Ένας όχλος εγκάθετων Γκρίζων Λύκων αλλά και φανατισμένων πολιτών, έλαβε ευθεία εντολή από τον πρόεδρο της Τουρκίας να λιντσάρει τον εκδότη-αρθογράφο της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αφρίκα», Σενέρ Λεβέντ, επειδή επέκρινε την στρατιωτική επιχείρηση της Άγκυρας σε κουρδικό θύλακα της Συρίας, συγκρίνοντάς την με την επιχείρηση εισβολής στη Κύπρο το 1974. Ο κ. Λεβέντ, που εδώ και τέσσερις δεκαετίες αγωνίζεται με το θάρρος τη γνώμης του να πείσει ότι η επανένωση της Κύπρου είναι, και πρέπει να είναι, θέμα μόνο των δύο κοινοτήτων της, ζει και πάλι ημέρες τρόμου στην κατεχόμενη Λευκωσία όπου κατοικεί και εργάζεται.
Πριν από λίγες ημέρες, εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι κατέβηκαν στους δρόμους και εκδήλωσαν την αντίθεσή τους στις επιθέσεις που δέχεται, στο πρόσωπο του Σενέρ Λεβέντ, ο ελεύθερος τουρκοκυπριακός Τύπος από τον Ταγίπ Ερντογάν. Υπενθυμίζεται ότι μόλις ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων στη Συρία, ο Ερντογάν προειδοποίησε πως όποιος Τούρκος εναντιωθεί σε αυτήν, «θα υποστεί τις δέουσες συνέπειες». Δεν χρειάζεται να έχεις φαντασία για να καταλάβεις ποιες μπορεί αυτές να είναι. Έτσι, μόλις κυκλοφόρησε η «Αφρίκα» την περασμένη Δευτέρα με πρώτο θέμα αυτήν την είδηση, και με το σχόλιο ότι «είναι η δεύτερη φορά, μετά την εισβολή στη Κύπρο το 1974, που η Τουρκία πραγματοποιεί στρατιωτική επιχείρηση σε άλλη χώρα, με την πρόφαση πως είναι ειρηνική», ο Ερντογάν άστραψε και βρόντηξε, διαμηνύοντας «στους αδερφούς στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, να δώσουν σε αυτά τα αηδιαστικά γραφόμενα την δέουσα απάντηση». Με απλά λόγια: λιντσάρετε τον Λεβέντ.
Η εντολή εκτελέστηκε αμέσως. Σε χρόνο ρεκόρ, ομάδες αγανακτισμένων συγκεντρώθηκαν κάτω από τα γραφεία της εφημερίδας, και άρχισαν να σπάνε πόρτες και τζάμια πετώντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, και εκτοξεύοντας συνθήματα εναντίον του «προδότη Σενέρ», ή του «προδότη σκύλου», που πρέπει κατά τη γνώμη τους «να πεθάνει». Εκείνη την ώρα εργάζονταν δημοσιογράφοι στα γραφεία τους. Οι φανατικοί εθνικιστές όρμησαν μέσα στο κτίριο, ανέβηκαν στον πρώτο όροφο, κατέβασαν την ταμπέλα της «Αφρίκα» και άρχισαν να κινούνται προς τα γραφεία των συντακτών. Εκείνη τη στιγμή επενέβη η αστυνομία, και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Ο Σενέρ Λεβέντ είχε φυγαδευτεί λίγο πριν. Και έκτοτε ζει υπό την προστασία φίλων του, και με τον φόβο ότι η ζωή του κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή.
Περίπου 200 Τουρκοκύπριοι σχημάτισαν κύκλο γύρω από τα γραφεία της «Αφρίκα», και κάνουν αυτό που η αστυνομία εκεί δεν δύναται: να προστατεύουν από τους Γκρίζους Λύκους και τους λοιπούς φανατικούς που μονίμως παραμονεύουν.
