To εμβληματικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας «The Man Who Fell To Earth» βγήκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους το 1976, με τον Νίκολας Ρεγκ να υπογράφει την σκηνοθεσία και τον Ντέιβιντ Μπάουι να πρωταγωνιστεί. Και να γράφει (κινηματογραφική) ιστορία. Το στόρι περιγράφει την περιπέτεια ενός εξωγήινου με το όνομα Τόμας Τζερόμ Νιούτον ο οποίος έρχεται στη Γη προς αναζήτηση νερού, καθώς ο δικός του πλανήτης υποφέρει από ξηρασία. Ε, κάπου εκεί μπλέκει με ανθρώπινες αδυναμίες και χαλάει η εξωγήινη προσωπικότητά του. Γρήγορο συμπέρασμα: στη Γη, ακόμα και ένα άλιεν μπορούμε να διαφθείρουμε.
Το σενάριο ήταν στηριγμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ουόλτερ Τέβις, το οποίο εκδόθηκε το (μακρινό) 1963. Το 1987 μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη.
Ο «Ανθρωπος που έπεσε στη Γη», σηματοδοτεί την πρώτη εμφάνιση του χαρισματικού Ντέιβιντ επί της μεγάλης οθόνης. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της το 1976 στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την κυκλοφορία του και το «The Man Who Fell to Earth» θα διαβεί ξανά το κατώφλι των κινηματογραφικών αιθουσών, σε ένα ιστορικό ραντεβού – πέρα και έξω από οποιοδήποτε κλισέ. Αποκατεστημένο ψηφιακά, σε ανάλυση 4Κ, από το γαλλικό StudioCanal, θα κάνει (ξανά) ντεμπούτο στις αίθουσες της Αγγλίας στις 9 Σεπτεμβρίου, ενώ τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει σε DVD και Blu-ray. Αλλος ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Ντέιβιντ Μπάουι, τη χρονιά που έφυγε, μόνο και μόνο για να μας κάνει αισθητή την απουσία του και για να μην ξεχνάμε την πολυτάλαντη προσωπικότητά του και την πολύπλευρη επιρροή του στην ποπ κουλτούρα. Πάντα έξω από κάθε κλισέ, εντάξει;
Τι έχει πει ο Ντέιβιντ Μπάουι για την ταινία;
«Εριξα τον εαυτό μου στην ταινία ακριβώς όπως ήταν εκείνη την περίοδο. Ηταν το πρώτο πράγμα που έκανα ποτέ. Δεν είχα -κυριολεκτικά- ιδέα από τη διαδικασία τού να κάνεις ταινίες, οπότε άφηνα το ένστικτο να με οδηγεί. Μάθαινα τα λόγια μου για την κάθε μέρα και τα έλεγα ακριβώς όπως ένιωθα. Δεν ήμουν πολύ μακριά… Ενιωθα αποξενωμένος, όσο και ο χαρακτήρας. Ηταν μια νατουραλιστική ερμηνεία, μια ιδανική επίδειξη του τι σημαίνει κάποιος να καταρρέει κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου. Ενιωθα τελείως ανασφαλής με 10 γραμμάρια κοκαΐνη την ημέρα πάνω μου. Ημουν μαστουρωμένος, από την αρχή μέχρι το τέλος…».
Τον περασμένο Φεβρουάριο, στην Μπερλινάλε 2016, έναν μήνα μετά τον θάνατο του Μπάουι, ο Νίκολας Ρεγκ και η ηθοποιός Τίλντα Σουίντον είχαν παρουσιάσει την ταινία σε ένα κατάμεστο φωταγωγημένο, με Ziggy-Stardust χρώματα, Friedrichstadt-Palast – κάτι σαν το δικό μας Παλλάς, αλλά πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο επιβλητικό.
