Ο Μικ Τζάγκερ είναι πολύ θυμωμένος με όσα συμβαίνουν στον κόσμο και με τους πολιτικούς. Ισως τόσο όσο ποτέ άλλοτε. Και αποφάσισε να το πει με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα από όλους: τα τραγούδια του. Ο Τζάγκερ, είτε μόνος είτε με τους Rolling Stones, δεν ήταν ποτέ του στιλ «γράφω τραγούδια διαμαρτυρίας». Αν εξαιρέσει κανείς το «Street Fighting Man» από το μακρινό ’68 και το σχετικά πιο πρόσφατο «Sweet NeoCon» που είχε γράψει κατά του Μπους, ο ίδιος και οι Rolling Stones προτιμούσαν να διηγούνται διαφορετικές ιστορίες.
Αλλά την Πέμπτη ήρθε η έκπληξη. Χωρίς κανείς να το περιμένει ο Μικ Τζάγκερ, μία ημέρα μετά τα 74α γενέθλιά του κυκλοφόρησε δύο νέα τραγούδια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι στίχοι των «Gotta Get a Grip» και «England Lost» είναι κατά κάποιο τρόπο μία «ομιλία προς τον λαό», της Βρετανίας και του κόσμου όλου.
Οπως ο ίδιος εξήγησε πρόκειται για την προσωπική του απάντηση σε μία εποχή «σύγχυσης και ματαιότητας» ενώ για να τα γράψει τον παρακίνησε «η αγωνία και η ασάφεια της πολιτικής αλλαγής που βρίσκεται εν εξελίξει». Πρόκειται για δύο rock blues με κιθάρες που παίζει ο ίδιος ο Τζάγκερ και που φέρνουν στον νου μαγικούς ήχους των Rolling Stones.
Στο «England Lost» στο οποίο συμμετέχει ο ράπερ Skepta μιλάει για έναν αγώνα ποδοσφαίρου. «Πήγα να δω την Αγγλία αλλά έχασε», τραγουδά ο Μικ αλλά το νόημα του τραγουδιού πηγαίνει πέρα από το ποδόσφαιρο. Το κομμάτι «μιλάει για την επίγνωση του ότι ζούμε μία πολύ δύσκολη περίοδο της ιστορίας μας. Για το ότι δεν γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε και για την αίσθηση ανασφάλειας που βιώνουμε. Ετσι αισθανόμουν καθώς το έγραφα» εξηγεί ο Τζάγκερ.
Η απογοήτευση για την ήττα γίνεται το πρόσχημα για να μιλήσει – με το Brexit στο φόντο – για ένα έθνος «χωρίς πάθος» και για το γεγονός ότι τα κλειστά σύνορα θα αναγκάσουν τους συμπατριώτες του να ζουν στο εξής σε ένα «σπίτι με πόρτες και παράθυρα κλειστά». Δεν παραλείπει να προσθέσει και μία μικρή δόση χιούμορ στους στίχους: «Το Λονδίνο θα γίνει όπως η Σιγκαπούρη (όπου οι νόμοι κατά της μετανάστευσης είναι εξαιρετικά αυστηροί), αλλά όχι τόσο ζεστό».
Με το «Gotta Get a Grip» απλώνει το βλέμμα του σε ένα κόσμο σε κατάσταση αναταραχής που κυβερνάται από «παλαβούς και από κλόουν» και στο οποίο «κανείς δεν λέει αλήθεια». Από τους στίχους του Τζάγκερ ξεπηδούν εικόνες των μεταναστών και των προσφύγων, του ISIS, του πολέμου, σκάνδαλα πολιτικά.
«Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε αναρίθμητα προβλήματα. Είμαι πολιτικά αισιόδοξος; Οχι» εξηγεί. Αλλά στο τέλος δεν αισθάνεται τόσο απαισιόδοξος ώστε να κλείσει όλες τις πόρτες της ελπίδας. «Το μήνυμα του τραγουδιού είναι ότι παρόλες τις δυσκολίες πρέπει να πάρουμε στα χέρια τη ζωή μας και να χτίσουμε τη δική μας μοίρα» λέει.
Στους σχεδιασμούς του δεν υπάρχει η πρόβλεψη για ένα ολόκληρο άλμπουμ. Στα cd και στα βινύλια που μόλις κυκλοφόρησαν υπάρχουν μόνον αυτά τα δύο κομμάτια ενώ στις διαδικτυακές πλατφόρμες μπορεί όποιος το επιθυμεί να ακούσει και τρία remix του «Gotta Get a Grip».
«Ξεκίνησα να γράφω τα τραγούδια τον Απρίλιο και ήθελα να τα κυκλοφορήσω το ταχύτερο. Είναι ανανεωτικό να εκφράζομαι καλλιτεχνικά με διαφορετικούς τρόπους και αισθάνομαι ότι βιώνω μία επιστροφή στο παρελθόν όταν ήμασταν περισσότερο ελεύθεροι να ηχογραφούμε χωρίς πολλές σκέψεις και σχεδιασμούς. Δεν ήθελα να περιμένω ως τον επόμενο χρόνο για να κυκλοφορήσουν τα τραγούδια γιατί θα να χάσουν τη σχέση τους με την επικαιρότητα» ανέφερε ο ίδιος.
Στις σημειώσεις που συνοδεύουν τα δύο καινούργια του τραγούδια ο Τζάγκερ γράφει και για αυτά που του αρέσει να ακούει σήμερα. «Τελευταία προσέθεσα στα ακούσματά μου τον (ράπερ) Κέντρικ Λαμάρ, τον επίσης (ράπερ) Skepta, τον Μότσαρτ, τους Tame Impala (συγκρότημα από την Αυστραλία), σκοτεινά κομμάτια του Prince και κλασσικά της soul. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο Κέντρικ γιατί και εκείνος μιλάει για τη γενική δυσαρέσκεια και εκφράζει την εποχή μας», γράφει ο χαρισματικός και αγέραστος ροκ σταρ.