Λένε πως το τελευταίο λεπτό ενός σπουδαίου αγώνα μπάσκετ είναι ό,τι πιο συναρπαστικό μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός. Αν είναι έτσι, τότε γιατί τα ξημερώματα (της Δευτέρας) μάς φάνηκαν το ίδιο συναρπαστικά και τα 47 προηγούμενα λεπτά; Γιατί -παρά το άγριο ξενύχτι- παρακαλούσαμε να μην τελειώσει ο έβδομος τελικός του ΝΒΑ, με τις 20 εναλλαγές στο προβάδισμα και τις 11 ισοπαλίες στο σκορ; Ισως, επειδή στο παρκέ έδιναν παράσταση οι υπεράνθρωποι ενός υπερφυσικού πρωταθλήματος.
Λένε -επίσης- ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Αν είναι έτσι, τότε πώς συνέβη, ένας παίκτης να νικήσει μια ομάδα; Ισως, επειδή ο ΛεΜπρόν Τζέιμς είναι ο,τι πιο κοντινό στο «μια ομάδα μόνος του» έχει υπάρξει. Λες και βλέπεις έναν θηριώδη άντρα να παίζει σε αγώνα εφήβων.
Το ‘πε και το ‘κανε, ο ΛεΜπρόν. Χάρισε στην «καταραμένη» πόλη του Κλίβελαντ τον πρώτο της τίτλο σε ομαδικό σπορ έπειτα από 52 ολόκληρα χρόνια. Με έναν τρόπο απίθανο. Για πρώτη φορά στα χρονικά των Τελικών, η ομάδα του -οι Καβαλίερς- επέστρεψε σώα από το 1-3 και έφτασε στο 4-3, με τρεις διαδοχικές νίκες. Απέναντι στην περυσινή πρωταθλήτρια και την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της τελευταίας διετίας: τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς του Στεφ Κάρι. Νικώντας τους (93-89) στην πανίσχυρη έδρα τους, στο Οκλαντ, όπου κόντεψαν να ολοκληρώσουν τη σεζόν χωρίς να γνωρίσουν την ήττα. Σε πείσμα των παραδόσεων του ΝΒΑ, όπου τα Game 7 -τους έβδομους τελικούς- τους έχουν κερδίσει οι γηπεδούχοι σε ποσοστό 81%. Η τελευταία ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο στο… σπίτι του εχθρού (σε έβδομο παιχνίδι), ήταν οι Ουάσινγκτον Μπούλετς το 1978. Τότε που οι πρωταγωνιστές της φετινής σειράς ήταν -ακόμη- αγέννητοι.
Ο ΛεΜπρόν ολοκλήρωσε τη σειρά των επτά αγώνων με μέσους όρους που δεν τους βάζει ο νους, απολαυστικός ακόμη κι όταν η κόπωση τού είχε κόψει την ανάσα. Αλλά δεν ήθελε να καθίσει στον πάγκο – και δεν κάθισε
Αν επιμένετε στη θεωρία του τελευταίου λεπτού, ας δούμε το φιλμ αυτών των δευτερολέπτων που έκριναν τον αγώνα – και τον τίτλο: Με το σκορ στο 89-89, μόλις 53″ πριν από τη λήξη, ο Καϊρί Ιρβινγκ -το… χέρι του «Βασιλιά» ΛεΜπρον- ευστόχησε σε τρίποντο και έγραψε το 92-89. Ποιος θα έπαιρνε την επόμενη επίθεση για τους Ουόριορς; Ο Κάρι, φυσικά. Αλλά αστόχησε, σε ένα μακρινό σουτ απελπισίας. Δεν ήταν στα καλύτερά του, ούτε σε αυτό το ματς (17 πόντοι). Στη συνέχεια, ο Γκριν -με ένα σκληρό φάουλ- «γκρέμισε» τον ΛεΜπρόν, προτού εκείνος αφήσει την μπάλα στο καλάθι. Αν και τραυματισμένος στον καρπό, εκτέλεσε τις βολές. Εξω η πρώτη, μέσα η δεύτερη. Και τέλος: 93-89.
Πρώτο Πρωτάθλημα για τους Καβαλίερς και τρίτο δαχτυλίδι για τον ΛεΜπρον, ο οποίος πήρε και το βραβείο του MVP. Του πολυτιμότερου παίκτη. Για τρίτη φορά στην καριέρα του (όσα και τα πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει). Με 27 πόντους, 11 ριμπάουντ και 11 ασίστ, άρπαξε το στέμμα από τον Στεφ Κάρι και την παρέα του, και ανέβασε τους Καβαλίερς στην κορυφή του κόσμου. Ολοκλήρωσε τη σειρά των επτά αγώνων με μέσους όρους που δεν τους βάζει ο νους: 30,2 πόντοι, 11,3 ριμπάουντ, 8,5 ασίστ, 2,7 κλεψίματα και 2,2 τάπες. Πρώτος μεταξύ όλων των παικτών των δύο ομάδων, σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Απολαυστικός, ακόμη κι όταν η κόπωση τού είχε κόψει την ανάσα. Αλλά δεν ήθελε να καθίσει στον πάγκο. Και δεν κάθισε.
