H ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο «Κάραβελ» το βράδυ της Δευτέρας, όπου φιλοξενήθηκε η εκδήλωση «της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Ανασυγκρότηση της Προοδευτικής Παράταξης» (σε απλά ελληνικά: η παρουσίαση των 120 προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ στελεχών που υποτίθεται θα ανανεώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ), τα είχε όλα: και ενθουσιασμένους παλαιοκομματικούς αλλά και σχόλια «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ» και κακά ΜΜΕ και επικλήσεις στην κληρονομιά του ΕΑΜ αλλά και έναν ομιλητή που βαυκαλιζόταν ότι «το εγχείρημά μας γίνεται ήδη αντικείμενο συζήτησης στο εξωτερικό».
Ναι, το είπε και αυτό ο κ. Τσίπρας. Είπε στο ακροατήριό του ότι η πολυσυζητημένη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ένταξη στην «προοδευτική παράταξη» ονομάτων όπως ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Αργύρης Χατζηπέτρου, ο Θανάσης Οικονόμου, o Νίκος Μαδεμλής και άλλοι παροπλισμένοι της πολιτικής, είναι μια διαδικασία που τη συζητούν στην Ευρώπη, αν όχι και στις ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση ο κ. Τσίπρας διατηρεί το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς προς ώρας δεν τον αμφισβητεί στην Κουμουνδούρου και άλλωστε έχει ακόμα να το λέει ότι αυτός πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3,5% και τον πήγε στην εξουσία, για να τον κρατήσει έπειτα στο 31,53%.
Ετσι, το βράδυ της Δευτέρας στην κατάμεστη αίθουσα του «Κάραβελ» που τον υποδέχτηκε υπό τους ήχους τραγουδιών του Νίκου Ξηλούρη –και συνοδευόμενο από τον κ. Τζουμάκα– είχε την άνεση να ονειρευτεί έναν χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς ως ένα ενιαίο σύνολο, προφανώς απέναντι στην «επάρατη» Δεξιά, την οποία αντιπροσωπεύει η ΝΔ. Είχε την άνεση να δει ότι το εγχείρημά του έχει απήχηση μολονότι το iSyriza έχει αποδειχτεί φιάσκο. Είχε και την άνεση να προβεί σε μια πολιτική νεκρομαντεία και να περιγράψει ως παιδιά του ΕΑΜ και της Αντίστασης, τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ αλλά και το ΠΑΣΟΚ!
Σε μια προσπάθεια να περιγράψει τι είναι αυτό το νέο που θέλει να δημιουργήσει, ο κ. Τσίπρας είπε απευθυνόμενος προς τους συγκεντρωμένους: «Το στοίχημα του μετασχηματισμού και της διεύρυνσης να το παλέψουμε μαζί. Να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να μετασχηματιστούν σε ένα σύγχρονο, συμμετοχικό και δημοκρατικό κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς. Της Αριστεράς της εποχής μας. Ένα κόμμα που δεν θα μένει στο επίπεδο των διακηρύξεων, της διαμαρτυρίας, της αντιπολίτευσης, αλλά θα είναι σε θέση να εφαρμόσει το πρόγραμμά του από θέση κυβερνητικής ευθύνης. Ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό, όπου οι διαφορετικές απόψεις θα εκφράζονται ανοικτά όχι όμως ως μηχανισμοί αναπαραγωγής της εσωκομματικής εξουσίας, αλλά ως ρεύματα ιδεών».
Επειδή αυτό δεν το λες και ιδεολογικό στίγμα, ο κ. Τσίπρας έκανε ακολούθως μια αναδρομή από τη Μεταπολίτευση του 1974.
