Η ερώτηση που δέχεται όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό ο 52χρονος Μπεν Στίλερ, είναι αν αποφάσισε να έρθει σε επαφή με την πιο σκοτεινή πλευρά του, ακολουθώντας τα χνάρια ταλαντούχων συναδέλφων του, όπως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς και ο Τζιμ Κάρεϊ, οι οποίοι, έχοντας καθιερωθεί κατά κύριο λόγο ως κωμικοί ηθοποιοί, κάποια στιγμή ένιωσαν την ανάγκη να ξανασυστηθούν με το κοινό τους.
Οπως αναφέρει ολοσέλιδο αφιέρωμα της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica, ο Στίλερ δεν ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του, δεν αποκηρύσσει ρόλους που τον έκαναν διάσημο, όπως ο «Zoolander». Απλώς, ήρθε η στιγμή να δοκιμαστεί και σε άλλα πράγματα. «Δεν γίνεται να γελάμε μόνο. Η πραγματικότητα υπερβαίνει τη μυθοπλασία» λέει χαρακτηριστικά.
Πάντως τα γονίδια κωμωδίας που έχει, ήταν λογικό να τον απασχολήσουν για δύο δεκαετίες στον χώρο των πιο ανάλαφρων και διασκεδαστικών ταινιών. Γιος δύο κωμικών ηθοποιών, του Τζέρι Στίλερ και της Αν Μεάρα, δεν μπορούσε να πέσει και πολύ μακριά από τη μηλιά στην αρχή της καριέρας του.
Τώρα λοιπόν που τα μαλλιά του έχουν γκριζάρει και οι θαυμάστριές του ομολογούν ότι τον βρίσκουν πιο γοητευτικό από ποτέ, επιστρέφει πίσω από τις κάμερες, όχι για να σκηνοθετήσει ακόμα μία κωμωδία, αλλά ως σκηνοθέτης της αστυνομικής μίνι σειράς «Escape at Dannemora» που θα αρχίσει να προβάλλεται από τις 4 Δεκεμβρίου του 2018. Με πρωταγωνιστές τους Μπενίσιο ντελ Τόρο, Πατρίσια Αρκέτ και Πολ Ντέινο, υπόσχεται καταιγιστική δράση και ψυχογράφημα ηρώων με φόντο ένα σχέδιο απόδρασης από τη φυλακή.
«Σε αυτό το σημείο της ζωής και της καριέρας μου, προτιμώ την ωμή αλήθεια. Η Πατρίσια Αρκέτ το κατάλαβε πολύ καλά αυτό και δέχτηκε να πάρει σαράντα κιλά για τις ανάγκες του ρόλου, με τον οποίο έχει κάνει καταπληκτική δουλειά. Εβαλε προσθετικά δόντια και μία ανεκδιήγητη ξανθιά περούκα. Δεν την ενδιέφερε να κάνει την ωραία, ούτε να υποδυθεί μία αξιολάτρευτη ηρωίδα. Ο Μπενίσιο ντελ Τόρο δεν την αναγνώρισε στα γυρίσματα!» εξηγεί ο Στίλερ για την απόφασή του να σκηνοθετήσει τη συγκεκριμένη σειρά.
Ο Στίλερ, ο οποίος από μικρός ήταν μεγάλος φαν της ταινίας «Το Εξπρές του Μεσονυχτίου» του Αλαν Πάρκερ, αποφάσισε λοιπόν να ασχοληθεί με τη σκοτεινή πλευρά του σωφρονιστικού συστήματος, που είναι «ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης και επιβολής ανάμεσα σε φύλακες και κρατούμενους».
Οσο για τα πράγματα που τον βοηθούν να ξεφύγει σε ένα πιο ασφαλές μέρος όταν νιώθει το σκοτάδι να πυκνώνει γύρω του: «Μου αρέσει να ψαχουλεύω σε κούτες με παλιά μου παιχνίδια. Ενα μπαστούνι του baseball μπορεί να με γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, να θυμηθώ τι ακριβώς ένιωθα όταν το πρωτοπήρα στα χέρια μου». Και κάπως έτσι, ο Μπεν Στίλερ σοβάρεψε καλλιτεχνικά, διατηρώντας όμως, την απευθείας σύνδεση με τη σωτήρια παιδικότητά του.