The Mainichi
Μια σεξουαλική επανάσταση για τη συντηρητική Ιαπωνία
Το 2005 η Wall Street Journal τη συμπεριέλαβε στη λίστα με τις 50 γυναίκες, παγκοσμίως, που «αξίζουν την προσοχή» μας. Το 2009 ο νεολογισμός «katsumer», όπως αποκαλούνται οι εκατομμύρια γυναίκες οπαδοί της, ανακηρύχτηκε λέξη της χρονιάς στην Ιαπωνία. Αφότου εργάστηκε, ως σύμβουλος, για την McKinsey και την JP Morgan, η 49χρονη σήμερα Καζούο Κατσουμά κατάφερε με τα βιβλία και τις συμβουλές της να αναδειχθεί σε είδωλο για τις εργαζόμενες Γιαπωνέζες που στο πρόσωπό της αναγνωρίζουν μια γυναίκα που τα κατάφερε εξαιρετικά και ως σύζυγος και ως μητέρα (τριών παιδιών) και ως επαγγελματίας.
Φαίνεται, όμως, πως τώρα επιδιώκει να εμπνεύσει ξανά όχι μόνον τις γυναίκες, αλλά την ιαπωνική κοινωνία στο σύνολό της με έναν διαφορετικό τρόπο. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο ιαπωνικό BuzzFeed (και αναδημοσίευσε στα Αγγλικά η εφημερίδα The Mainichi) αποκάλυψε πως διατηρεί ερωτική σχέση και συζεί με μιαν άλλη γυναίκα, την 40χρονη Χιρόκο Μασουχάρα, μια γνωστή στην Ιαπωνία ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μελών της κοινότητας ΛΟΑΤ, η οποία το 2015, μαζί με την τότε σύντροφό της, έγιναν το πρώτο ομόφυλο ζευγάρι στη χώρα που συνήψε σύμφωνο συμβίωσης.
Η Κατσουμά αιτιολόγησε την απόφασή της να μιλήσει δημόσια για τον σεξουαλικό της προσανατολισμό, κάνοντας λόγο για «μια ευκαιρία για να αλλάξει η κοινωνία». Η επιδραστική καριερίστα και σύζυγος και μητέρα από την Ιαπωνία αποκάλυψε επίσης πως είχε αντιληφθεί ότι έλκεται από άτομα και των δύο φύλων ήδη από την εφηβεία της. Αλλά γνώριζε ότι το να της αρέσει ένα κορίτσι τότε ήταν «κάτι κακό». Eως ότου συνάντησε τη Χιρόκο. «Ελπίζω αυτή η συνέντευξη να χαροποιήσει κάποιους και να επιφέρει μια αλλαγή» στην παραδοσιακή και συντηρητική Ιαπωνία.
Φωτό: Η Κατσουμά (δεξιά) με την Μασουχάρα μοιράστηκαν τα νέα με μια σέλφι. Πηγή: Twitter
Quartz
«Χρυσές» δουλειές για τους πειρατές της Σομαλίας
Ενδεχομένως πολλοί να είχαμε ξεχάσει ότι το Κέρας της Αφρικής είναι μία από τις περιοχές με τους περισσότερους πειρατές στον κόσμο. Αλλά φαίνεται πως τους σύγχρονους κουρσάρους της Σομαλίας ξέχασε και η διεθνής κοινότητα, με αποτέλεσμα αυτοί να αναδιοργανωθούν και να ξεκινήσουν να εφορμούν εκ νέου στα εμπορικά πλοία που πλέουν στον Κόλπο του Aντεν. Και εάν το 2015 σημειώθηκαν 15 επιθέσεις, μας πληροφορεί το Quartz, το 2016 έφτασαν τις 27 για να διπλασιαστούν το 2017. Αποτελεί, συνεπώς, γεγονός ότι οι σομαλοί πειρατές επέστρεψαν δριμύτεροι στην επικράτειά τους, αυξάνοντας, πέρα από τους κινδύνους για τα πληρώματα των πλοίων, και το κόστος για τις πλοιοκτήτριες εταιρείες. Η επάνοδός τους οφείλεται, κυρίως, σε έναν γενικότερο εφησυχασμό που οδήγησε στη χαλάρωση των όποιων μέτρων προστασίας, καθώς πολλοί θεώρησαν πως είχε εκλείψει η απειλή της πειρατείας.
