Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, ένα χρόνο μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, είναι αρκετά πιο εύγλωττο για το πού πάει η χώρα απ' όσο οι οποιεσδήποτε πολιτικές διακηρύξεις. Αυτό που το χαρακτηρίζει είναι η αναγνώριση από τους συντάκτες του, ότι παρά τις προσπάθειες που έγιναν και γίνονται, τα έσοδα του κράτους στηρίζονται στους έμμεσους φόρους, στην κατανάλωση και στην «έκτακτη εισφορά των κερδοφόρων επιχειρήσεων» που τείνει, καθώς εφαρμόζεται για δεύτερη χρονιά, να καταστεί μόνιμη. Παρά την αντίθετη εντύπωση που επιχειρεί να δημιουργήσει το υπουργείο Οικονομικών, έχουμε ένα φορολογικό σύστημα ανά προϋπολογισμό και καμιά φορά και δύο -όπως πέρσι.
Φυσικά, η αδυναμία ενός σταθερού φορολογικού πλαισίου έχει να κάνει με την αδυναμία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Του χρόνου οι φόροι από φυσικά πρόσωπα υπολογίζεται να αυξηθούν κατά 6,6%, από νομικά πρόσωπα να μειωθούν κατά 18,3% και οι φόροι στην περιουσία θα αυξηθούν κατά 42%. Οι έμμεσοι φόροι θα φτάσουν τα 34 δις έναντι 15 δις των αμέσων, ενώ οι «μετατάξεις ειδών σε άλλες κατηγορίες ΦΠΑ» και ο «έκτακτος φόρος στην κερδοφορία» των επιχειρήσεων θα αποφέρει μαζί με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (600 εκατομμύρια ) πάνω από το 40 %της προϋπολογιζόμενης αύξησης των εσόδων.
Αν υπολογιστεί και η περαίωση, που φυσικά είναι έκτακτο και όχι μόνιμο μέτρο, μάλλον μελαγχολικά συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς για την επάρκεια της φορολογικής διοίκησης. Δηλαδή και πάλι το ελληνικό δημόσιο εισπράττει τα όποια έσοδα του κράτους με έκτακτα μέτρα και όχι εξ αιτίας μιας συνεπούς φοροεισπρακτικής πολιτικής. Ενός κράτους που αλλάζει διαρκώς τους κανόνες του παιγνιδιού επειδή δεν μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή τους.
Η πολιτική των φόρων είναι η πιο «πολιτική» από όλες τις οικονομικές πολιτικές, κρίνει το ποιος κερδίζει και το ποιος χάνει από την κρίση. Αν με αυτήν κριθεί ο χρόνος που πέρασε, τότε ο χρόνος αυτός δεν ήταν κερδισμένος. Το χειρότερο είναι πως η κυβέρνηση μοιάζει να έχει συμφιλιωθεί με τη συνέχιση αυτής της πολιτικής και για το 2011, επειδή θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο. Η φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων και της μεγάλης περιουσίας διασκεδάζει τη μετάταξη ειδών από τον μεσαίο ΦΠΑ στον υψηλό στα μάτια των ασθενέστερων αλλά δεν είναι βέβαιο-τουλάχιστον η φορολογία στις επιχειρήσεις – ότι θα λειτουργήσει υπέρ τους. Την ίδια ώρα οι δαπάνες για το φάρμακο το 2010 θα περικοπούν ( αν περικοπούν )μόλις κατά 400 -450 εκατομμύρια ευρώ, έναντι στόχου 1,2 δις, ενώ οι δαπάνες ΟΤΑ και νοσοκομείων θα συνεχίσουν να «τρέχουν» ανεξέλεγκτες.
Η διαμόρφωση ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος ήταν ο στόχος του 2010 για την κυβέρνηση και παραμένει ζητούμενο και για το 2011.