Η είδηση που έσκασε προχτές, ήταν κάτι παραπάνω από αποστομωτική: «Την αποχώρησή της από τη χώρα μας αποφάσισε η γαλλική αλυσίδα Fnac»…
Το 2005, στο RED 96.3, ανάμεσα στις εκπομπές και στις ειδήσεις, ήμουν και υπεύθυνος παραγωγών στο production, όταν μάθαμε ότι ο Νάσος Κοντοπάνος, ένας εκ των συναδέλφων μουσικών παραγωγών, θα έχει χορηγία στην εκπομπή του το Fnac. «Το Fnac; Της Γαλλίας;». «Και πώς προφέρεται; Φνακ ή Εφνάκ;», οι απορίες που έσκασαν με φόρα πάνω στη ρικοφόν μόνωση του production, που, κοίτα να δεις κι αυτή γαλλική είναι, τώρα που το σκέφτομαι. Μετά δεν ήρθαν οι μέλισσες, αλλά τα διαφημιστικά σποτ που υπέγραφε η φωνή του Γιάννη Νένε. «Για να σπικάρει ο Γιάννης, το μαγαζί δεν θα είναι μπαζέξ, ρε γκάιζ». Και δεν ήταν…
Έγιναν τα εγκαίνια, ήταν η Πέμυ Ζούνη εκεί και «ήμασταν πολύ χαλαροί, τόσο άνετα», ήταν η Ευσταθία με το σουξέ της «Ζαμπόν χωρίς λιπαρά»-απ’ το διαγωνισμό τραγουδιού Θεσσαλονίκης με αγάπη, πω πω τι παχιά μοκέτα, κοίτα πόσα ράφια, αν είναι δυνατόν, κοίτα τι βρήκα «Αυτός, Αυτή και τα μυστήρια» σε κασετίνα, θα το πάρω. Το Fnac έγινε έτσι η καινούρια ατραξιόν της εποχής, αφού το Mall έτσι κι αλλιώς είχε γίνει η νέα – πάμε – πλατεία.
Έκτοτε χάθηκα στους διαδρόμους του Fnac, προσπαθώντας σαν Κόρτο Μαλτέζε να βουλιάξω σε άγρια νερά λογοτεχνίας, να κρυφτώ σε αυλές μυστηρίου, να σώσω την πλάτη μου από εγκαύματα στην παραλία, («άλλη μια σελίδα και βουτάω»), να πάρω cd’s για διαδρομές που φτιάχνεις τις δικές σου ιστορίες, να πάρω παιχνίδια για το Xbox βλέποντας τους αντίχειρές μου να παθαίνουν κράμπες-μικρά κυκλοφορικά jam και να μεγαλώνουν θαρραλέα, σαν της Θέρμαν στο «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν». (Μισό λεπτό, στο νέο παιχνίδι παίζω μπουκέτα με τον Σνουπ Ντογκ, ναι, τον γνωστό. Ωραία, τον έσκισα. Τι σας έλεγα;). Εκεί βρήκα υπέροχα δώρα για φίλους και γνωστούς, για μένα, πέντε χρόνια τώρα θυμάμαι να φεύγω από το Mall με μουσταρδί τσαντούλες, ντίρι, ντίρι.
Και μετά; Δεν έχει τίποτε μετά. F(n)ac. Κάποια παιδιά που δούλευαν εκεί πρέπει να υπογράψουν παραίτηση και επαναπρόσληψη, με ό,τι αυτό σημαίνει, αφού δύο από τα τρία καταστήματα Fnac – στο The Mall Αthens και στη Γλυφάδα – περνούν στον έλεγχο της Ρublic.
Α! Τώρα που το θυμήθηκα. Είναι «η» Fnac, είναι θηλυκό, δεν είναι ουδέτερο. Τόση ψυχή εκεί μέσα, δεν μπορεί να είναι ουδέτερο, αν το δεις και λίγο ποιητικά και η ψυχή γένους θηλυκού είναι.
Καλή τύχη, ρε μάγκες, σκέφτομαι και ανάβω τσιγάρο για να φωτίζει η καύτρα, ενώ τα νέον στο Fnac (μου) σβήνουν, στην εποχή που γενικότερα βλέπω μαρκίζες να σβήνουν, στη χώρα που είμαστε εν δυνάμει άνεργοι…
F(n)uck…