Η δυναμική της βιομηχανικής ανάκαμψης της Ουγγαρίας αποτελεί ένα υπόδειγμα επιτυχίας. Ένα success story στην καρδιά της Ευρώπης. Η χώρα αναδείχτηκε μέσα από τα ερείπια της Σοβιετικής Ένωσης και των πολιτικο-οικονομικών δορυφόρων της.
Με οδηγό έναν πρωθυπουργό που είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί με μεγάλα συμφέροντα και με την ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης, τη Γερμανία, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη.
Ο χαρισματικός πολιτικός Ορμπάν και η κυβερνησή του είναι το κακό παιδί στην Ευρώπη. Ακολουθεί εθνική πολιτική με έντονα πατριωτικά χαρακτηριστικά. Θεωρείται προβοκάτορας, και ίσως μερικές φορές να είναι, εξεγείροντας το πολιτικό κατεστημένο των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Με την ευρεία του, όμως, αποδοχή στο εκλογικό σώμα της Ουγγαρίας, δεν είναι εύκολο να αποδομηθεί από τους εχθρούς του, που βρίσκονται εντός και εκτός Ευρώπης.
Τόλμησε να επιβάλλει έκτακτη φορολογία στις Τράπεζες και να ζητήσει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τα μαζέψει και να φύγει, το δανειο που χρωστούσε η Ουγγαρία το αποπλήρωσε.
Παράλληλα, κρατάει τα έξοδα της κυβέρνησής του χαμηλά, με ολιγομελές σχήμα, ακολουθώντας τις επιταγές της lean administration, μεθόδου διοίκησης μεγάλης αποτελεσματικότητας και σφιχτής διαχείρισης. Κάτι που μερικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν κατά νου να κάνουν ίσως …στο μέλλον.
Η βιομηχανία της Ουγγαρίας είναι αξιοθαύμαστη. Με σοφό τρόπο έχουν αναπτυχθεί βιομηχανικά κέντρα στην χώρα, τα οποία προσελκύουν επενδυτές, όπως η λάμπα τα κουνούπια. Να σημειώσω μερικά τρανταχτά ονόματα βιομηχανικών κολοσσών της Γερμανίας: Mercedes και Audi, με καινούργια εργοστάσια όπου βγαίνουν νέα και πανάκριβα μοντέλα, η Siemens, με αναβαθμισμένο και εκσυγχρονισμένο εργοστάσιο γεννητριών, η Claas, με νέο εργοστάσιο γεωργικών μηχανημάτων, αλλά και η ιαπωνική Suzuki. Η γερμανική Knorr Bremse, εταιρεία κατασκευής συστημάτων φρενών για αμαξοστοιχίες, με εργοστάσια στη Γερμανια και στην Κίνα, προσεχώς στην Ινδία, έχει κατασκευάσει στη Βουδαπέστη το πιο σύγχρονο εργοστάσιό της, το καμάρι της.
Οι επενδύσεις γίνονται, και αποδίδουν, διότι το επενδυτικό πλαίσιο είναι πολύ ευνοϊκό. Χαμηλή φορολογία, προσφορά βιομηχανικών οικοπέδων με χαμηλό τίμημα, χαμηλή τιμή βιομηχανικού ρεύματος, σταθερό πολιτικό και φορολογικό πλαίσιο, καλό σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο, άρτια εκπαιδευμένο τεχνικό προσωπικό σε …τιμές προσφοράς. Ένας νέος μηχανικός πληρώνεται γύρω στα 1000 με 1300 ευρώ τον μήνα, στο ένα τρίτο δηλαδη των αντίστοιχων γερμανικών μισθών.
Εδώ να προσθέσουμε ότι λειτουργούν επίσης και πολλές βιομηχανικες μονάδες Ούγγρων επιχειρηματιών, οι οποίες συνεργάζονται με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες, ως προμηθευτές. Ας σημειωθεί, ότι οι Ούγγροι δεν πολυαγαπούν τον γερμανικό αυταρχικό τρόπο επιβολής, είναι υπερήφανος λαος, αλλά κρίνουν ότι η συνεργασία είναι χρήσιμη και για αυτούς και για την πατρίδα τους, έχοντας επίγνωση πόσο δυσχερής είναι η θέση που βρίσκονται από άποψη εξάρτησης. Γι' αυτό, άλλωστε, στηρίζουν τον εθνικιστή Ορμπάν και την κυβερνησή του. Όπως και οι οικονομικώς εύρωστοι Ούγγροι ομογενείς.
Μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι η βιομηχανία καταστρέφει το περιβάλλον και τον τουρισμό. Και εδώ τα πηγαίνουν καλά οι Ούγγροι, με την Βουδαπέστη, πόλη ακριβή σχετικά και για γερμανούς τουρίστες ακόμη, πολύ περισσότερο για τους ίδιους τους Ούγγρους, να τραβάει όλο τον χρόνο επισκέπτες, αλλά και με άλλους τουριστικώς ανταγωνιστικούς προορισμούς για όλα τα βαλάντια.
Με εθνικό νόμισμα όλα αυτά, μακριά ακόμα από το ευρώ.
Όλα τέλεια, λοιπόν, στην Ουγγαρία;
Όχι βέβαια, υπάρχει και φτώχεια, και ανεργία, και ακρίβεια, και η ανάγκη αποταμιεύσεως για το μέλλον, διότι οι συντάξεις είναι πενιχρές.
Υπάρχει όμως εθνική ομοψυχία σε μεγάλο βαθμό και εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.