«Πριν από δύο χρόνια, όταν επέστρεψα, είπα ότι θέλω να πάρουμε το Πρωτάθλημα. Τα έδωσα όλα. Αίμα, δάκρυα, ιδρώτα. Κλίβελαντ, αυτό είναι για σένα. Οταν με ξεγράφουν, παίζω καλύτερα – και αυτό έκανα. Πλέον, είμαι σπίτι μου». Ο ΛεΜπρόν έβγαλε τη συναισθηματική φόρτιση του κορυφαίου μπασκετμπολίστα των ημερών μας που πολλοί τον αμφισβήτησαν. Του ανθρώπου που, ακόμη κι αν δεν είναι ο καλύτερος (περί ορέξεως…), ασφαλώς είναι ο κυρίαρχος των Τελικών. Οχι μόνον των φετινών. Το είχε επιχειρήσει και πέρυσι, να πάρει τον τίτλο μόνος του, πάλι απέναντι στους Ουόριορς. Τότε, δεν τα είχε καταφέρει. Μάλιστα, αν και μέτρησε 35,8 πόντους, 13,8 ριμπάουντ κι 8,8 ασίστ, κατά μέσο όρο, δεν του είχαν δώσει ούτε τον τίτλο του MVP.
Είτε μας αρέσει το μπάσκετ που παίζει ο… σούπερμαν των Καβαλίερς είτε όχι, οι παραστάσεις του ΛεΜπρόν στους Τελικούς της τελευταίας διετίας αμφισβητούν τα ανθρώπινα όρια. Πριν από λίγο καιρό, ξεπέρασε τους 25.000 πόντους. Εγινε ο 20ος -μόλις- στην ιστορία του ΝΒΑ και ο νεώτερος -μακράν- που τα κατάφερε. Στις 12 από τις 13 σεζόν του στο ΝΒΑ, μετράει τουλάχιστον 25 πόντους, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και ένα κλέψιμο, κατά μέσο όρο. Σπάνιο και δύσκολο να καταρριφθεί. Σπάνιο, αν αναλογιστεί κανείς πως θρύλοι του μπάσκετ όπως ο Λάρι Μπερντ και ο Μάικλ Τζόρνταν είχαν μόλις τέσσερις και τρεις σεζόν, αντίστοιχα, με τη συγκεκριμένη επίδοση. Δύσκολο, επειδή ο «Βασιλιάς», στα 31 του, έχει ακόμα αρκετά χρόνια καλού μπάσκετ μπροστά του. Ποιος να ξέρει, πού θα σταματήσει;
Προσπάθησε, δούλεψε, έμαθε και άλλαξε το μονότονο επιθετικό παιχνίδι που έπαιζε νεότερος. Ο ΛεΜπρόν είναι case study εξέλιξης παίκτη
Οσοι δεν τον «πάνε», έλεγαν -πριν από μερικά χρόνια- ότι «ακόμη δεν έχει πάρει Πρωτάθλημα». Αδιαφορούσαν για το γεγονός οτι οι Καβαλίερς… πάτωσαν, μετά την αποχώρησή του. Αλλά και για το ότι ο μέγας Μάικλ Τζόρνταν ήταν ήδη 28 ετών, όταν κατέκτησε το πρώτο του δαχτυλίδι. Ελεγαν, επίσης, ότι ξέρει μόνο να καρφώνει. Για τους επικριτές του, τα ασύγκριτα σωματικά του προσόντα αποτελούσαν αδιόρθωτο ελάττωμα. Δεν ήθελαν, καν, να δουν τη θεαματική εξέλιξή του. Το πόσο καλύτερος γινόταν -και γίνεται- χρόνο με τον χρόνο.
Κάποτε, ναι. Εκμεταλλευόταν τη θηριώδη διάπλασή του και έπαιζε ένα «άγουρο», μονότονο επιθετικό παιχνίδι. Βλέπετε, δεν είχε την τύχη να πάει σε κολέγιο. Μεγάλωσε, όμως. Προσπάθησε, δούλεψε, έμαθε, άλλαξε. Στην άμυνα είναι «βράχος». Στην επίθεση, ασυγκράτητος. Στο transition, ο καλύτερος ever. Εχει τελειοποιήσει την πάσα του και με τα δύο χέρια, έχει σταθεροποιήσει το μακρινό του σουτ. Στο… ρεπερτόριό του πρόσθεσε και δυο τρεις κινήσεις με πλάτη στο καλάθι. Πλέον, είναι μια περίπτωση για case study. Κι ας μην μας αρέσει το… μπρουτάλ στιλ του.
