Αν δεν το ξέρατε, εφέτος, εκτός από την Ελλάδα, «διακοσάρα» σε εθνική έξαρση μετρά και η Γαλλία – η δεξιά Γαλλία, τουλάχιστον. Επειδή στις 5 Μαΐου συμπληρώνονται 200 χρόνια από τον θάνατο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην εξορία, στο βρετανικό νησί Αγία Ελένη.
Ο Ναπολέων «ήτο εις αλλά λέων», ωστόσο αντιφατική και επηρμένη προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που όταν η Ιστορία σκόρπισε τη σκόνη από τις νίκες και τις ήττες του, εκείνος της άφησε παρακαταθήκη ένα ξερό επίθετο για να θυμίζει το πέρασμά του από τον μάταιο κόσμο: βοναπαρτισμός.
Το οποίον σημαίνει αρχομανία και πολιτικός συγκεντρωτισμός μετά λαϊκής αποδοχής και συμμετοχής ωστόσο, αυταρχικότητα και αυτοκρατορικό μεγαλείο μετά πολέμων αναποφεύκτως – πόλεμοι επιθετικοί, σημειωτέον, που αποσκοπούσαν στην κυριαρχία επί της ευρωπαϊκής ηπείρου. (Δεν είναι τυχαίο ότι το «τρελάδικο» της σκωπτικής λαϊκής έκφρασης ποτέ δεν ξεμένει από τροφίμους-«ναπολέοντες».)
Η βοναπαρτική επέτειος θα πανηγυριστεί από τη γαλλική Δεξιά και θα αναθεματιστεί από τη γαλλική Αριστερά, αφού οι μεν πρώτοι του αναγνωρίζουν την ίδρυση θεσμών που στο πέρασμα του χρόνου κατέστησαν ακρογωνιαίοι λίθοι για το γαλλικό κράτος, ενώ οι δεύτεροι του καταλογίζουν γελοιοποίηση, υπονόμευση και ακύρωση της επανάστασης του 1789 και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (όπως η επαναφορά της δουλείας, ας πούμε) – το καθεστώς του ήταν «μόνο οριακά προτιμότερο σε σύγκριση με τη μοναρχία» λένε.
Και οι δεξιοί και οι αριστεροί περιμένουν να ακούσουν την προσέγγιση του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, σε μία χρονιά ιδανική για προεκλογική προθέρμανση, καθώς στις προεδρικές εκλογές του 2022 παίζονται τα πάντα.
Τι θα πει ο Μακρόν για τον Ναπολέοντα τον Πρώτο; Θα χαιρετίσει τον ιστορικό ρόλο του και θα εξοργίσει τη μισή Γαλλία ή θα τον κακολογήσει και θα διαολίσει την άλλη μισή; Το «δίλημμα του Μακρόν», όπως επιγράφουν το κείμενό τους οι λονδρέζικοι Times, απασχολεί τους Γάλλους.
Μπορεί να κρατήσει αποστάσεις και από τους δύο λέγοντας μερικά «ναι μεν, αλλά» ή και κάπως περισσότερα «οπωσδήποτε, όμως όχι» και μπόλικες από ανάλογες υπεκφυγές και θολούρες. Λόγου χάρη ότι ο Ναπολέων «επέτρεψε στη Γαλλία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη με σκοπό να διαδώσει τις επαναστατικές αρχές», αλλά «η αντίσταση που συνάντησε» στις χώρες που υπέστησαν τις επιθέσεις του τον έκανε «σκληρό» και «αυταρχικό» στο εσωτερικό κ.λπ.
Οι Times λένε ότι ο Μακρόν δεν θα πει λέξη, πάντως, για τον δούκα του Ουέλινγκτον και για το Βαρερλό του 1815.