρεε σαν φόβος με τη διαβόητη ιδιωτικοποίηση/πώληση του 33% του ΟΠΑΠ (μαζί με το management) συνέβη: στην τελική φάση του διαγωνισμού έφθασε ένας μόνο ενδιαφερόμενος – και το προσφερόμενο τίμημα ήταν (κάπως) χαμηλότερο από τη χρηματιστηριακή αξία της συμμετοχής του Δημοσίου στον ΟΠΑΠ.
Δηλαδή; Δηλαδή η πρόταση που έμεινε μόνη να συμμετέχει -η Emma Delta των Μελισσανίδη/Jiri Smejc, με τη Lottomatica ως operator και συμμετοχή Κοπελούζου- άφησε «εκτός» τη Third Point του Daniel Loeb όταν η τελευταία υπέβαλε προσφορά με μη συμβατούς όρους (δυνατότητα να διαθέτει άμεσα στην αγορά μέρος των μετοχών που θα αποκτούσε), οπότε κρίθηκε τυπικά «μη επαρκής». Ενώ η προσφορά που έγινε στα 622 εκατ. ευρώ, ακόμη και άμα θεωρηθεί ότι με τη μη-διεκδίκηση μερίσματος ισοδυναμεί με κάτι σαν 640 εκατ. ευρώ, είναι αρκετά πίσω από τα 739 που αντιστοιχούσε με το κλείσιμο της μετοχής του ΟΠΑΠ στο 33%.
Με δεδομένη την πολλαπλή πίεση να ξεκολλήσει «κάτι» από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων -το Ελληνικό πάει αισίως για Οκτώβριο, η ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ κολλάει σε κάθε βήμα- και να αποφευχθεί συνολικό ξετίναγμα του ΤΑΙΠΕΔ, η κατάσταση με τον ΟΠΑΠ είναι εξαιρετικά άβολη. Το ΤΑΙΠΕΔ ζητά βελτίωση της προσφοράς, όμως η «τράτα με λεφτά» που έκρινε ευφυές να προαναγγείλει ο Στ. Σταυρίδης ότι καταπλέει, έχει κάποια κενά.
Ακόμη πιο άβολη -αλλά, τουλάχιστον, όχι στα χέρια του Δημοσίου… άμεσα- η υπόθεση της παραίτησης της Eurobank από την προσπάθεια να συγκεντρώσει το διαβόητο 10% των 5,8 δισ. που χρειαζόταν η Eurobank για την ανακεφαλαιοποίησή της. Στηριζόμενη (ή πιεζόμενη) από τους συμβούλους της Deutsche Bank και Barclays, η Eurobank δια του Δ.Σ. της εξήγησε ότι «αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα τους μετόχους και τους δυνητικούς επενδυτές» (καθ’ υπόθεσιν, όπως είχε πράξει κι όταν της ζητήθηκε να βεβαιώσει, καθ’ υπόδειξιν της Τράπεζας της Ελλάδας μετά από εντολή της τρόικας: να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, την παραμονή της μη συγχώνευσης με την Εθνική…).
Και προσέφυγε απευθείας στη στοργική αγκαλιά του ΤΧΣ/HFSF για πλήρη ανακεφαλαιοποίηση και υπαγωγή. Έληξε έτσι η αρκετά επικίνδυνη πολυλογία περί λαϊκού καπιταλισμού, περί πιέσεων σε πιστούχους της Eurobank να μετάσχουν στην ΑΜΚ της (με την αντίστοιχη χρηματιστηριακή αναταραχή των τελευταίων ημερών), περί «λευκού ιππότη» που θα προσείλκυε η σημερινή Διοίκηση. Είναι να ελπίζει κανείς ότι η σταυροφορία που κινήθηκε, με ανάλογη αλλά πολύ ευρύτερη κινητοποίηση-πανστρατιά, περί την Εθνική Τράπεζα να μην επηρεασθεί από το σκηνικό που είδαμε να παίζει εδώ…