Στη Σουμάτρα της Ινδονησίας βρέθηκε και καταγράφηκε το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου, μία Ραφλέσια τουά-μουντάε, η οποία ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ που είχε καταγράψει μία Ραφλέσια αρνόλντι, επίσης στη Σουμάτρα, σύμφωνα με τον Guardian.
Το φυτό ανθίζει για μόλις μερικές ημέρες και διαθέτει πέντε κόκκινα πέταλα με λευκές κηλίδες. Το προηγούμενο μεγαλύτερο Ραφλέσια είχε μέγεθος 1 μέτρο και 7 χιλιοστά, ενώ το νέο 1 μέτρο και 11 εκατοστά και σε βάρος ξεπερνά τα 10 κιλά.
H Ραφλέσια δεν είναι το μόνο γιγαντιαίο λουλούδι του κόσμου, όμως είναι το μοναδικό που δεν έχει φύλλα, κοτσάνι, άρα δεν μπορεί και να φωτοσυνθέσει και επίσης κατάλληλες ρίζες για να πάρει νερό και συστατικά από το έδαφος που θα συντηρήσουν το μέγεθός του.
Ετσι, αντλεί τις θρεπτικές ουσίες και την ενέργεια από άλλα αμπελοειδή φυτά που βρίσκονται γύρω του. Είναι ουσιαστικά παρασιτικό φυτό και, όσο δυσάρεστη και αν είναι για τους ανθρώπους η μυρωδιά του, δεν προορίζεται γι’ αυτούς.
Αποσκοπεί στο να προσελκύσει μύγες, που ψάχνουν μέρος για να εναποθέτουν τα αυγά τους. Η οσμή του θανάτου ίσως είναι εκείνο που αρχικά προσελκύει τις μύγες στο λουλούδι, που και εμφανισιακά έχει τα χρώματα και την υφή σάρκας που σαπίζει.
Η υφή της είναι σαν μουλιασμένο σφουγγάρι και έχει διάφορα εξογκώματα. Υπάρχουν τουλάχιστον 10 είδη της ίδιας οικογένειας, με παρόμοια χαρακτηριστικά και όλα με τη χαρακτηριστική μυρωδιά της σάπιας σάρκας.
Το μυστήριο της προέλευσής της άρχισε να λύνεται όταν στο πλαίσιο έρευνας για την κατανόηση του τρόπου που τα ανθοφόρα φυτά κατάφεραν μέσα σε ένα γεωλογικά μικρό χρονικό διάστημα να κατακυριεύσουν τον κόσμο, αναλύθηκαν 20.000 φυτά της τάξης των Μαλπιγοειδών.
Η τάξη αυτή εμφανίστηκε πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και γρήγορα διαφοροποιήθηκε, ώστε να δώσει ένα μεγάλο ποσοστό της σημερινής βιοποικιλότητας των τροπικών δασών.
Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στην Ιάβα της Ινδονησίας, μεταξύ του 1791 και του 1794, ωστόσο η φήμη του φυτού δεν είχε φτάσει στη Δύση παρά μόνο μέσα στον 19ο αιώνα, όταν το εντόπισαν στη Σουμάτρα.