Για ποιο λόγο θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την πολιτική; Δεν σας λέω για αυτούς που διατηρούν σχέση πεπρωμένου με την εξουσία ή για εκείνους που έχουν ξεχάσει να κάνουν ο,τιδήποτε άλλο στη ζωή τους. Σας δείχνω έναν πετυχημένο επαγγελματία, με καλή ακαδημαϊκή μόρφωση και καθαρό μυαλό. Τι είναι αυτό που μπορεί να τον βγάλει στη λαϊκή με ένα ξύλινο χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο; Ποια ιδέα μπορεί να του ρουφήξει τον τραπεζικό λογαριασμό για να τυπώσει φυλλάδια, να κάνει site και να προσλάβει social media manager;
Ας αφήσουμε στην άκρη τα προσχήματα. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που ενδιαφέρονται να μπουν στην πολιτική. Στην πρώτη ανήκουν εκείνοι που πολιτεύονται μήπως και αισθανθούν στον ουρανίσκο τους την ηδονική γεύση της εξουσίας. Κοινώς, πέρα από τον μισθό, να στήσουν και πέντε παράλληλες δουλειές, να αναδειχθούν σε παράγοντες τοπικής δύναμης. Στη δεύτερη κατηγορία κυριαρχούν τα κοινά ψώνια, εκείνοι που συνήθως καίγονται όπως τα μυγάκια στη λάμπα. Και στην τρίτη κατηγορία βρίσκεται η μειοψηφία: οι άνθρωποι που, όντας πετυχημένοι και εξαιρετικά δημιουργικοί, αποφασίζουν να κινηθούν προς τα κοινά με διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς, εμπλουτισμένη, φυσικά, με τις ανάλογες δόσεις προσωπικής φιλοδοξίας. Αυτοί έχουν το πιο αδύναμο στομάχι και τις λιγότερες αναστολές για αποχώρηση, όταν τα πράγματα συγκρούονται με την ηθική τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ελπίζει ότι θα υλοποιήσει μία καινοτομία για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Η Νέα Δημοκρατία δημιουργεί μητρώο πολιτικών στελεχών, δηλαδή μία οργανωμένη δεξαμενή ανθρώπινων πόρων. «Απευθυνόμαστε σε αυτούς που δεν γνωρίζουμε, όχι στα ήδη ενεργά πολιτικά στελέχη» λέει ο Μητσοτάκης. Και προσθέτει ότι δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα στους πολιτευτές του κόμματος. Δηλαδή κάνει casting με σκοπό τη μέγιστη δυνατή ανανέωση του ψηφοδελτίου και του στελεχιακού δυναμικού. Πώς θα γίνει αυτό; Σε λίγες μέρες η Νέα Δημοκρατία θα παρουσιάσει μία online πλατφόρμα, η οποία θα υποδέχεται βιογραφικά και προτάσεις ανθρώπων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προσεγγίσουν το κόμμα μέσα από τις παραδοσιακές δομές. Ολοι αυτοί θα αξιολογούνται από τη Διεύθυνση Διαχείρισης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού και, θεωρητικά πάντα, θα αξιοποιούνται με τον πιο αποδοτικό τρόπο. «Κάποιος μπορεί να είναι πολύ ουσιαστικός στην παραγωγή πολιτικής σκέψης, αλλά να μην τον αντέχει η κάμερα, άρα θα αξιοποιηθεί σε θέσεις που δεν απαιτούν προβολή» λένε χαρακτηριστικά. Δεν είναι κακό, δεν είναι διόλου κακό. Καλύτερο από το να «ψωνίζεις» στελέχη μόνο από τον συνδικαλισμό και τα Πανεπιστήμια. Αρκεί βέβαια να δουλεύει κάτι τέτοιο. Μπορεί να δουλέψει; Δύσκολο. Διότι εδώ ο Μητσοτάκης δεν προσπαθεί, απλώς, να ανανεώσει το στελεχικό δυναμικό του. Κυρίως επιχειρεί να παρακάμψει τον αναχρονιστικό μηχανισμό των κομματαρχών του. Πώς θα πει στον επαρχιώτη κομματάρχη, στον άνθρωπο που του κρέμασε το πορτρέτο στη Νομαρχιακή, ότι το ψηφοδέλτιο θα έχει ονόματα που δεν γνωρίζει ή δεν εγκρίνει; Πώς θα βάλει στο ίδιο ψηφοδέλτιο έναν σημερινό βουλευτή και ένα νέο στέλεχος που έρχεται με φόρα να του πάρει τη θέση;
Εβλεπα τον Μητσοτάκη να μιλάει μπροστά από τις διαφάνειες που παρουσίαζε. Γρήγορα, σύντομα, καθαρά, χωρίς τις μεγαλοστομίες που απαιτεί η πολιτική. Και μετά σηκώθηκε η Ρεβέκκα Πιτσίλκα, διευθύντρια ανθρώπινου δυναμικού. Ηταν μία παρουσίαση εταιρικού τύπου σε δημοσιογράφους και πρόσωπα με επιρροή στα social media. Ο Κυριάκος εμφανίζεται περίπου ως CEO. Αυτό το βλέπεις θετικά αν έχεις λουστεί όλο το λίπος της παλαικομματικής αισθητικής. Απλώς δεν ξέρεις πόσο μπορεί να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που αντιλαμβάνεται την πολιτική με όρους στυγνής συναλλαγής και λαϊκού θεάματος. Μένει, βέβαια, να ελεγχθεί και η ειλικρίνεια των προθέσεων του Μητσοτάκη. Με ποιους σκοπεύει να πάει και ποιους σκοπεύει να αφήσει. Με ποιους θα συγκρουστεί και με ποιους θα συμμαχήσει. Γιατί πριν αξιοποιήσει τους δημιουργικούς ανθρώπους που ψάχνει, πρέπει πρώτα να τους εμπνεύσει.