Ενώ όλο και περισσότεροι πολιτικοί συζητούν για την ιδιωτικοποίηση των εφοριών, ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μου θύμισε μια προτροπή του Γιώργου Φλωρίδη (πρώην υφυπουργού Οικονομικών) στον Γ. Παπακωνσταντίνου, αμέσως μόλις εξελέγη το ΠΑΣΟΚ. «Πρέπει οι εφορίες να φύγουν από τα χέρια των εφοριακών και να γυρίσουν στα χέρια του κράτους …».
Ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της αυτή η κυβέρνηση που έχει γράψει στη σημαία της τη λέξη «μεταρρυθμίσεις», έχει να επιδείξει μηδαμινά αποτελέσματα στις αλλαγές που χρειάζεται η «μηχανή» συλλογής των εσόδων του κράτους. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει αφήσει δύο φορές τους συνδικαλιστές των εφοριακών να ματαιώσουν τις αλλαγές, ενώ η τοποθέτηση εισαγγελέα στις φορολογικές υποθέσεις και η διαμόρφωση μιας υπηρεσίας για να «πιάνει τους μεγάλους, «παραπέμφθηκε μετά από τρεις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου στις ελληνικές καλένδες.Θυμίζω ότι το ποσοστό των άμεσων φόρων είναι από τα χαμηλότερα της ΕΕ και ότι οι εκπρόσωποι της τρόικας έχουν επανειλημμένα επισημάνει ότι οι μεγάλοι δεν φορολογούνται στην Ελλάδα.
Την τελευταία εβδομάδα όμως εξεπλάγην όταν σε ένα σύντομο ταξίδι στη Γερμανία ένας σύμβουλος της κ. Μέρκελ μου εξήγησε, πέρα από ηθικολογίες και επικλήσεις λόγων κοινωνικής δικαιοσύνης, γιατί η φοροδιαφυγή παραλύει κάθε προσπάθεια να κάνει την οικονομία μας πιο ανταγωνιστική: «με τέτοια ποσοστά φοροδιαφυγής καμία επιχείρηση δεν έχει κίνητρο να «βγει έξω» αφού τα περιθώρια της από τη φοροκλοπή θα είναι μεγαλύτερα και μάλιστα χωρίς βελτιωμένο προϊόν και νέες ιδέες. Οι επιχειρήσεις σας οφείλουν τη ζωή τους σε κάτι που δεν δικαιολογείται από το προϊόν τους και αυτό πρέπει να τελειώσει…»
Και όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει αποτύχει πλήρως στη φορολογική πολιτική. Μοιάζει σαν να αποδέχεται ότι η φοροδιαφυγή είναι συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, όπως το κάνουν η Κύπρος και η Ελβετία για κεφάλαια που δέν έχουν φορολογηθεί αλλά σε ένα εντελώς διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο. Η κυβέρνηση μοιάζει να λέει ότι «αυτό είναι το σύστημα της χώρας και αυτό δεν αλλάζει», όλο και περισσότερα μέλη της ανησυχούν «για τα χρήματα που θα λείψουν από την αγορά αν φορολογηθούν» και όχι για τις ωφέλειες αν φορολογηθούν. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που από την άλλη θέλουν να σωθούμε με τα χρήματα φορολογουμένων άλλων χωρών .