Το γεγονός ότι το κόμμα του Μπόικο Μπορίσοφ πρώτευσε μεν αλλά εις μάτην, καθιστά την περίπτωσή του πολιτικά σημαίνουσα: ο Σλάβι Τριφόνοφ με το κόμμα που ίδρυσε και το οποίο καλείται «Υπάρχει Τέτοιος Λαός!» βγήκε από τις κάλπες δεύτερο (από την αρχή μετρώντας), με έπαθλο ένα διόλου ευκαταφρόνητο 19%. Τρελή επιτυχία.
Ο ίδιος ο αρχηγός, ο 55χρονος Τριφόνοφ, κατάφερε να μετατρέψει σε «κουκιά» την αγάπη που έχουν πολλοί Βούλγαροι για το αναγνωρίσιμο πρόσωπό του, καθ’ όσον τυγχάνει γνωστός τηλεοπτικός παρουσιαστής και τραγουδιστής. Με το μακιγιάζ, τους προβολείς και τις νότες του μπόρεσε και έριξε και τους σοσιαλιστές στην τρίτη θέση.
Η ιταλική Repubblica έγραψε ότι ο Σλάβι έχει γράψει ένα μεγάλο σουξέ: «Μην μου μιλάτε για νόμους, ή για το σύνταγμα, εδώ είναι όλα μόνο πορνεία». Αυτά τα στιχάκια του δείχνουν ότι οι διαμαρτυρίες του κατά της διαφθοράς δεν ήταν λόγια του αέρα, αλλά ουσία και πίστη γερή. Που βρήκε και το κοινό του.
Ο «πραγματικός νικητής των βουλγαρικών εκλογών» κατά τους Ιταλούς, είναι «ορκισμένος εχθρός» της διαφθοράς, «λαϊκιστής», πατριώτης αλλά κάποιες φορές «με ελαφρώς εθνικιστικές πινελιές», ωστόσο «ουδέποτε ρατσιστικές ή εχθρικές προς τις μειονότητες». Εχει το κεφάλι του απ’ έξω ξυρισμένο και από μέσα γεμισμένο ιδέες.
Τρέχει με μοτοσικλέτα, και μάλλον διαθέτει χιούμορ αφού απαρνείται τα –τρόπος του λέγειν– μεγαλεία της αστικής πολιτικής: «Η διαφορά μεταξύ εμού και του Μπέπε Γκρίλο ή του Τραμπ», λέει, «είναι ότι θέλω να δώσω στους ανθρώπους μια καλύτερη ζωή, και όχι να κυβερνήσω». Οι βάσεις του προγράμματός του είναι: όχι στο κατεστημένο, ανένδοτος κατά της διαφθοράς, ηλεκτρονική διακυβέρνηση υπέρ των πολιτών.
Τα media των Δυτικών συχνά τον παραλληλίζουν με τον κωμικό πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι –κωμικό υπό την έννοια ότι υπήρξε όντως κωμικός, όχι ότι μπορεί να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ–, όμως δεν πράττουν σωστά: εδώ μιλάμε για έναν αληθινό «ροκά» που δεν παίζει παιχνιδάκια με τις πλάτες άλλων στις πλάτες όλων.
Οι Ιταλοί φιλοξενούν δηλώσεις βουλγάρων δημοσιολόγων οι οποίοι λένε ότι ο Σλάβι είναι «ο τυπικός λαϊκιστής της Ανατολής», ένας «πολέμιος της διαφθοράς, απρόβλεπτος, που αψηφά τις προκάτ ταμπέλες». Και μάλλον αποκαλύπτουν το μυστικό της εκλογικής επιτυχίας του: «Καλλιέργησε για τον εαυτό του την εικόνα ενός πολύ θυμωμένου μέλους της μεσαίας τάξης, που θέλει να δώσει φωνή σε όλους τους δυσαρεστημένους σαν και αυτόν».
Παραμένει ασαφές ποιες συνταγές προτείνει για την πολιτική διαχείριση στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική, στα ευρωπαϊκά θέματα. Και είναι άγνωστο αν πράγματι θέλει ή είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τη φτώχεια του βουλγαρικού λαού.
Γεννήθηκε στο Πλέβεν, στον Βορρά, το 1966 και φοίτησε στο Ωδείο της Σόφιας την περίοδο του Τόντορ Ζίβκοφ, όταν η υπό σοβιετικό έλεγχο δικτατορία είχε εισέλθει στην τελευταία φάση τής αργόσυρτης πορείας της προς τον νομοτελειακό αφανισμό. Τώρα είναι η ιστορική στιγμή που του ανήκει: θα αγκαλιαστεί και αυτός σαν «σωτήρας της χώρας». Μένει να δούμε τι θα κάνει, αν θα συγκατατεθεί στον σχηματισμό τεχνοκρατικής κυβέρνησης. Οι περισσότεροι από τους γείτονές μας λένε ότι όλα είναι πιθανά με τον Τριφόνοφ.
Τι θα κάνει ο Μπορίσοφ
Στο μεταξύ, ο Μπόικο Μπορίσοφ δεν το βλέπει πιθανό να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. «Με αυτά που ακούω, είναι απίθανο να το πετύχω», είπε και δήλωσε έτοιμος να στηρίξει τον Τριφόνοφ για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός θέλει να αποτραπούν νέες εκλογές, που θα δυσκόλευαν την Βουλγαρία να αντιμετωπίσει την πανδημία, αλλά και να αξιοποιήσει κονδύλια από το ευρωπαϊκό ταμείο ανάκαμψης.
«Μια σταθερή διακυβέρνηση είναι αυτό που έχει σημασία για μένα», δήλωσε ο Μπορίσοφ, συμπληρώνοντας: «Νέες εκλογές δεν είναι λύση».
Η νέα πρόταση του Μπορίσοφ έρχεται μετά την απόρριψη της πρότασής του από δύο μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης και τους Σοσιαλιστές που ήρθαν τρίτοι στις εκλογές της Κυριακής, να συγκροτηθεί ένα υπουργικό συμβούλιο τεχνοκρατών για να ηγηθεί της χώρας μέχρι το τέλος του έτους.
Το κόμμα του Τριφόνοφ όμως, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν θα συνάψει συμφωνία με το κεντροδεξιό GERB του Μπορίσοφ, τους Σοσιαλιστές ή το τουρκικό μειονοτικό Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (MRF), οπότε όλα τα σενάρια είναι πιθανά.