O Τζέφρι Σακς από το Ντιτρόιτ είναι οικονομολόγος και διευθυντής του Earth Institute (Ινστιτούτο Γης) στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, καθώς επίσης σύμβουλος στον ΟΗΕ και συγγραφέας δοκιμίων. Πρόκειται για μία από τις εγκυρότερες φωνές όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος.
Με αφορμή τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Αειφόρου Ανάπτυξης ASviS, η εφημερίδα La Repubblica συνομίλησε μαζί του. Οσα είπε για το μέγεθος του περιβαλλοντικού προβλήματος σήμερα αλλά και για την απαράδεκτη αντιμετώπισή του από τη διακυβέρνηση Τραμπ είναι πολύ ενδιαφέροντα και σοβαρά όσο και αποκαρδιωτικά.
Η ενεργειακή πολιτική των αναπτυγμένων κρατών συγκεντρώνει τα πυρά του.
Χρειάζεται αλλαγή της, λέει, αφού και οι πολίτες πια έχουν ευαισθητοποιηθεί επειδή συνειδητοποίησαν τι διακυβεύεται. Οι ευθύνες, φυσικά, πέφτουν και στις πλάτες της κυβέρνησης της πρώτης οικονομίας του πλανήτη: «Πρέπει να δούμε την πραγματικότητα, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αστοιχείωτος και ψυχικά ασταθής, τίποτα από όσα λέει δεν έχει νόημα!»
Ανθρωπος με υπομονή ο Σακς, αλλά ως γνωστόν και αυτή έχει όρια: «Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να καταλάβει κάτι ο Τραμπ, δεν έχει την ελάχιστη ιδέα για αυτό που λέει και πρέπει να αλλάξει τώρα την ενεργειακή πολιτική».
Μεταβάλλονται όμως εύκολα τα πράγματα σε τόσο μεγάλης σημασίας πεδίο, που επηρεάζει όλους τους παραγωγικούς τομείς αλλά και την καθημερινότητα των ανθρώπων;
«Στα ορυκτά καύσιμα υπάρχουν τεράστια συμφέροντα. Το παλιό, ρυπογόνο σύστημα εξακολουθεί να είναι σε θέση να επηρεάζει πολιτικές. Η αιολική ενέργεια είναι σημαντική, αλλά υπάρχει πρόβλημα στις υποδομές και στη διανομή της. Μπορούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια μόνο με διεθνή συνεργασία».
Ο Σακς κρίνει και το λέει στη Repubblica ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, ως πολίτες, έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς.
Τα πράγματα πόσο άσχημα είναι; «Εχουμε υπερβεί το όριο συναγερμού. Τα σημάδια είναι ανησυχητικά, οι συγκεντρώσεις του άνθρακα στις υψηλότερες τιμές. Δεν ξέρω αν είμαστε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, αλλά είναι βέβαιο ότι το πλησιάζουμε με ταχύτητα».
Το ενδιαφέρον του Σακς για την Ιταλία είναι συγκεκριμένο, αφορά την παραγωγή ηλιακής ενέργειας. Με προϋπόθεση «μια πιο ενωμένη και δυνατή Ευρώπη» θεωρεί ότι έχει μέλλον η δρομολόγηση και κατασκευή των «κατάλληλων υποδομών, πανευρωπαϊκώς». Στη συζήτηση ο ίδιος εμπλέκει το «στρατηγικό λάθος» του Εμανουέλ Μακρόν όταν επέβαλε τον φόρο των καυσίμων και ξεσήκωσε τη θύελλα των Κίτρινων Γιλέκων.
«Αυτά τα πράγματα προϋποθέτουν τις υποδομές. Πρέπει πρώτα να υπάρξει κάποια εναλλακτική λύση χαμηλού κόστους για οχήματα βενζίνης και κατόπιν να τεθούν σε εφαρμογή μέτρα αποθαρρυντικά για τη χρήση καυσίμων».
Μιλώντας προς Ιταλούς πάντως, επισείει την προσοχή «στους διαφόρους Τραμπ» (εννοώντας προφανώς τον Σαλβίνι) επειδή «η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι: θα πρέπει να αποφασίσει ποια πλευρά της ιστορίας θα πάει».
Ο Σακς, αναφερόμενος στο παρόν και στο μέλλον της Ευρώπης, θέτει προτεραιότητες: την επένδυση στην ηλεκτρική ενέργεια, με παραγωγή ηλεκτρικών μπαταριών λόγου χάρη («οι ηλεκτρικές μπαταρίες θα διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην κινητικότητα του εγγύς μέλλοντος» λέει), σε έναν τομέα δηλαδή όπου προς το παρόν πρωταγωνιστούν οι Ασιάτες (Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα).
Προτείνει ακόμη και τη δημιουργία ηλεκτροκινούμενου Airbus, «επειδή μια παρόμοια επιχείρηση μπορεί να γίνει μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Γυρεύει συνεργασίες μεταξύ των «σημαντικών ευρωπαϊκών ενεργειακών εταιρειών» και συνεργασία με την Κίνα επίσης «διότι μόνο έτσι μπορείτε να την πιέσετε να αλλάξει».