Ούτε και στο πρόγραμμα περικοπών και δημοσιονομικής εξυγίανσης, που παρουσιάστηκε χθες έγινε φανερό από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν πώς θα σταματήσουμε να παράγουμε πρωτογενή ελλείμματα. Αν και ακόμα και τα κατασταλτικά μέτρα (περικοπές )δεν είναι επαρκή –πάρτε πχ μόνο τις δαπάνες της Βουλής η την «πολυτέλεια» μιας σειράς κλάδων δημοσίων υπαλλήλων όπως των Ελλήνων δικαστών να αποφασίζουν οι ίδιοι πόσα χρήματα θα πάρουν –κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν φθάνουν όμως για να διαγράψουν μία έξοδο «από το τούνελ». Λείπει, αυτό που θα έλεγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ένα «εθνικό στρατηγικό σχέδιο» με αλλαγές παντού και με βραχέα χρονοδιαγράμματα ώστε να επιβληθούν σε μία κοινωνία όπου ο καθένας σκέφτεται τον έαυτό του.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του υπουργείου Υποδομών με την πρόταση νόμου για το άνοιγμα επαγγελμάτων που σχετίζονται με την λειτουργία δικτύων όπως οι μεταφορές: το άνοιγμα της αγοράς των μεταφορών προτείνεται υπό όρους, υπό τους όρους εκείνων που βρίσκονται ήδη στην αγορά. Είναι αυτό το πράγμα απελευθέρωση;
Και αυτή η απελευθέρωση θα λειτουργήσει εις βάρος του «επαγγελματικού πληθωρισμού», δηλαδή οι μικροί φαρμακοποιοί, οι μικροί μεταφορείς κ.α. θα εκτοπιστούν από την αγορά. Αλλά θα δημιουργηθούν επιχειρήσεις πιο ανταγωνιστικές με φθηνότερες υπηρεσίες. Θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας που είναι βέβαιο ότι δεν θα καλύψουν τον αριθμό των παλιών, στο βαθμό που η αγορά θα εξορθολογίζεται.Η παραγωγή πλεονάσματος δεν θα συμβαδίσει με μία αναπλήρωση των χαμένων θέσεων εργασίας αλλά με τη δημιουργία νέων πιο απαιτητικών και πάντως λιγότερων. Θα είναι όμως κατά κανόνα επιχειρήσεις που θα πληρώνουν τους φόρους τους. Όλα αυτά πρέπει να είναι καθαρά σε κάποιον που θα χαράξει ένα «εθνικό στρατηγικό σχέδιο». Είναι αμφίβολο αν πολλοί από τους υπουργούς που συμμετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση αντιλαμβάνονται το τι εννοούσε ο Αλέκος Παπαδόπουλος όταν το πρότεινε την περασμένη Κυριακή.
Γύρω από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ωστόσο πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην υλοποίησή του, όπως ο καθηγητής Γιάννης Στουρνάρας που σε μία συνέντευξη του την Παρασκευή 30 Απριλίου περιγράφει στην Sueddeutsche Zeitung 3-4 τομείς της οικονομίας που θα μπορούσαν να αποτελούν άξονες μιας γρήγορης ανάκαμψης.
To γεγονός ότι καλούμε από χθες άλλους να πληρώσουν τα δικά μας χρέη είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης ενός πολιτικού προσωπικού που υποκύπτει στους πελάτες –ψηφοφόρους. Εδώ ο σταυρός προτίμησης είχε σημαντική συμβολή. Χθες ο πρωθυπουργός σε μία ομιλία που είπε τα αυτονόητα, ανέφερε ότι απλώς έδωσε εντολή στον κ Γ.Ραγκούση να επισπεύσει τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο και το νόμο για το πολιτικό χρήμα. Κι όμως ήταν ο ίδιος που πριν από ένα δίμηνο του είχε ζητήσει –ίσως για λόγους τακτικής-να «παγώσει» τα αποτελέσματα της δουλειάς που είχαν γίνει στη σχετική επιτροπή.» Το όνειρο της αναγέννησης του έθνους δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συντριβή του συστήματος διαμεσολάβησης που κτίστηκε από το 1974 και μετά. Και αυτός είναι ένας όρος απαραίτητος για την παραγωγή πλεονασμάτων δηλαδή για την αναπαραγωγή της ύπαρξής μας.