Μια ενδιαφέρουσα πρόταση –καθώς έρχεται σε αντίθεση με την κουλτούρα κατά των περιορισμών, αν όχι και κατά των εμβολίων, που αφέθηκε να κυριαρχήσει στον ΣΥΡΙΖΑ– κατέθεσε τη Δευτέρα ο Νίκος Φίλης, βουλευτής Α’ Αθηνών και τομεάρχης Παιδείας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο κ. Φίλης κάλεσε σε μια «πανστρατιά για την 3η δόση», επισημαίνοντας μια σειρά από προβληματικά στοιχεία, όχι μόνο για την επιδημιολογική κατάσταση της χώρας, αλλά ιδίως για τη μειωμένη προσέλευση των πολιτών στην αναμνηστική δόση. Τονίζοντας μάλιστα ότι «δεν είναι η στιγμή να χαϊδεύουμε αυτιά» –προφανώς αναφερόμενος σε κάποιους κομματικούς του συντρόφους που το κάνουν κατά σύστημα– ζήτησε να παύσει η ισχύς των πιστοποιητικών εμβολιασμού για όσους, σε εύλογο χρονικό διάστημα, δεν κάνουν την τρίτη αναμνηστική δόση του εμβολίου κατά της Covid-19.
Ο κ. Φίλης έκανε λόγο για μια μάζα «ανεμβολίαστων – εμβολιασμένων», οι οποίοι είναι όσοι εμβολιάστηκαν μεν πλήρως την περασμένη άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά διστάζουν ή αποφεύγουν να κλείσουν ραντεβού για την αναμνηστική, με συνέπεια να έχουν μειωμένη ανοσία.
Φυσικά, ο κ. Φίλης δεν απέφυγε να ασκήσει και σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, η οποία κατά την άποψή του, «για μια ακόμη φορά έχει πιαστεί στον ύπνο της ανεμελιάς και της επικοινωνιακής διαχείρισης».
Στο κείμενό του σημείωσε: «Την εξέλιξη των εμβολιασμών την παρακολουθώ ανήσυχος. Σύμφωνα με το European Centre for Disease Prevention and Control η Ελλάδα βρίσκεται στο 70% στους ενήλικες 18+, έναντι 80 ως 92% (!) στις πιο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, βόρεια και δυτικά. Μια πολύ κρίσιμη διαφορά στην επίτευξη συλλογικής ανοσίας. Αλλά πόσο έχουμε αποτύχει στο μέτωπο του εμβολιασμού, έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη», ανέφερε, για να προσθέσει:
«Αντίθετα, δεν διαπιστώνω να απασχολεί κυβέρνηση και ΜΜΕ πόσο πίσω έχουμε μείνει -ιδιαιτέρως- στην 3η δόση. Σκαλίζοντας λίγο τα ημερήσια νούμερα εμβολιασμών και τα ανάλογα τον Απρίλιο, όταν δηλαδή υλοποιούνταν με σχετική ορμή ο αρχικός εμβολιασμός, βλέπω ένα ημερήσιο έλλειμμα που ξεπερνά τα 20.000 άτομα (600.000 τον μήνα). Συγκεκριμένα, έναντι 950.000 πολιτών που είχαν εμβολιαστεί πλήρως μέχρι τις 30 Απριλίου και θα έπρεπε εντός του Οκτωβρίου να λάβουν την «αναμνηστική» δόση, μόλις 350.000 άτομα φαίνεται να το έπραξαν. Αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα αντιστροφής της κατάστασης, το έλλειμμα αυτό καθημερινά θα μεγαλώνει.
»Το έλλειμμα στην τρίτη δόση μεταφράζεται σε έναν τεράστιο αριθμό συμπολιτών των οποίων η ανοσία που διέθεταν έχει πλέον ατονήσει. Μια μάζα “ανεμβολίαστων – εμβολιασμένων”, αν μπορεί να τους ονομάσει κανείς έτσι. Τόσο μεγάλη, ώστε να ανησυχούμε ότι οι ήδη άσχημοι δείκτες της πανδημίας θα εκτροχιαστούν τελείως. Αν δεν αλλάξει κάτι, πολύ σύντομα, στα 4 εκατ. των εντελώς ανεμβολίαστων θα έχουν προστεθεί άλλα 2 εκατ. (εκείνων χωρίς αναμνηστική δόση), προοιωνίζοντας μια εξαιρετικά αρνητική, να μην προδικάσω λέγοντας θανατηφόρα, εξέλιξη. Κι αυτό, ενώ οι έρευνες δείχνουν (βλ. Ισραήλ, 29.10.21) ότι η προστασία που παρέχεται σε όσους έχουν κάνει την 3η δόση αυξάνει ως και 93%.
»Με προβληματίζει πώς, πολίτες οι οποίοι έσπευσαν και έδωσαν με ιδιαίτερο πάθος τη μάχη των εμβολιασμών, σήμερα δεν προσέρχονται με την ίδια ορμητικότητα για την αναμνηστική δόση. Τι τρέχει; Το αποδίδω στη γενική εικόνα χαλαρότητας και λήξης του υγειονομικού συναγερμού που κήρυξε μια παντελώς ανίκανη και αδιάφορη κυβέρνηση. “Βοηθάει” βέβαια και η κούραση των πολιτών. Μια πολύ χρήσιμη έρευνα – δημοσκόπηση του Ινστιτούτου ΕΝΑ ανέδειξε τι μας ώθησε να εμβολιαστούμε ως τώρα: με μεγάλη διαφορά, ο κυριότερος λόγος είναι η ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και στους οικείους, μαζί βέβαια με την ανησυχία για την προσωπική μας υγεία. Σε δεύτερο βαθμό, η εύλογη επιθυμία για επιστροφή στην κοινωνική ζωή, χωρίς άλλη απομόνωση, λοκ-ντάουν ή διαρκή τεστ.
»Αυτό το πνεύμα συλλογικής κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης θα έπρεπε με κάθε μέσο να διεγείρουν οι υπεύθυνες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Είναι εξαιρετικά επείγον. Να κηρύξουμε πανστρατιά για την 3η δόση. Είναι καθήκον της κοινωνικής Αριστεράς και όλου του προοδευτικού κόσμου να το πράξουν.
»Και κάτι τελευταίο και ίσως όχι ιδιαίτερα δημοφιλές. Δεν είναι η στιγμή όμως να χαϊδεύουμε αυτιά. Σε εύλογο χρονικό διάστημα (π.χ. ένα μήνα μετά την παρέλευση 6μήνου από τον πλήρη αρχικό εμβολιασμό) θα πρέπει προφανώς να παύει η ισχύς των πιστοποιητικών ελεύθερης πρόσβασης σε εργασία, πολιτιστικές δραστηριότητες, εστίαση, μεταφορές. Συμπολίτες που θα έχουν απολέσει μέγα μέρος της ανοσοποιητικής τους ικανότητας θα ήταν ανεύθυνο και επικίνδυνο να εξακολουθούν να κυκλοφορούν ως “πλήρως εμβολιασμένοι”. Οφείλουμε να μιλήσουμε και για αυτό».