Στην τελευταία δημοσκόπηση (του Πανεπιστημίου Μακεδονίας) παρατηρήθηκε κάτι ενδιαφέρον: Το 51,5% των ερωτηθέντων δηλώνει φοβισμένο από το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Το 16% ελπίζει σε μια τέτοια προοπτική, το 28% δεν πιστεύει ότι μια έξοδος από το κοινό νόμισμα θα σημάνει κάτι διαφορετικό και το 4.5% αποκλείει το ενδεχόμενο. Μια δημοσκόπηση, είναι συγκρίσιμη μόνο με μια άλλη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο φορέα και την ίδια μεθοδολογία.
Μια προηγούμενη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγο μετά την ανάληψη δηλαδή της εξουσίας από την σημερινή συγκυβέρνηση, έδειξε ότι οι «φοβισμένοι» από μια έξοδο από το ευρώ ήταν λιγότεροι (35%), αυτοί που ελπίζουν σε μια τέτοια προοπτική ήταν επίσης λιγότεροι (9,5%), αυτοί που δεν πίστευαν ότι η έξοδος θα σημάνει κάτι διαφορετικό έγιναν περισσότεροι (ήταν 22%) και αυτοί που απέκλειαν το ενδεχόμενο μειώθηκαν θεαματικά (ήταν 33%)!
Η σύγκριση των δυο μετρήσεων, δείχνει με ασφάλεια πως ο φόβος για ενδεχόμενη έξοδο έχει αυξηθεί, όπως έχουν αυξηθεί κατά σημαντικό ποσοστό και αυτοί που βλέπουν το ενδεχόμενο αυτό ως πιθανό. Αντίστροφα, έχουν αυξηθεί και αυτοί που έχουν μετατρέψει σε ελπίδα τους μια τέτοια εξέλιξη (έξοδο) άλλα και εκείνοι που δεν βλέπουν διαφορά αν η χώρα βρίσκεται μέσα ή εκτός του κοινού νομίσματος.
Με δυο λόγια, ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, έχει μετατοπισθεί ως προς τη θέση της χώρας για το κοινό νόμισμα. Μέσα σε αυτούς τους τέσσερις μήνες των όποιων διαπραγματεύσεων, οι δραχμολάγνοι έχουν αυξηθεί. Δεν το λες και αισιόδοξο όλο αυτό. Ιδιαίτερα όταν ούτε τα Μέσα ενημέρωσης ούτε πολύ περισσότερο οι πολιτικοί, έχουν εξηγήσει στην κοινωνία με αναλυτικό και ευθύ τρόπο τι σημαίνει μια έξοδος από το κοινό νόμισμα. Τι σημαίνει, ιδιαίτερα για τις πιο αδύναμες οικονομικά ομάδες, τους άνεργους, τους φτωχούς, τους απελπισμένους. Γιατί αυτοί θα υποστούν κατά βάση το μεγαλύτερο πλήγμα και ας υπάρχει διαδεδομένη η αντίληψη σε ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των ανθρώπων, πως «δεν έχουν να χάσουν τίποτα». Έχουν να χάσουν πολλά και κυρίως τις όποιες ελπίδες και προοπτική. Ας ρωτήσουν και τον Βαρουφάκη, έχει γράψει σχετικά.
Κερδισμένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν σίγουρα όσοι έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, ποσά τα οποία θα πολλαπλασιάσουν τις δυνατότητές τους να αγοράσουν φθηνά σε μια Ελλάδα της δραχμής. Και μια έξοδος από το ευρώ, δεν μπορεί να θεωρηθεί προοδευτική ή αριστερή εξέλιξη.
Αν παραταθούν αυτές οι διαπραγματεύσεις για μερικούς ακόμα μήνες, τότε είναι ορατό το ενδεχόμενο οι δραχμολάγνοι να αυξηθούν σημαντικά. Και μια τέτοια εξέλιξη, δεν θα αφορά μόνο το νόμισμα, άλλα και την απομάκρυνση από την Ευρώπη. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απαραίτητα μια κακή εξέλιξη, αν υπήρχε μια εναλλακτική λύση. Αυτή της απομόνωσης ή της προσκόλλησης σε μύθους για προσέγγιση με Ρωσία, Κίνα ή όποιου άλλου ισχυρού παίκτη, δεν είναι εναλλακτική, κινείται στη σφαίρα της ανοησίας.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που διαπραγματεύεται, επαναλαμβάνει πως η θέση της χώρας είναι μέσα στο κοινό νόμισμα. Ωστόσο, αυξάνεται ένα κομμάτι της κοινωνίας που κοιτάει αλλού…