«Από τη μεταπολίτευση του 1974, στη χώρα μας υπήρξαν δυο βασικοί πόλοι που εξέφρασαν την προοδευτική παράταξη: Τα Κομμουνιστικά Κόμματα, η λεγόμενη τότε παραδοσιακή Αριστερά, με το δικό της ιστορικό, πολιτικό, και αξιακό φορτίο και το ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οι δυο πόλοι είχαν σημαντικές διαφορές, αλλά ένα κοινό σημείο αφετηρίας: Προέρχονταν από την ίδια μήτρα. Τη μήτρα της Εθνικής Αντίστασης, κυρίως της ΕΑΜικής αντίστασης», είπε και συνέχισε:
«Η προοδευτική παράταξη, με τους δυο διακριτούς της πόλους, εκτινάχτηκε και κυριάρχησε στο πολιτικό σκηνικό του τόπου μας, χάρη στη νέα ορμή που προσέδωσε στην Αριστερά και στο προοδευτικό κίνημα ο αντιδικτατορικός αγώνας του λαού και κυρίως της νεολαίας μας. Η πτώση του Υπαρκτού και το κύμα αντίδρασης που την ακολούθησε, σε συνδυασμό με τις εγγενείς αδυναμίες και των δύο προοδευτικών πόλων, οδήγησε την ίδια περίοδο και σε μια αχρείαστη και ανελέητη σύγκρουση μεταξύ τους. Μια σύγκρουση που μοναδικό κερδισμένο είχε τη Δεξιά».
Στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας επέλεξε να αναλύσει τι συνέβη στο ΠΑΣΟΚ, σε μία ακόμη προσπάθεια να εμφανιστεί ως ένας διάδοχός του.
Ανέφερε ότι η ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς από το 1981 και μετά «διατηρήθηκε παρά τις αντιφάσεις της μέχρι τις μέρες μας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάποια δύναμη της Δεξιάς, αυτός που συγκέντρωσε πάνω του την προτίμηση των πολιτών που ήθελαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα μνημόνια, καταφέρνοντας έτσι τη πρωτοφανή πολιτική ανατροπή του 2015». Εκανε κριτική όμως στην εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ μετά το πρώτο μνημόνιο λέγοντας ότι «η μνημονιακή του σύμπραξη και συγκυβέρνηση με τη ΝΔ του Σαμαρά και το ΛΑΟΣ, το οδήγησε σταδιακά στο να χάσει οριστικά την επαφή του με το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών δυνάμεων που κάποτε είχε εκφράσει. Και εν τέλει, με τον ίδιο του τον εαυτό. Σε αυτές τις συνθήκες, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να μετατραπεί σε βασικό εκφραστή του προοδευτικού χώρου».
Συνεχίζοντας ανέφερε ότι αυτή ακριβώς, τη σχεδόν διαχρονική από τη Μεταπολίτευση και μετά ηγεμονία της ευρύτερης Αριστεράς, επιθυμεί να ανατρέψει σήμερα η νέα Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη και πρόσθεσε: «Μια Δεξιά που δεν είναι και τόσο νέα σε ιδέες, σε ταξική μονομέρεια και σε καθεστωτική στρατηγική. Διαθέτει όμως μια συντριπτική επικοινωνιακή υπεροπλία, με όλα τα ΜΜΕ της διαπλοκής στο πλευρό της, που της δίνει τη δυνατότητα να εμφανίζει το παλιό ως νέο, τη συντήρηση ως μεταρρύθμιση, την άλωση του κράτους ως “επιτελική” πρωτοτυπία, τα φθαρμένα πρόσωπα ως φρέσκο πολιτικό προσωπικό. Το ψέμα ως αλήθεια και την αλήθεια ως ψέμα».
Η επίκληση των κακών ΜΜΕ είναι μια βολική εξήγηση για όλες τις αντιφάσεις του εγχειρήματος του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Που μοιάζει με κολυμβήθρα που τους χωράει όλους: από εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως απόγονοι του ΕΑΜ έως την Ελενα Κουντουρά, τον Θανάση Παπαχριστόπουλο και τον Απόστολο Γκλέτσο, Και την ίδια ώρα ο Γιάννης Ραγκούσης να σχολιάζει «αν φωνάξει κάποιος το “ΠΑΣΟΚ είναι δω..” θα γίνει χαμός στην αίθουσα».
Μια κολυμβήθρα που προς το παρόν δεν πείθει. Το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα «πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου» για προσέλκυση νέων μελών κινείται υποτονικά. Ο αρχικός στόχος των 180.000 μελών που θα έμπαιναν στην πλατφόρμα iSYRIZA εξέπεσε γρήγορα και τώρα στην Κουμουνδούρου θα είναι ικανοποιημένοι αν πιάσουν έναν αριθμό πέριξ των 50.000. Μέχρι στιγμής έχουν εγγραφεί περίπου 16.000. Βέβαια και γι’ αυτό υπάρχει εξήγηση: φταίνε τα ΜΜΕ.