Σε μια χώρα, σε μια κοινωνία, καθοριστική σημασία έχει η εμπιστοσύνη. Σωστό; Σωστό! Στις ηγεσίες, ιδίως άμα αναδεικνύονται με ανοιχτό τρόπο, εκείνο που αληθινά νομιμοποιεί είναι η αξιοπιστία. Σωστό; Σωστό! Στις περιόδους κρίσης, στις αμφιβολίες, εκείνο που σώζει είναι αυτό ακριβώς: η εμπιστοσύνη προς αξιόπιστες ηγεσίες. Σωστό; Σωστό: Προσγείωση, τώρα, στην Ελλάδα, άνοιξη του 2013…
Είχε δίκιο –είχε απόλυτα δίκιο– ο Γιάννης Στουρνάρας όταν ανεγνώρισε, χθες κιόλας, ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρέθηκε στον αέρα, επί δυο μέρες, με την περιπέτεια του κυπριακού bail-in. Το να αγνοείται ή να υποτιμάται ένας τόσο μεγάλος κίνδυνος, αληθινός και ουσιώδης, μόνον κακό μπορεί να κάνει σε μια ελεύθερη κοινωνία (και αγορά…), με ελεύθερη ροή πληροφόρησης και ελευθερία κρίσης. [Βαρύ φορτίο η ελευθερία].
Είχε δίκιο ο Γιάννης Στουρνάρας όταν, στην κορύφωση της κυπριακής κρίσης, διαβεβαίωνε ότι η κρίση αυτή δεν άγγιζε/δεν θα άγγιζε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αν αφηνόταν να ξεσπάσει πανικός, ποιος θα τα μάζευε ύστερα; [Βαριά υπόθεση ο πανικός].
Είχε δίκιο ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας -είχε αναντίρρητα δίκιο- όταν ευθυγραμμίστηκε με την απαίτηση της τρόικας (η οποία, μην ξεχνούμε, κρατούσε μαζί με το TXΣ και το EFSF τα κλειδιά της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, δηλαδή την επιβίωση του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή της ελληνικής οικονομίας) να ζητηθεί από τις διοικήσεις Εθνικής και Eurobank να βεβαιώσουν ότι υπήρχαν σοβαρές δυνατότητες κάλυψης του 10% της ανακεφαλαιοποίησής τους, προτού γίνει δεκτή η συγχώνευση των δυο κ.λπ. κ.λπ. Η συνέχεια, γνωστή: βεβαίωσαν το ακριβώς αντίθετο, στο ψυγείο η συγχώνευση κοκ. [Άγριο πράγμα να σου σκάσει το τραπεζικό σύστημα στα χέρια].
Είχε δίκιο ο διοικητής όταν, μιλώντας πριν από λίγες μέρες καθησυχαστικά στην κρατική τηλεόραση/Έλλη Στάη, διαβεβαίωνε ότι ουδέν πρόβλημα υπήρχε με τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank, που ούτε καν υπαινισσόταν ότι θα μπορούσε να υπάρχει πρόβλημα (το οποίο άριστα γνώριζε ότι υπήρχε). [Άγριο πράγμα, να μην έχει πλήρη γνώση του τομέα του ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας].
Αντίστοιχα, είχε δίκιο ο Πρωθυπουργός που πήρε πάνω του το παιχνίδι με τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank, είχε δίκιο και που το άφησε στους τεχνοκράτες. Τώρα, έχουν δίκιο οι διοικήσεις των Τραπεζών (ναι, και της Εθνικής, και της Eurobank) που κυνηγάνε να μαζέψουν το διαβόητο 10%, όπως είχαν δίκιο όταν βεβαίωσαν ότι κάτι τέτοιο δεν γινόταν…
Όλοι, δίκιο είχαν. Πάντα. Και η αξιοπιστία; Ας φροντίσει για τον εαυτό της…