Η επιλογή του Ράιντς Πρίμπους από τον Ντόναλντ Τραμπ για την θέση του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου δεν είναι μόνο η επιβράβευση για την σταθερή και εξισορροπητική παρουσία του σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Πρόσωπο με προσβάσεις και θέση στην κομματικό μηχανισμό, αλλά και γενικά χαμηλών τόνων, ο Πρίμπους μπορεί να αποδειχτεί ο κρίκος που θα συνδέσει ξανά τον εκλεγμένο πρόεδρο με το κόμμα του, με το οποίο όλους αυτούς τους μήνες δεν είχαν και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις
Ο 44χρονος δικηγόρος από το Ουισκόνισιν, πολιτεία όπου ο Τραμπ κέρδισε πέρα ίσως από κάθε πρόβλεψη χαρίζοντας του πολύτιμους εκλέκτορες, ο Πρίμπους κατέχει εδώ και πέντε χρόνια τη θέση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής των Ρεπουμπλικάνων. Πρακτικά είναι ο αρχηγός του κόμματος.
Ενα «ωραίο οικογενειακό χάος»
Με γερμανική καταγωγή από τον πατέρα Ρίχαρντ και ελληνική από τη μητέρα του Δήμητρα (Ρούλα), ο Πρίμπας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κενόσα του Ουισκόνσιν, αναφέρει το ABC.
Ελεγε στο CNN ότι είναι «ένα είδος πολιτιστικής καταστροφής. Η ζωή μου είναι πάρα πολύ σαν το “Γάμος α λα ελληνικά”». Το κάπως περίεργο όνομά του προέρχεται από το Ράινχολντ και εξηγεί: «Αυτά συμβαίνουν όταν έχεις πατέρα Γερμανό και μητέρα Ελληνίδα».
Στους New York Times το καλοκαίρι ο Πρίμπους περιέγραφε μια εικόνα που μοιάζει αρκετά ελληνική, έστω και με τις υπερβολές της κινηματογραφική οικογένειας: «Αυτή είναι η οικογένεια, αυτή είναι η ζωή μου. Οι καβγάδες αρχίζουν στις επτάμιση το πρωί, ο καθένας ανακατεύεται στις υποθέσεις των άλλων. Ενα ωραίο οικογενειακό χάος».
Είναι παντρεμένος με τη Σάλι, το κορίτσι του από το λύκειο (τυπικά αμερικανικό αυτό) και έχουν δύο παιδιά, τον Τζακ και τη Γκρέις. Οπως εξηγεί ο ίδιος, τουλάχιστον τα ονόματα των παιδιών του είναι παραδοσιακά.
Μια τελευταία λεπτομέρεια όπως την αναφέρουν ομογενειακά μέσα: μιλά ελληνικά και είναι χριστιανός ορθόδοξος, αν κρίνουμε από τις ευχές φέτος το (ορθόδοξο) Πάσχα. Μετά τις ευχές έγραφε σε πρώτο πληθυντικό ότι «όπως έκανε η Εκκλησία μας για πολλές γενιές» και πρόσθετε ότι «η θυσία του Χριστού δίνει σε όλους μας ένα παράδειγμα».
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν το 1994 και έχει πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι το 1998.
Ο Πρίμπους εργάζεται πολλά χρόνια για το κόμμα -λέει ότι στηρίζει από παιδί τους Ρεπουμπλικάνους- και ανέβηκε σταδιακά την ιεραρχία στην πολιτεία, φτάνοντας τελικά στο ύπατο κομματικό αξίωμα στην Ουάσινγκτον.
Τον Ιανουάριο του 2011, όταν εξελέγη πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής, παρέλαβε ένα κόμμα με χρέος 23 εκατομμυρίων δολαρίων. Ενα χρόνο αργότερα το χρέος ήταν 13 εκατομμύρια ενώ το κόμμα είχε στη διάθεσή του άλλα 20 εκατομμύρια σε ρευστό. Εξελέγη εκ νέου το 2013 και το 2015 και έτσι είναι ο μακροβιότερος σε αυτή τη θέση στην ιστορία του κόμματος.
Μόνο μία φορά έχει διεκδικήσει εκλεγμένο αξίωμα, το 2004, όταν επιχείρησε αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί στην πολιτειακή Γερουσία.
Γεφυροποιός και πυροσβέστης
Φέτος την άνοιξη, όσο η μάχη για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων μαινόταν κυρίως μεταξύ του Τραμπ και του Τεντ Κρουζ, ο Πρίμπους κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις ή να ακούσει τα παράπονα των δύο οξύθυμων υποψηφίων.
Την ίδια ώρα, έπρεπε να διατηρήσει την ουδετερότητά του και να αγνοήσει εσωκομματικές φωνές που θα ήθελαν ει δυνατόν να «ψαλιδιστεί» ο Τραμπ προς χάρη μιας κατεστημένης κομματικής υποψηφιότητας.
Του πιστώνεται η διατήρηση μιας ουδέτερης θέσης. Πολλές φορές μάλιστα, έλεγε ο ίδιος στο Reuters, καθόταν αργά το βράδυ στο πιάνο με λίγο κόκκινο κρασί για να αποφορτίσει την ένταση του πολύ σκληρού προεκλογικού αγώνα. (Ο Πρίμπους έπαιρνε από παιδί μέρος σε διαγωνισμούς πιάνου).
Τελικά ο Τραμπ αποδείχτηκε ότι είχε με το πλευρό του ένα ρεύμα που εύκολα, και πάρα τα παράπονα, τις γκρίνιες και την σιωπηρή αποδοκιμασία, τον έφερε στο κομματικό χρίσμα και πλέον και στην προεδρία.
Τώρα ο Πρίμπους έχει τον δύσκολο ρόλο του προσωπάρχη και θα είναι το φίλτρο (ή ο τοίχος που θα συναντούν μπροστά τους) για όσους θέλουν να προσεγγίσουν τον πρόεδρο Τραμπ.
Η φιλία του με τον πρόεδρο της Βουλής Πολ Ράιαν (και οι δύο κατάγονται από το Ουισκόνσιν) και η συνεργασία τους εκτιμάται, από την άλλη πλευρά, ότι θα βοηθήσει την προεδρία να περάσει από το Κογκρέσο κρίσιμα νομοσχέδια.
Και πάλι όμως, όπως σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, ο Πρίμπους καλείται να στήσει και να κρατήσει ανοιχτές γέφυρες επικοινωνίας.