Η φιγούρα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει προσλάβει στα μάτια και την ψυχή της ελληνικής κοινής γνώμης (καλά: μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης), στοιχεία από την εικόνα των Tευτόνων ιπποτών στις ταινίες του Σεργκέι Αϊζενστάιν, στον «Αλέξανδρο Νιέφσκι» ή στον «Ιβάν τον Τρομερό» -άτεγκτων, αγέρωχων, πρόθυμων να φέρουν την καταστροφή στον ρωσικό λαό (αλλά ηττημένων από την εξέγερσή του, του πλήθους των μουζίκων στο τέλος). Οπότε, «φυσικό» και αναμενόμενο να δημιουργήσουν σάλο και οι πρόσφατες δηλώσεις του για την ανάγκη συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες «συνδέονται με μεγάλη επιβάρυνση, ακόμη και δυσχέρειες» που επιβάλλουν από πλευράς Ευρώπης «μεγάλη κατανόηση». Όμως -το λεπίδι της λαιμητόμου για τις προθέσεις φορολογικής κ.λπ. χαλάρωσης, φιλολαϊκης στροφής κ.λπ. της κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου!- «ο ελληνικός λαός πρέπει να περάσει από αυτήν τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, εάν η χώρα θέλει να παραμένει στο ευρώ. Οι Έλληνες αποφασίζουν μόνοι τους για το μέλλον τους».
Μέχρι και στυφή απάντηση/απόκρουση από το υπουργείο Οικονομικών υπήρξε, ενώ από τα έγκατα του Μαξίμου άρχισε μια αγωνιώδης προσπάθεια -εκεί που όλοι ασχολούνταν με διαρροές και «εκτιμήσεις» για τον γλυκύτατο ανασχηματισμό που πάντα μαγεύει τα μήντια -να αποκρούσουν, να explain away τη στάση Σόιμπλε, καθώς καλεί σε αυστηρή τήρηση των συμφωνημένων («συμφωνημένων»; ποιος συμφώνησε οτιδήποτε όταν μυρίζει ακόμη κάλπη;) και αφήνει να φανεί στον ορίζοντα νέα μνημονιακή περιπέτεια. Ενώ βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται αναμενόμενα στο «Εμείς, σας τα λέγαμε!».
Η αυτονόητη λύση για την κυβέρνηση θα ήταν να στείλει στο Βερολίνο -άμεσα, τώρα!- τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Ευάγγελο Βενιζέλο με μια διμοιρία της Ελιάς να κατανικήσει ως νέος Ιβάν τον Τεύτονα Σόιμπλε (όπως είχε κάνει άλλωστε (όχι;) το 2011, τότε που είχε διώξει προτροπάδην την τρόικα). Η άλλη βέβαια εκδοχή θα ήταν να συμπηχθεί ένα ευρύτερο μέτωπο Εθνικής Συνεννόησης, σαν εκείνο που καλεί σε δημιουργία του π.χ. ο Αλέκος Παπαδόπουλος («να μη γίνει η συνεννόηση σε ανάγκη, πάνω στα συντρίμμια που θα προκαλέσει μια νέα εθνική ασυνεννοησία»), ώστε να θέσει στους Ευρωπαίους εταίρους τα αδιέξοδα που κάνουν σήμερα τους κυβερνητικούς, αύριο τους Συριζαίους να αναζητούν χαλάρωση προκειμένου να μην το κάτσουμε τελείως το γαϊδουράκι της οικονομίας. Όμως είναι τόσο, μα τόσο πιο συναρπαστικό να δαιμονοποιεί κανείς τον Β. Σόιμπλε και να τσακώνεται για ψήφους ενόψει Προεδρικής Εκλογής, ή για ηγεμονία της Κεντροαριστεράς, η για νέα συσπείρωση στην Κεντροδεξιά…