Την επόμενη ημέρα ο Σενέρ Λεβέντ, 70 ετών, έγραψε τα εξής στην «Αφρίκα», αλλά και στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα «Ο Πολίτης» στην οποία επίσης αρθρογραφεί:
«Γράφω εδώ και τόσα χρόνια, αλλά δεν ξέρω πώς να αρχίσω αυτό το άρθρο. Από πού να αρχίσω; Πώς να αρχίσω; Σκοτείνιασε ο καιρός. Και αυτή τη στιγμή είναι νύκτα. Μπροστά στην εφημερίδα μας συμβαίνει ό,τι και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Γίνεται χαμός. Αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά τα πράγματα από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Υπάρχουν μάζες που ήρθαν για να μας υποστηρίξουν. Δημιούργησαν ένα ανθρώπινο τείχος μπροστά από την εφημερίδα μας. Περιμένουν εκείνους που θα έρθουν από απέναντι.
Ποιοι θα έρθουν από απέναντι; Εκείνοι που φωνάζουν ο Αλλάχ είναι μεγάλος! Εκείνοι που βράζουν στο ίδιο καζάνι με αυτούς που ήρθαν το πρωί. Δηλαδή, οι δύο ομάδες είναι η μια απέναντι από την άλλη. Ανάμεσά τους μπήκε η μονάδα άμεσης δράσης. Οι απέναντι έρχονται κραυγάζοντας «πεθαίνω Τουρκία μου, πεθαίνω». Ο αέρας είναι βαρύς σαν μολύβι. Η ατμόσφαιρα τεταμένη πολύ. Μπορεί να συμβούν τα πάντα ανά πάσα στιγμή».
Η κυπριακή κυβέρνηση και τα κόμματα, καταδίκασαν την επίθεση κατά του Λεβέντ. Έγιναν και διαβήματα από ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες. Εκείνο, ωστόσο, που σημειώνεται ως παράφωνη εξαίρεση, είναι η απουσία δυναμικής αντίδρασης από ελληνοκύπριους πολίτες, κυρίως τους νέους. Θα περίμενε κάποιος, τουλάχιστον οι φοιτητές, να στέκονταν δυναμικά αλληλέγγυοι προς τους συμπατριώτες τους της άλλης πλευράς. Αυτοί που επιχείρησαν να λιντσάρουν τον εκδότη της «Αφρίκα», βγαίνουν από την ίδια μήτρα με εκείνους που δολοφόνησαν το 1996 στη Δερύνεια τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού. Ήταν και εκείνοι της Άγκυρας οι Γκρίζοι Λύκοι, και πλάι τους έστεκε τότε, φωτογραφίζοντας το λιντσάρισμα του πρώτου και την εκτέλεση του δεύτερου, ο αξέχαστος Ραούφ Ντενκτάς.
Η επίθεση κατά του Σενέρ Λεβέντ, κατόπιν ευθείας εντολής από την Άγκυρα, συνέβη μία εβδομάδα πριν από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών εδώ στη Κύπρο. Είναι, ίσως, οι πιο υποτονικές εκλογές που έχουν γίνει από το 1974 μέχρι σήμερα. Το εθνικό θέμα (η συνεχιζόμενη κατοχή του μισού σχεδόν εδάφους του νησιού), και η αποτυχία όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα να βρουν λύση, πέρασε μάλλον στα μικρά γράμματα της προεκλογικής ατζέντας. Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς είναι ότι η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων θα ψηφίσει με γνώμονα την ησυχία τους. Είναι στο έβγα της κρίσης, λεφτά έχουν αρχίσει πάλι να ζεσταίνουν τα πορτοφόλια τους, όπως μου είπε και ο περιπτεράς μου, «δεν είναι καιρός, κύριε Χρήστο, για άλλες εντάσεις».
Το μόνο που δεν μου είπε ήταν «τι το ‘θελε κι αυτός ο κύριος Σενέρ ετούτο το δημοσίευμα;»