Τώρα, δύο νέα επετειακά πόστερ της ταινίας συνοδεύουν την επανακυκλοφορία της. Τον Οκτώβριο, η αποκατεστημένη αυτή εκδοχή θα κυκλοφορήσει σε Blu-Ray, DVD, και δυνατότητα Download, σε ειδική κασετίνα με πλούσιο έξτρα υλικό. Για πρώτη φορά από τότε που βγήκε η ταινία, θα κυκλοφορήσει και το επίσημό της soundtrack που, μεταξύ άλλων, περιέχει τραγούδια των Τζον Φίλιπς (των Mamas & the Papas) και Stomu Yamash’ta. Τον ερχόμενο μήνα, επίσης, θα κυκλοφορήσουν δύο cd, ενώ τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει και ένα συλλεκτικό κουτί που θα περιέχει βιβλίο 48 σελίδων, το οποίο θα αφηγείται την ιστορία του συγκεκριμένου soundtrack, αλλά και φωτογραφίες από τα γυρίσματα, μια μελέτη του Πάολο Χιούιτ πάνω στην ταινία και τις σημειώσεις του σκηνοθέτη Γκραμ Κλίφορντ.
Θεωρείται από τώρα δεδομένη η εισπρακτική επιτυχία των cd, του βιβλίου, της αφίσας, οτιδήποτε, τέλος πάντων, που θα σχετίζεται με την ταινία και θα κυκλοφορήσει παράλληλα – τασάκια, αναπτήρες, χαρτί τουαλέτας κ.λπ. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι που σχετίζονται με τα εν λόγω κινηματογραφικά πίξελ θα κάνουν τα πάντα για να πουλήσουν οτιδήποτε μπορεί να αγοραστεί από το κοινό. Βαθιά ανθρώπινη επιθυμία το κέρδος και όλα αυτά για έναν καλλιτέχνη, για τον «Λευκό πρίγκιπα», τον «Λεπτό, λευκό δούκα», που είχε δηλώσει σχετικά με το «The Man Who Fell on Earth»: «Ενιωθα πάντοτε μια αποκρουστική ανάγκη να είμαι κάτι περισσότερο από άνθρωπος».
Δεν αναζητούμε την αλήθεια στη διάσημη αυτή ρήση του Ντέιβιντ, η αλήθεια ήταν τόσα χρόνια εκεί έξω. Ο άνθρωπος που «θα έπεφτε στη Γη» -για να την εποικήσει, για 69 συναπτά χρόνια- έβγαινε εκτός ποταπών συμβατικών διλημμάτων τύπου «άσπρο ή μαύρο», «βουνό ή θάλασσα», «αλήθεια ή ψέμα», «άνθρωπος ή εξωγήινος». «Το να είμαι απλώς ο εαυτός μου ήταν απόλυτα επαρκές για τον ρόλο μου, δεν άνηκα σε αυτόν τον πλανήτη εκείνη την περίοδο», είχε δηλώσει ο ίδιος για τα γυρίσματα της ταινίας.
Εχουν ήδη περάσει 9 μήνες από τη στιγμή που ο αγαπημένος μας «εξωγήινος» έφυγε γι’ αλλού. Ουδείς στον πλανήτη Γη μπορεί να το «καταπιεί» αυτό. Μπορούμε να συζητάμε για πάντα μόνο το αν προφέρεται «Μπάουι» ή «Μπόουι». Δεχόμαστε, συμβατικά, ότι σίγουρα πέθανε ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς, όπως ήταν το πραγματικό του ονοματεπώνυμο. O Nτέιβιντ Μπάουι δεν παίζει να έχει πεθάνει. Απλώς, πήγε σε άλλον πλανήτη, σε άλλον γαλαξία.
«Ρομαντική, λογοτεχνική, μελό άποψη» θα πει κάποιος που δεν συμπαθούσε και πολύ τον «χαμαιλέοντα» της μουσικής.
Α, μπα; Σοβαρά; Και ο Ziggy Stardust ποιος ήταν;