Δεν μπορεί να της αρνηθεί κανείς, της Κυβέρνησης Σαμαρά-Στουρνάρα (για μερικές ημέρες εκεί γυρίσαμε…), το δικαίωμα να καταγράψει ως θετική τη συμφωνία στο Eurogroup για τη «δόση σε δόσεις» των 8,1 δισ. ευρώ που θα μας φτάσει μέχρι μετά τις γερμανικές εκλογές κ.λπ. κ.λπ. Άλλωστε, μέχρι και την Παρασκευή το βράδυ, φαίνεται ότι σημαντικοί Ευρωπαίοι συντελεστές -π.χ. ο Πιέρ Μοσκοβισί- δεν το ‘χαν βέβαιο ότι θα κλείσει η συμφωνία.
Απ' εκεί, πάντως, μέχρι την περίπου θριαμβολόγηση της επιτυχίας -το είδαμε, το είδαν και οι ξένοι ανταποκριτές, π.χ. μέσω της άτυπης ενημέρωσης από πλευράς Βενιζέλου που είχε περισσότερο ενθουσιασμό και απ’ εκείνον του Στουρνάρα- υπάρχει απόσταση.
Να το πούμε αλλιώς: κάποια εκατομμύρια Ελλήνων θα κληθούμε μέσα στο καλοκαίρι να λιώσουμε κάτω από τη διαδοχή χαρατσιών και εκκαθαριστικών. Όλοι δικαιούμαστε μιαν αίσθηση ότι «το πράγμα βγαίνει πέρα» -βέβαια, ταμιακά θα βγει πέρα με πρόσθετες εκδόσεις εντόκων, άρα σφίξιμο ή πάντως λιγότερη χαλάρωση απ' όση αναμενόταν της ρευστότητας από τις τράπεζες• συν με λίγα ακόμη πρόσθετα arrears…- και η Κυβέρνηση δικαιούται λίγη αυτεπιβράβευση. (Κυρίως ο Γιάννης Στουρνάρας). Όμως, όχι θριαμβολογίες και, προπαντός, όχι τσαχπινιές.
Αυτό -το «όχι τσαχπινιές»- έχει εφαρμογή και για πολλά άλλα ζητήματα. Πάρτε για παράδειγμα την κατακαημένη υπόθεση της ΕΡΤ: άμα κάποια στιγμή με κάποιο τρόπο κατορθώσει ο Παντελής Καψής να βγάλει σήμα ΝΕΡΙΤ, άμα δεν σφαγιασθεί τελείως το Νομοσχέδιο Μόσιαλου ΙΙ (έτσι μας το περιέγραψε, περίπου, ο Δημ. Σταμάτης που το κατέθεσε: γιατί όχι ο Π. Καψής, αλήθεια;), ας μην πανε και το προβάλουν ως «νίκη»! Άμα δεν κατορθώσουν να βγάλουν κάτι σαν ευπρεπές πρόγραμμα -και πρόγραμμα ουδέποτε θα βγει με εποπτικά συμβούλια και καθηγητές και τα λοιπά politically correct ψιμύθια: το πρόγραμμα θέλει ανθρώπους, δημοσιογράφους και ταγμένους τεχνικούς…- μια αποτυχία θα είναι. Και μια αποτυχία που βαφτίζεται θρίαμβος, προσβάλλει!
Και ένα τελευταίο, για να επιστρέψουμε στα βαρύτερα: όχι τσαχπινιές στη συνέχιση της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού τομέα, όπως προχωράει μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών. Τι εννοούμε;
Οι σχεδιασμοί για να «κλίνει η ζυγαριά» της πώλησης του ΤΤ προς την Eurobank (που ανήκει στο ΤΧΣ, άρα -λέει- «πρέπει» να έχει προίκα ώστε συντόμως το 25% +1 μετοχή να πουληθεί ευκολότερα από το ΤΧΣ στην «αγορά») αντί της Alpha ή της Εθνικής, μπορεί να προβλήθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδας -και, φαίνεται, από την Κυβέρνηση- ως «συστημικά αναγκαίες». Αλλά, ό,τι κι αν αποφασίσει το ΤΧΣ και οι εκεί ακροβολισμένοι άνθρωποι της Τρόικας και του EFSF (μην ξεχνάμε σε ποιον ανήκει η αληθινή απόφαση), μην αρχίσουμε να ακούμε ζωηρές περιγραφές και υποσχέσεις «μιας νέας μέρας που ξεκινάει». Χρειάζεται διαφάνεια και σοβαρότητα – όχι τσαχπινιά. Και οπωσδήποτε όχι τσαχπινιά «τύπου Λονδίνου» από το ΤΧΣ το οποίο φυλλορροεί -σαν άλλο ΤΑΙΠΕΔ- κατά καθαρά ελληνικό τρόπο…
[Σαν postscriptum: Πάντως, στη Eurobank, ενδιαφέρον human touch η πρωτοβουλία του Chris Μεγάλου, του νέου επικεφαλής, να πάει γραφείο-γραφείο, να χαιρετίσει με το όνομά τους ακόμη και μεσαία στελέχη].