Η μη υπουργοποίηση του Ευάγγελου Αποστολάκη, ο οποίος μέσα σε λίγες ώρες αποδέχτηκε την θέση του πρώτου υπουργού Πολιτικής Προστασίας της χώρας, ενημέρωσε και την Προεδρία της Δημοκρατίας ότι θα παραστεί στην ορκωμοσία μετά της συζύγου του και έπειτα αρνήθηκε τη θέση, επικαλούμενος απουσία πολιτικής συναίνεσης, προκάλεσε τον αναμενόμενο καβγά μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και μια ασύμμετρη εικόνα για τον ίδιο τον ναύαρχο ε.α.
Με τη μεν κυβέρνηση να φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει «κατώτερο τον περιστάσεων» έναν άνθρωπο τον οποίο είχε μόλις επιλέξει για να στέκεται στο ύψος δύσκολων περιστάσεων. Και τον δε ΣΥΡΙΖΑ να τον περιγράφει πρώτα ως αποστάτη που εξαγοράστηκε και μετά να τον χαρακτηρίζει άξιο κομματικό στέλεχος.
Αυτό το τελευταίο, αυτήν την πλευρά της ιστορίας δηλαδή, ανέδειξε και με δήλωσή του, το απόγευμα της Τρίτης ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου οποίος απέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ σταλινικές πρακτικές ενώ κατηγόρησε και πάλι τον κ. Αποστολάκη ότι δεν τήρησε τον λόγο του.
«Μέσα σε δύο ώρες, από ένας αποστάτης που εξαγοράστηκε, ο κ. Αποστολάκης μετατράπηκε, στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα “άξιο στέλεχος” που παγιδεύτηκε. Όταν αποδέχθηκε την πρόταση συναίνεσης, καθυβρίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με τα χειρότερα λόγια. Όταν ύστερα από τις απειλές δείλιασε, δεν τήρησε τον λόγο του και “συνεμορφώθη προς τας κομματικάς υποδείξεις”, επαινείται. Ο Σταλινισμός ζει» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός πορτ παρόλ, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο σε προηγούμενη ανακοίνωση της Κουμουνδούρου σύμφωνα με την οποία:
«Ο πολυδιαφημισμένος ανασχηματισμός του κ. Μητσοτάκη εξελίσσεται τελικά σε παγκοσμίων διαστάσεων ιστορικό φιάσκο. Τελικά έμεινε με τους ακροδεξιούς που υπουργοποίησε και τις απαράγραπτες ευθύνες του για την αποτυχία του “επιτελικού κράτους”. Όπως προκύπτει, από τη δήλωση του κ. Αποστολάκη, ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να τον παγιδεύσει, ανακοινώνοντας την υπουργοποίησή του χωρίς τη συναίνεσή του. Μάλλον θα συνειδητοποίησε ότι δεν ενστερνίζονται όλοι την οικογενειακή του παράδοση. Υπάρχουν στο δημόσιο βίο και άνθρωποι έντιμοι, που θεωρούν την αξιοπρέπεια σημαντικότερη από τα αξιώματα».