Τα γενέθλιά του είχε το περασμένο Σάββατο ο Κερκ Ντάγκλας, κλείνοντας τα 102 του χρόνια και το γεγονός γιορτάστηκε δεόντως, πρωτίστως από τον γιο του, Μάικλ, ο οποίος ανάρτησε μια φωτογραφία του πατέρα του στο Facebook με την λεζάντα «102 ετών κι ακόμη το’ χει».
Ο υπεραιωνόβιος πλέον «Σπάρτακος» είναι ο τελευταίος εν ζωή θρύλος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, των δεκαετιών του 1940 και 1950.
Γεννημένος στο Άμστερνταμ της Νέας Υόρκης στις 9 Δεκεμβρίου του 1916, μετανάστης πρώτης γενιάς, από Εβραίους γονείς μετανάστες από τη Λευκορωσία, ο Κερκ Ντάγκλας, με πραγματικό όνομα Ισούρ Ντανιέλοβιτς, έζησε πολύ φτωχικά παιδικά χρόνια, πουλώντας κουλούρια σε ανθρακωρύχους της περιοχής ή εφημερίδες, ενώ όπως έχει πει ο ίδιος άλλαξε συνολικά σαράντα δουλειές μέχρι να μπει στο χώρο του θεάματος.
Παρά τις τρεις του υποψηφιότητες για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, ο Ντάγκλας δεν κέρδισε ποτέ το αγαλματίδιο.
Το 1996 η Ακαδημία τον βράβευσε με Τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική συνεισφορά στην 7η τέχνη. Τον Ιανουάριο του 1981 έλαβε από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Τζίμι Κάρτερ το Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Για τη συμβολή του στη βιομηχανία κινηματογράφου, ο Ντάγκλας έχει ένα αστέρι στο νούμερο 6263 της Λεωφόρου της Δόξας του Χόλιγουντ -μάλιστα, το αστέρι του στη Λεωφόρο της Δόξας είναι ένα από τα τέσσερα που έχουν κλαπεί (μαζί με εκείνα των Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέγκορι Πεκ και Τζιν Όντρι) κι έχουν έπειτα αντικατασταθεί.
Η παιδική και νεανική του ζωή είναι φανερό ότι διαμόρφωσε το χαρακτήρα του, καθώς πάντα υπήρξε κοντά στους αδύνατους, τους κατατρεγμένους, ιδεολόγος, πολέμιος της μισαλλοδοξίας. Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή του, με αφορμή ένα γράμμα που έστειλε προς όλους τους υποψήφιους Προέδρους ενόψει των τελευταίων εκλογών: «Τους υπενθύμισα ποια ήταν η Κου Κλουξ Κλαν, το γεγονός ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ζει σε ένα σπίτι, τον Λευκό Οίκο, που έχτισαν σκλάβοι. Δεν μπορούμε να σβήσουμε τα βαριά λάθη του παρελθόντος, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε εναντίον κάθε μορφής διάκρισης. Σκέφτομαι τον Πάπα Φραγκίσκο, μια αξιόλογη προσωπικότητα για όλες τις θρησκείες. Και το λέω εγώ που είμαι Εβραίος».
Παράλληλα, ο Κερκ Ντάγκλας δεν είναι από τους τύπους που όταν πλούτισε και απέκτησε αίγλη και κύρος, ξέχασε την φτώχεια τη δική του και των βιοπαλαιστών με τους οποίους συναναστράφηκε στα νιάτα του. Συνέχισε και συνεχίζει να προσφέρει όπου μπορεί. Άλλωστε, το φιλανθρωπικό του έργο αποτελεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην προσωπική του ιστορία.
Ο Μάικλ είχε πει για τον πατέρα του ότι «τα πρώτα 50 χρόνια της ζωής του προσπάθησε να ανέβει στην κορυφή και τα υπόλοιπα 50 δίνοντας όλα όσα είχε σε φιλανθρωπίες».