Τη σοβαρή πιθανότητα να εγκαταλείψουν τον φυλοδυτικό προσανατολισμό τους οι εγκαταλελειμμένοι από τις ΗΠΑ του Τραμπ Κούρδοι της Συρίας επισημαίνει η ιταλική La Repubblica, καταγράφοντας και τις συνέπειες που θα έχει η ήδη εκδηλωθείσα τουρκική εισβολή στις δημοκρατικές, βασισμένες στην ισότητα των φύλων κουρδικές κοινωνίες.
Το άρθρο της ιταλικής εφημερίδας επικεντρώνει στη δημοκρατικότητα της αυτόνομης κουρδικής διοίκησης της Βορειοανατολικής Συρίας, της λεγόμενης Ροτζάβα –αλλιώς: «συριακό Κουρδιστάν»– συγκρίνοντάς τη με την αυταρχικότητα του τουρκικού καθεστώτος, ενώ τονίζει τους κανόνες αλληλεγγύης που διέπουν τη λειτουργία της κουρδικής κοινωνίας και την εμπεδωμένη ισότητα των φύλων τόσο στη Συρία όσο και στην ίδια την Τουρκία (στις νοτιοανατολικές επαρχίες της, στο λεγόμενο «τουρκικό Κουρδιστάν»). Επίσης τη φυλετική ενότητα μεταξύ των Κούρδων ένθεν κακείθεν της τουρκοσυριακής μεθορίου.
Καθώς οι Κούρδοι βράζουν από αγανάκτηση για το «πράσινο φως» που έδωσε ο Τραμπ στους Τούρκους ώστε να εισβάλουν στα κουρδικά εδάφη της Συρίας, οι Ιταλοί πιθανολογούν συνεργασία τους με τη διοίκηση Ασαντ, σε μία εντυπωσιακή στροφή μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας.
Βασίζουν δε την εκτίμησή τους αυτή σε δηλώσεις του αρχηγού των συροκουρδικών δυνάμεων Μαζλούμ Αμπντί, ο οποίος δήλωσε στο ραδιόφωνο της Ροτζάβα ότι δεν αποκλείεται να συνεργαστούν με την κυβέρνηση της Δαμασκού ώστε να αμυνθούν κατά την εισβολή των Τούρκων: «Σκεφτόμαστε μια εταιρική σχέση με τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ, με στόχο την καταπολέμηση των τουρκικών δυνάμεων».
Κοινωνίες δημοκρατισμού
Το «τουρκικό Κουρδιστάν» και το «συριακό Κουρδιστάν», γράφει η Repubblica, «είναι μοναδικά κοινωνικά πειράματα στην περιοχή, και η στρατιωτική εισβολή των Τούρκων θα τα καταστρέψει». Η ισοτιμία των φύλων στη διοίκηση, στο στράτευμα (του τύπου «λαϊκός στρατός») είναι δεδομένη, ενώ και «στις κουρδικές πόλεις συνυπάρχουν αρμονικά με τους Κούρδους πολλές εθνότητες αλλά και θρησκείες: Τούρκοι, Αραβες, Τουρκμένιοι, Γιαζίντι, κάποιοι χριστιανοί, ακόμη και εβραίοι».
Η αλληλεγγύη είναι θεμελιώδης αρχή στη διαδικασία του κοινωνικού γίγνεσθαι, τόσο στο Κουρδιστάν εντός Τουρκίας όσο και στο Κουρδιστάν εντός Συρίας. «Δεν είναι όλα τέλεια, δεν είναι δημοκρατίες δυτικού τύπου φυσικά, και μάλιστα υπάρχουν πολλά που πρέπει να βελτιωθούν. Ωστόσο το πείραμα του Κουρδιστάν –μία απαγορευμένη λέξη στην τουρκική διοίκηση και γραφειοκρατία– είναι ζωντανό και έχει πολυετή εμπειρία». Τώρα καταποντίζεται εξαιτίας της ασυνέπειας των πολιτικών των μεγάλων δυνάμεων.
«Η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη Βόρεια Συρία θα καταστρέψει ό,τι υπάρχει εκεί, για να δημιουργήσει κάτι αόριστο και ασαφές: μία ζώνη 480 τετραγωνικών χιλιομέτρων αποτελούμενη από δεκάδες χωριά όπου ήδη λειτουργούν σχολεία, εργοστάσια και τζαμιά». Εκεί θα εγκατασταθούν, υποτίθεται, οι πρόσφυγες της Συρίας που πέρασαν στην Τουρκία. «Θα επιστρέψουν στη Συρία, αλλά σε εντελώς άσχετο με τις κοιτίδες τους χώρο, σε μία καθαρά κουρδική περιοχή».
Οι κούρδοι αντάρτες σε αυτά τα εδάφη πολέμησαν δίπλα στα αμερικανικά στρατεύματα τους τζιχαντιστές και νίκησαν. Τώρα υποχρεώνονται να υποστούν τον τούρκο εισβολέα «σε έναν χώρο τον οποίο ο Ερντογάν σκοπεύει να ελέγξει, λες και είναι ένα είδος τουρκικής Βόρειας Κύπρου» γράφει επί λέξει η ιταλική εφημερίδα.
«Από το πεδίο της μάχης μέχρι την ειρηνική πολιτική ζωή, το ‘κουρδικό πείραμα’ δεν είναι μόνο προνόμιο της συριακής πλευράς των συνόρων» παρατηρεί το άρθρο και αναφέρει τις κουρδικές περιοχές του Ιράκ και της Τουρκίας. Ειδικά για την αντιμετώπιση των Κούρδων από το τουρκικό κράτος η La Repubblica θυμίζει τις «παραδοσιακές» διώξεις και φυλακίσεις τους, πολιτική που ο Ερντογάν τράβηξε στα άκρα «μετά το παραξικόπημα του 2016» με τις κατηγορίες περί τρομοκρατίας και τη σκληρή καταστολή.
Οι Ιταλοί, τέλος, στο άρθρο τους μνημονεύουν και το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν και την κράτηση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν (τρομοκράτες και για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση), θέλοντας να υπονοήσουν ότι αναλόγως θα συμπεριφερθούν οι Τούρκοι και στους δύο πολιτικο-στρατιωτικούς σχηματισμούς του «συριακού Κουρδιστάν»: στις «Μονάδες Προστασίας του Λαού» (YPG) και στο Κόμμα Δημοκρατικής Ενωσης (PYD).