Αλλά όλα άλλαξαν πέρυσι τον Μάρτιο, όταν μια ομάδα πειρατών κατάφερε να πάρει υπό τον έλεγχό της ένα πετρελαιοφόρο πλοίο, πρώτη φορά από 2012. Το πλήρωμα όμως του τάνκερ με σημαία Κομορών στάθηκε τυχερό και τα μέλη του αφέθηκαν τελικά ελεύθερα, μαζί, φυσικά, με το πλοίο, όταν οι πειρατές έμαθαν πως είχε ναυλωθεί από έναν σομαλό επιχειρηματία για να μεταφέρει πετρέλαιο από το Τζιμπουτί στo Μογκαντίσου, πρωτεύουσα της Σομαλίας.
Καίριο ρόλο, ωστόσο, στην αύξηση των επιθέσεων διαδραματίζει και η απόγνωση πολλών νεαρών Σομαλών. «Η Σομαλία διαθέτει την πιο εκτεταμένη ακτογραμμή στην ηπειρωτική Αφρική, αλλά η αλιεία εξακολουθεί να είναι ένας υπανάπτυκτος κλάδος εξαιτίας της έλλειψης δεξιοτήτων, κανονιστικών πλαισίων και σύγχρονου αλιευτικού εξοπλισμού». Και δεδομένου ότι τα επίπεδα ανεργίας στη χώρα είναι υψηλά, πολλοί νέοι επιλέγουν να βγάλουν τα προς το ζην φορώντας το μαντήλι, στην προκειμένη περίπτωση, του πειρατή.
Φωτό: Back in bussines δηλώνουν οι πειρατές της Σομαλίας. Πηγή: EPA/US NAVY
Corriere della Sera
Η τεχνητή νοημοσύνη στην υπηρεσία απεγνωσμένων γονιών
Οι υψηλές συχνότητες υποδεικνύουν τον πόνο, ενώ οι χαμηλές την πείνα. Αλλά σίγουρα δεν είναι εύκολο για τους νέους γονείς να καταλάβουν τα μηνύματα που το μωρό τους προσπαθεί να τους μεταδώσει κλαίγοντας. Το ότι το κλάμα των μωρών διαφοροποιείται ανάλογα με το πώς αισθάνονται είναι γνωστό, αλλά η ερμηνεία και η κατανόησή του απαιτούν χρόνο και υπομονή. Πλέον, όμως, αναφέρει η Corriere della Sera, στις απόπειρες εκατοντάδων εκατομμυρίων γονιών να το «μεταφράσουν» συμμετέχουν και οι ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη. Ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες (UCLA), αναζητώντας τρόπους να απλοποιήσουν την επικοινωνία μεταξύ νεογέννητων μωρών και ενήλικων γονιών, δημιούργησαν το ChatterBaby, μια εφαρμογή που ακούει το κλάμα και, χάρη σε έναν αλγόριθμο, το συγκρίνει με 2.000 ήχους μιας ειδικής βάσης δεδομένων και το αποκωδικοποιεί, εξηγώντας στους γονείς γιατί κλαίει το βλαστάρι τους.
Θεμελιώδης για την ανάπτυξη της εφαρμογής υπήρξε η προσωπική εμπειρία της Αριάνας Αντερσον, καθηγήτριας στο ινστιτούτο Νευροεπιστήμης και Ανθρώπινης Συμπεριφοράς του UCLA αλλά και μητέρας που μεγάλωσε τέσσερα παιδιά. «Ως επιστήμονας, μεταμορφώνω αυτό που βλέπω και ακούω σε δεδομένα. Ως μητέρα, είμαι σε θέση να διακρίνω τις διαφορές στο κλάμα των παιδιών μου» εξήγησε η ίδια. Αποκαλύπτοντας πως την ιδέα για το ChatterBaby της την έδωσε ο σύζυγός της ένα βράδυ που ένα από τα μωρά τους δεν σταματούσε να κλαίει. «Εκείνος ήταν ταραγμένος, ήθελε να πάει να την ελέγξει, και δεν καταλάβαινε πώς μπορούσα να είμαι τόσο ήρεμη». Και έτσι αποφάσισε να δημιουργήσει έναν αλγόριθμο, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη όλα όσα είχε μάθει μέσα σε έξι χρόνια, ακούγοντας το κλάμα τριών βρεφών.
