Η Αν Χάθαγουεϊ ως επικεφαλής της ομάδας των «Μαγισσών» | Warner Brothers
Επικαιρότητα

Η «Μάγισσα» της Αν Χάθαγουεϊ είναι αστεία

Ακριβώς 30 χρόνια μετά την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του παιδικού βιβλίου του Ρόαλντ Νταλ «Οι μάγισσες», με πρωταγωνίστρια την Αντζέλικα Χιούστον, η γκροτέσκα μαύρη κωμωδία αναβιώνει διά χειρός Ρόμπερτ Ζεμέκις. Και αυτή τη φορά η πρωταγωνίστρια δεν σε τρομάζει
Protagon Team

Ο πρώτος που το δοκίμασε, πριν από 30 χρόνια, ο βρετανός Νίκολας Ρεγκ, σχεδόν απέτυχε – ίσως επειδή οι «Μάγισσές» του ήταν μια (πολύ) ελεύθερη διασκευή του μυθιστορήματος του Ρόαλντ Νταλ.

Ωστόσο, και καθώς το σινεμά έχει αποδείξει πολλάκις ότι αγαπάει πολύ τις ιστορίες του βρετανού συγγραφέα και πιλότου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (έχουν μεταφερθεί στο σελιλόιντ, μεταξύ άλλων, τα βιβλία «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας» και η «Ματίλντα»), ήταν θέμα χρόνου για τις «Μάγισσες» να δοκιμάσουν μια ακόμη κινηματογραφική διασκευή –αυτή τη φορά διά χειρός του «παραμυθά» Ρόμπερτ Ζεμέκις, υπεύθυνου για τα «Επιστροφή στο μέλλον», το «Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ;» και το «Forrest Gump».

Ο Ζεμέκις ξαναζωντάνεψε το βιβλίο του Νταλ, αναλαμβάνοντας και την προσαρμογή του σεναρίου, καθώς δήλωσε πως ήθελε να μεταφέρει την ιστορία στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του ’60, τοποθετώντας έναν Aφροαμερικανό στον ρόλο του επτάχρονου αγοριού.

Λίγο μετά ανακοινώθηκε ως πρωταγωνίστρια η Αν Χάθαγουεϊ, ενώ μετά προστέθηκαν και οι Οκτάβια Σπένσερ, Στάνλεϊ Τούτσι και Κρις Ροκ.

Φυσικά, πίσω από τον Ζεμέκις βρίσκονται δύο ακόμη σκηνοθέτες που ήθελαν διακαώς να αναλάβουν αυτοί τη σκηνοθεσία, αλλά τελικά περιορίστηκαν, λόγω φόρτου εργασίας, σε ρόλο παραγωγού: ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μαζί με τον επίσης Μεξικανό Αλφόνσο Κουαρόν.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν κάποιους μήνες, μετά μεσολάβησε η πανδημία, αλλά τελικά το στούντιο Warners κατάφερε να έχει την ταινία έτοιμη πάνω στην κατάλληλη στιγμή: το Χάλογουιν, με το οποίο ταιριάζει, θεματολογικά αλλά και οπτικά.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου στο HBO Max, ενώ έχει βγει και σε αίθουσες στις χώρες του υπόλοιπου πλανήτη που το επιτρέπουν.

Η ερμηνεία της Χάθαγουεϊ (επάνω) κλίνει οριακά στο κιτς, με στόχο προφανώς να μετριάσει την τρομακτική εμφάνιση της μάγισσας, με σήμα κατατεθέν της ένα πλατύ στόμα με οδοντωτά δόντια και μακριά δάχτυλα που μοιάζουν με νύχια.

Ηταν μια επιλογή που έκανε λαμβάνοντας ειδικά υπόψη της τους νεότερους, ηλικιακά, θεατές.

«Οταν ο Ζεμέκις μού έδειξε τι ακριβώς θα έκανε με το χαμόγελό μου, απλώς είπα “είναι τόσο τρομακτικό, που αν και η υπόλοιπη ερμηνεία μου είναι εξίσου τρομακτική, το τελικό αποτέλεσμα δεν θα είναι ευχάριστο για τα παιδιά”», εξηγεί η ίδια.

«Πραγματικά θα τα τρομοκρατούσα. Και τότε κάθε γονιός σε όλο τον κόσμο θα με μισούσε επειδή θα είχε κατόπιν ένα παιδί που ούρλιαζε κάθε βράδυ έχοντας εφιάλτες για μήνες ολόκληρους. Ετσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω τη μάγισσά μου αστεία».

Για τη Χάθαγουεϊ ήταν επίσης μια ευκαιρία να «ξεγελάσει», τρόπον τινά, το πρόσωπο του Κακού και να δώσει στα παιδιά έναν τρόπο να το αντιμετωπίσουν.

«Ο κόσμος είναι τόσο τραυματικός», τονίζει.

«Ως γονιός, σκέφτεσαι συνέχεια τι μπορεί να δει το παιδί σου τυχαία στις ειδήσεις πλέον – οι εικόνες θέλουν τόσο πολλή  επεξεργασία και κατανόηση. Ετσι ήταν πολύ σημαντικό για μένα τα παιδιά να γνωρίζουν ότι το να γελάει κανείς στο πρόσωπο του Κακού αποτελεί επίσης μια καλή επιλογή και μια σωστή αντιμετώπιση. Παιδιά, ναι, μπορείτε να γελάσετε στη μούρη των κακών αυτού του κόσμου, γιατί αν είναι κάτι σαν τη “Μεγάλη μάγισσα” της ταινίας, είναι εντελώς γελοία και το μίσος που κρύβουν στην καρδιά τους θα τους κάνει να φαίνονται τόσο μικροί», συνοψίζει.

Το βιβλίο του Νταλ έχει γνωρίσει άλλη μία κινηματογραφική διασκευή, το 1990, διά χειρός του βρετανού σκηνοθέτη Νίκολας Ρεγκ, με την Αντζέλικα Χιούστον να ηγείται των μαγισσών, επιδεικνύοντας ένα σχεδόν τρομακτικά ανατριχιαστικό μακιγιάζ.

Οπως λέει το στούντιο Warner Brothers, πάντως, η εκδοχή του Ζεμέκις αναμένεται να είναι «πιο πιστή στο βιβλίο» σε σχέση με την προηγούμενη, που σχεδόν… μισήθηκε από κοινό και κριτικούς, επειδή αποτελούσε μια πιο ελεύθερη κινηματογραφική μεταφορά.

«Μου αρέσει η ταινία, γιατί ο Ζεμέκις κατάφερε να παραμείνει πιστός στο πνεύμα του βιβλίου, χωρίς όμως να φοβηθεί να πάει και σε πιο σκοτεινά μονοπάτια», επισημαίνει με την σειρά του ο Τούτσι, ενώ η Σπένσερ καταλήγει με νόημα ότι «μιλάμε για μια ολόκληρη επανεφεύρεση του βιβλίου. Και ακριβώς επειδή ήρωας του είναι ένας επτάχρονος Αφροαμερικανός, είναι η κατάλληλη στιγμή να βγει αυτή η ταινία με αυτόν τον τρόπο».