Μεξικό, Ιαπωνία, Αυστραλία. Πολλές κουλτούρες του κόσμου έχουν συνδέσει το φαγητό σε εξωτερικούς χώρους -το γνωστό πικνίκ- με τα νεκροταφεία, όπως σημειώνει σχετικό άρθρο του ιταλικού Lonely Planet.
Oι οικογένειες στις χώρες αυτές, παίρνουν φαγητά και ποτά, τα φορτώνουν στο αυτοκίνητο και πηγαίνουν για ένα ολόκληρο μεσημέρι και τρώνε με θέα… τους τάφους των προγόνων τους.
«Με τον τρόπο αυτό θεωρούν πως διατηρούν ζωντανό το πνεύμα του αγαπημένου τους που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Το πικνίκ είναι μια έκφραση αγάπης στον νεκρό, πως παρόλο που έφυγε από την ζωή, το πνεύμα του συνεχίζει να βρίσκεται ακόμη στην οικογένεια, ειδικά την ώρα του φαγητού», επισημαίνει.
Η συνήθεια αυτή είναι εξαιρετικά δημοφιλής στην Ιαπωνία, όταν κατά το διάστημα Μαρτίου-Απριλίου, οι Ιάπωνες γιορτάζουν το «χανάμι», η ακριβής μετάφραση του οποίου είναι «βλέπω τα λουλούδια».
Πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο, το οποίο περιλαμβάνει αυτοσχέδια πικνίκ ανάμεσα στις ανθοφορούσες κερασιές, οι οποίες συναντώνται κυρίως σε ιαπωνικά νεκροταφεία.
Το ίδιο έθιμο ακολουθούν και οι Μεξικάνοι: την Ημέρα των Νεκρών (Dia de los Muertos), που γιορτάζεται στα τέλη Οκτωβρίου ή τις αρχές Νοεμβρίου κάθε χρόνο, ταυτόχρονα με το αμερικάνικο Χαλογουίν, πολλοί παίρνουν τις οικογένειες τους, στρώνουν κιλίμια δίπλα στους τάφους των προγόνων τους και τρώνε εντσιλάδας και φαχίτας με φόντο τα πατρογονικά μνήματα.
Από κοντά και οι Αυστραλοί – ειδικά οι Αβορίγινες – πολλοί εκ των οποίων προτιμούν να διοργανώνουν πικνίκ στο κοιμητήριο που βρίσκεται στο «Βουνό του Διογένη» μέσα στο εθνικό πάρκο του Χάνγκινγκ Ροκ.
Όπως μάλιστα, επισημαίνει το ιταλικό δημοσίευμα, η συνήθεια αυτή, για κάποιο διάστημα, πέρασε και στην αμερικανική κουλτούρα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε πολλοί κάτοικοι επέλεγαν να φάνε και να πιούνε δίπλα στους κεκοιμημένους συγγενείς τους…
