Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε πανστρατιά εναντίον της πώλησης της μικρής ΔΕΗ αλλά πολύ λίγο ασχολείται με την πραγματική κατάσταση της ενιαίας ΔΕΗ και ακόμα λιγότερο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή έχει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, παρά τη σχετική βελτίωση του επιτοκίου με την έξοδο του ελληνικού δημοσίου στις αγορές. Η ΔΕΗ είχε μεταφέρει μια σειρά δανείων της στις ελληνικές τράπεζες, ενώ παράλληλα οι επισφάλειές της αυξάνονταν, την ίδια ώρα που η δομή των τιμολογίων της εξαιτίας του λαϊκισμού των πολιτικών ευνοούσε την επιδότηση των νοικοκυριών εις βάρος της παραγωγής. Ταυτόχρονα τα χρέη των καταναλωτών προς τη ΔΕΗ προσέγγιζαν το 1,5 δισ. ευρώ.
Τα στοιχεία δείχνουν πως τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών, και μικρών ή μεγαλύτερων επιχειρήσεων προς τη ΔΕΗ από 1,3 δισ. ευρώ το 2013, φτάνουν 1,5 δισ. ευρώ τον Μάρτο του 2014.
Το 50% και πλέον απ’ αυτά, κοντά στα 800 εκατ. ευρώ, η ΔΕΗ το έχει μετακυλήσει στον υπό ιδιωτικοποίηση ΑΔΜΗΕ, αρμοδιότητα του οποίου μεταξύ άλλων είναι να συλλέγει και να αποδίδει όλες σχεδόν τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις και στον λειτουργό της αγοράς (ΛΑΓΗΕ).
Ενώ, δηλαδή, μέχρι πέρυσι, η ΔΕΗ μετακύλησε το 25% με 30% των ληξιπρόθεσμών οφειλών της προς ΑΔΜΗΕ και ΛΑΓΗΕ, όσο τα περιθώρια ρευστότητας περιορίζονται, τόσο το ποσοστό αυτό αυξάνεται και έχει φτάσει να αντιπροσωπεύει το 50% από τα χρέη της.
Έτσι, το έλλειμμα του ειδικού λογαριασμού ΑΠΕ που διαχειρίζεται ο ΛΑΓΗΕ έχει φτάσει στο 1,2 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 1,1 δισ. ευρώ είναι ληξιπρόθεσμο. Ένα μέρος του καλύφθηκε από το κούρεμα στην αποζημίωση των ΑΠΕ (μισό δισ. περίπου).
Το μοντέλο των δύο ΔΕΗ δεν είναι ελληνικό, έχει εφαρμοσθεί σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, όπου ένα ενιαίο πανεθνικό μονοπώλιο έδωσε τη θέση του σε ένα ολιγοπώλιο, που οργανώνεται αρχικά σε τοπική βάση, και στη συνέχεια έχει τη δυνατότητα να πουλάει, όπως και η μεγάλη ΔΕΗ, σε όλους. Το τίμημα της πώλησης της μικρής ΔΕΗ θα διατεθεί στη μεγάλη ΔΕΗ, η οποία έτσι θα είναι σε θέση να μειώσει τον δανεισμό της και να προχωρήσει σε επενδύσεις που τόσο έχει ανάγκη.