Δούλεψε -και δουλεύει- πολύ σκληρά. Σπάνιο για έναν αθλητή, ο οποίος εκτιμάται πως στα 13 χρόνια καριέρας του στο ΝΒΑ έχει κερδίσει 171 εκατ. δολάρια, μόνο από τα συμβόλαια με τις ομάδες του. Που εισπράττει περίπου 40 εκατ. δολάρια τον χρόνο από διαφημίσεις κι άλλες εξωαγωνιστικές δραστηριότητες. Που αυτή την εποχή αμείβεται, από τους Καβαλίερς, με 21 εκατ. δολάρια ετησίως – δηλαδή με το ανώτατο όριο του salary cap. Δουλεύει και έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον Ιούλιο του 2014 ο ΛεΜπρόν δεν θέλησε να δεσμευτεί για πάνω από μια διετία. Προβλέποντας ότι, μετά τη διαπραγμάτευση για το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο στο ΝΒΑ, το salary cap θα αυξηθεί θεαματικά.
«Κουβάλησε» την ομάδα του στην πλάτη του, στα τρία τελευταία ματς, ακριβώς όπως το κάνουν οι σπουδαίοι αθλητές – όχι απλώς οι καλοί
Οι Ουόριορς ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν τον δεύτερο διαδοχικό τίτλο τους και να κηρύξουν την έναρξη της «χρυσής εποχής» τους. Αλλά, εδώ και μερικές εβδομάδες, έδιναν την εικόνα ομάδας που χτυπήθηκε από τυφώνα. Ο Μπόγκουτ είχε βγει νοκ-άουτ, ο Ιγκουοντόλα δυσκολευόταν να περπατήσει, ο Γκριν δεν ήταν στα καλύτερά του, ο Κάρι -πλέον- δεν είναι καν ο κορυφαίος της δικής του ομάδας. Οσο προχωρούσε η σειρά των Τελικών, οι περυσινοί πρωταθλητές έδειχναν να ξεμένουν από δυνάμεις. Ενώ οι «Καβς» σου έδιναν την εντύπωση ότι μπορούν να παίξουν… άλλα επτά ματς.
Με συμπαραστάτες τους Ιρβινγκ και Λαβ, που πέρυσι ήταν τραυματίες, ο ΛεΜπρόν «κουβάλησε» την ομάδα του στην πλάτη του, στα τρία τελευταία ματς, ακριβώς όπως το κάνουν οι σπουδαίοι αθλητές – όχι απλώς οι καλοί. Και απέδειξε πως, παρά τις αφύσικες επιδόσεις του Στεφ Κάρι την τελευταία διετία, παραμένει ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο.
Επιπλέον, έγραψε την Ιστορία του ΝΒΑ αλλιώς. Μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος από τους Καβαλίερς, η συζήτηση για την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών (η οποία είχε ανοίξει όταν στην κανονική περίοδο οι Ουόριορς είχαν καταρρίψει το 72-10 των Μπουλς της σεζόν 1995-1996, με 73 νίκες σε 82 αγώνες), πήγε περίπατο. Οι προ εικοσαετίας Μπουλς, όχι μόνον είχαν πάρει τον τίτλο, αλλά και είχαν χάσει μόλις τρία από τα 18 παιχνίδια τους στα playoffs. Μέτρησαν ένα συνολικό ρεκόρ 87-13. Οι φετινοί Ουόριορς, μετά τις 15 νίκες και τις 9 ήττες στα playoffs, έγραψαν 88 νίκες και 18 ήττες.
Μέχρι και η Ριάνα υποκλίθηκε στον ΛεΜπρόν. Μετά τη λήξη του αγώνα «ανέβασε» στο Instagram μία φωτογραφία του αγκαλιά με το τρόπαιο του Πρωταθλήματος, αλλά και αυτό του MVP. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας αντηλιακό, σχημάτισε πάνω στο κορμί της το Νο 23. Στην τρίτη της ανάρτηση, όλοι κατάλαβαν τι ήταν αυτό που την ενθουσίασε περισσότερο. Σε μια φωτογραφία του Στεφ Κάρι, σχολίασε: «Ελεγαν πως είναι μεγαλύτερος παίκτης από τον ΛεΜπρον…».