Αρχικά η εφαρμογή προοριζόταν αποκλειστικά για κωφούς γονείς. Πριν από τρεις εβδομάδες, όμως, κυκλοφόρησε και μια δεύτερη εφαρμογή, κατάλληλη για όλους. Αλλά στόχος των ερευνητών δεν είναι μόνον να συνδράμουν τους γονείς. «Οταν κάποιος κατεβάζει την εφαρμογή, αναφέρουμε πως όλα τα στοιχεία που θα συλλεγούν θα χρησιμοποιηθούν στα εργαστήριά μας» σημείωσε η αμερικανίδα επιστήμονας, η οποία εργάζεται πάνω στην ανάπτυξη ενός συστήματος εντοπισμού συγκεκριμένων ανωμαλιών στο κλάμα των μωρών για τη διάγνωση ασθενειών όπως ο αυτισμός.
Φωτό: Μια εφαρμογή για…μπλα μπλα με τα μωρά. Πηγή: Twitter
The Conversation
Υποκλέπτοντας γενετικές πληροφορίες στο Διαδίκτυο
Oντας πρακτικά αδαείς, οι περισσότεροι από τους χρήστες του Διαδικτύου, όταν αναφερόμαστε σε προσωπικά δεδομένα και σε ζητήματα ασφαλείας, έχουμε συνήθως στο μυαλό μας το Facebooκ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γενικότερα. Αλλά σε άρθρο της στη διαδικτυακή ακαδημαϊκή επιθεώρηση The Conversation, η ερευνήτρια Βιοστατιστικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον Σάρα Κάθριν Νέλσον προειδοποιεί πως υπάρχουν κατά πολύ πιο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας που απειλούνται στο Διαδίκτυο. Οπως οι γενετικές πληροφορίες που εμπεριέχονται στο DNA. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, για παράδειγμα, επιδιώκουν να μάθουν τη γενετική τους ταυτότητα για την απόδειξη μιας πατρότητας, για την πρόληψη ασθενειών, για τη σύνθεση ενός γενεαλογικού δέντρου, ακόμα και για να επιλέξουν την κατάλληλη δίαιτα. Και μέσω του Διαδικτύου, αρκεί η αποστολή ενός δείγματος γενετικού υλικού (σάλιου συνήθως) και 100 δολαρίων, για να αποκτήσει κανείς το γενετικό του προφίλ.
Ωστόσο είναι κάθε άλλο παρά ξεκάθαρος ο τρόπος με τον οποίο οι εν λόγω εταιρείες διαχειρίζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν. «Τον προηγούμενο μήνα η αστυνομία της Καλιφόρνιας συνέλαβε τον φερόμενο ως τον δολοφόνο της Χρυσής Πολιτείας, έναν κατά συρροή δολοφόνο και βιαστή που έσπερνε τον τρόμο στην Πολιτεία τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Οι αστυνομικοί κατέληξαν σε έναν ύποπτο χρησιμοποιώντας μια σειρά γενετικών στοιχείων, κάποια από τα οποία εντοπίστηκαν στους τόπους των δολοφονιών και κάποια ήταν διαθέσιμα σε sites γενετικής γενεαλογίας, όπως το GEDMatch».
Ο φερόμενος ως δολοφόνος δεν είχε δώσει ποτέ δείγμα γενετικού του υλικού, αλλά το είχαν δώσει κάποιοι συγγενείς του, μην μπορώντας σίγουρα να φανταστούν την κατάληξη. Και ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα πρέπει να φοβούνται μην τυχόν πέσουν στα χέρια της Αστυνομίας, θα πρέπει να ανησυχούν για το ενδεχόμενο να καταλήξουν οι γενετικές πληροφορίες τους σε λάθος χέρια. Η απουσία ενός νομοθετικού πλαισίου σημαίνει ότι μέρος της ευθύνης για την προστασία των όποιων προσωπικών δεδομένων τη φέρουν και οι χρήστες. Το μήνυμα της αμερικανίδας ειδικού είναι ξεκάθαρο: στον κόσμο του Διαδικτύου «όταν δεν πληρώνουμε (αρκετά) για μια υπηρεσία, το προϊόν είμαστε εμείς και τα προσωπικά μας δεδομένα».